ധ്രുവദീപ്തി // Christianity // Kerala Church // Saint Chavara- Christian Family, A Prototype of Heaven on Earth. // Dr. Prof. Thomas Kadankavil CMI

 Saint Chavara

Christian Family,


A Prototype of Heaven on Earth

Dr. Prof. Thomas Kadankavil CMI

In the epilogue of his letter to the people of God in his Church he wrote: 

This is my testament to you who are my children in two ways, 
as members belonging to my family and as my spiritual children ...

In order to remember this facts always... 

copy this down and preserve this in your homes. Elsewhere he wrote :

" The father of the family should conscientiously observe this rule of life. 

Above all read this code of family rules on every Sunday and on the first day of every month in the presence of all members of the house"

Situational Perspective

Dr. Prof. Thomas Kadankavil CMI

The native country, the erstwhile Travancore State, of St. Chavara, where the Syrian Christian community had its home, was under the double political dispensation, namely the Hindu Raja and British Resident from the Anglican Church which was not at all willing to recognize the possible leadership the Syrian Church could have given in the much needed field of social reforms.  

From this historical perspective it is understandable why Chavara did not get the prominenence and attention he deserved amoung the pioneer social reformers of the time. It is the view of some that the social vision and social action of Chavara did not have a broader outlook, that is, it was limitted to meeting the needs only of the Syrian catholic community in Kerala. Although this criticismis valid to some extent, this does not, in any way, lessen the authenticity and depth of his social vision. A through analysis of his social action will reveal that his social vision was broad enough to include every member of the society of his time. 

As a matter of fact, the so- called "limited social vision" of St. Chavara had its root, as we have already referred to, in historical rather than in personal factors. The same historical factors have forced other social reformers also, in the 19th and early 20th centuries, to limit the scope of their social uplimit programmes to the needs of their own community. In Kerala which was riddled with numerous castes and communities and and was beset with the problems resulting from inter- religious and inter- cast tensions, It was practically impossible for any one to overcome the barriers of cast and community and be completely open to all without any special regard to one's own community in his social actions. 

The Hindu ruling class was not prepared to recognize different communities as having equal social status and equal social rights. The Hindu Kings of Travancore had dedicated their country to Shri. Padamanabha and ruled it only as the steward or slave of the Lord. These Kings regarded the whole country as their own property. The other ruling power of the time in Kerala was the protestant group. Naturally, there was no ruling power in Kerala at that time to extend its patronage to the Syrian Catholics. This capricious combination of the Hindu protestant ruling power had its adverse effects on the Syrian Catholics as it made life and worship hard for them.  

Often they were denied the right to establish Churches at locations of their choice, or to educate their children in the manner and institutions of their choice. Thus, for instance, when the founding Fathers of the CMI congregation finally located a suitable piece of property for a monastery and a Church near Kumaranalloor, they were forced to abandon it owing to the staunch opposition from the local Dewaswam authorities. We read in the Chronicle of Chavara that in order to establish a monastery at Mannanam the founding Fathers had to appeal to the Diwan of Travancore to get permission from the Thahasildar of the locality. The Christians of that time could live and act only in accordance with the dictates of the caste Hindus who were not only the rulers of the country but also the occupants of all the key positions in Government and society. 

Obviously, it was impossible for anyone from any community to work for the welfare of all, overcoming the barriers of caste and community created by the caste Hindus. It is true that St. Chavara's efforts for social emancipation and social uplift were mostly confined to serving his own Syrian Christian community. In the field of social work and social action St.Chavara could only be a product of his times. In this essay, however, we make an attempt to show how deeply spiritual and egalitarian he was in his vision with regard to the family, especially to women, children, labourers and one's neighbours.

His Parting Message to his People.

St. Chavara wrote a circular letter to each member of his congrigation and to the faithful of his Church as his advice and farewell greetings, and as his last testament to them. The opening salutation of his letter to the congregation is very touching: "I your servant, brother Kuriakose Elias, address my dear Rev. Brothers, priests, Priests, my dear children and the Novices and the lay brothers, swearing my fidelity to Christ and giving you my advice and farewell greetings".

 Obedience

The central vision of the circular letter becomes crystal clear when he touches  on the blond of charity and obedience: " my dear brethren let the vicars of each of our monasteries foster real charity amoung themselves and maintain a true bond. However numerous the monasteries are, all must be like the members of one family, children born to, nursed and brought up by the same mother. Never let this love weakens, but let it grow stronger from day to day. 

He continues: The significant mark of a true religius is total negation of their self-will and perfect obedience..Realize this and make a strenuous effort...We owe the same obedience also to other subordinates and finally to one another. He who practices perfect obedience in all these spheres will enjoy heavenly peace already in this monastery, which is a mini-heaven. This is certain.

As a true monastery is a 'mini-heaven' on earth a true Christian family is also heaven on earth. Chavara wrote: " In this valley of tears, torn by pains and sufferings the greatest consolation is to live in a family where there is love, peace, charity and order. In the same way the greatest sorrow for a man would be to live in a family where there is no peace, no order, and where the members live independent of each other without caring for eternal salvation."

In the epilogue of his letter to the people of God in his Church he wrote: This is my testament to you who are my children in two ways, as members belonging to my family and as my spiritual children ...In order to remember this facts always... copy this down and preserve this in your homes. Elsewhere he wrote :" The father of the family should conscientiously observe this rule of life. Above all read this code of family rules on every Sunday and on the first day of every month in the presence of all members of the house".

 

The style of the epistle reminds us of the farewell discourse of some biblical personalities like Moses( Dt.33), David (2 Sam), Paul (Acts.20) and even Jesus (Jn 13-16), which manifested the depth of their love to their children and followers. //-

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ധൃവദീപ്തി  ഓണ്‍ലൈൻ

Dhruwadeepti.blogspot.de 

for up-to-dates and FW. link Send Article, 

comments and write ups to :

DHRUWADEEPTI ONLINE LITERATURE.

Published from Heidelberg, 

Germany,   

in accordance with the European charter on freedom of opinion and press. 

DISCLAIMER:   
Articles published in this online magazine are exclusively the views of the authors. 

Neither the editor nor the publisher are responsible or liable for the contents,  

objectives or opinions of the articles in any form."

 

ധ്രുവദീപ്തി // കേരള രാഷ്ട്രീയം: കെ. സി. സെബാസ്റ്റ്യൻ സ്മരണകൾ- തുടർച്ച...1970 ഏപ്രിൽ 1

                  കേരള രാഷ്ട്രീയം: 

കെ. സി. സെബാസ്റ്റ്യൻ സ്മരണകൾ                              -തുടർച്ച-

 കെ. സി. സെബാസ്റ്റ്യൻ 

1970- കളിൽ കേരളജനത സാക്ഷിയായ കേരളഭരണത്തിന്റെ നിറഞ്ഞ യാഥാർത്ഥ്യങ്ങളുടെ പിന്നാമ്പുറ ചരിത്രങ്ങളിലൂടെ ചെറിയ തിരിഞ്ഞു നോട്ടമാണ് ശ്രീ. കെ. സി. സെബാസ്റ്റ്യൻ എഴുതിയ ഈ ലേഖനം. ആനുകാലിക രാഷ്ട്രീയവും മുൻകാലങ്ങളിലെ രാഷ്ട്രീയവും രൂപസ്വഭാവത്തിൽ എന്തെന്ന ചോദ്യത്തിന് അനുബന്ധപഠനം ഇവിടെ സാദ്ധ്യമാകുന്നുണ്ട്. ചരിത്ര വിദ്യാർത്ഥികൾക്ക് മാത്രമല്ല വിജ്ഞാനദാഹികൾക്ക് ഉത്തമ സാക്ഷ്യം നല്കുന്നു, ഈ ലേഖനം. കേരളത്തിൽ 2016 മെയ് 16-ന്, നടന്ന തിരഞ്ഞെടുപ്പിന്റെ ഫലം വഹിക്കുന്ന കേരളത്തിലെ ജനങ്ങൾ, ജനങ്ങൾക്ക്‌ വേണ്ടി സത്യപ്രതിഞ്ഞ ചെയ്തു അധികാരത്തിലെത്തിയ ഒരു പുതിയ സർക്കാരിന് വേണ്ടി സന്നദ്ധരായിരിക്കുന്നു. ഇതോടെ 2016 -മുതലുള്ള കേരള രാഷ്ട്രീയം എത്തിക്കഴിഞ്ഞു.

ജനാധിപത്യം വ്യാപ്തിയേറിയ ഒരു തത്വമാണ്. കേരളരാഷ്ട്രീയത്തിൽ വന്നിരിക്കുന്ന നിരവധി പരിവർത്തനങ്ങൾ ഉൾക്കൊണ്ട ചരിത്രപരമായി പ്രാധാന്യം അർഹിച്ചിട്ടുള്ള പൊതുതിരഞ്ഞെടുപ്പുകളിൽ കേരളത്തിലെ ജനസമൂഹം മുഴുവൻ പങ്കുകൊണ്ടു. ജനാധിപത്യസംവിധാനത്തിൽ തിരഞ്ഞെടുപ്പും വിജയങ്ങളും വിജയാഘോഷങ്ങളും പരാജയവും പരാജയപ്പെട്ട ദു:ഖങ്ങളും അതിൽപെട്ടതുതന്നെയാണ്. ഒരു സർക്കാരിന്റെ ഭരണവ്യവസ്ഥയിൽ വിശ്വാസം നശിച്ചുകഴിയുന്ന ജനങ്ങൾക്ക്‌ അവരുമായി സഹകരിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ലെങ്കിൽ ആ വ്യവസ്ഥയിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ഉദ്യോഗസ്ഥന്മാരിലും വിശ്വാസം നഷ്ടമാകും. അപ്പോൾ ജനങ്ങളുടെ ഓരോ ആവശ്യങ്ങൾ ധൈര്യമായി പ്രഖ്യാപിക്കാനും മെച്ചപ്പെടുത്താനും പറ്റിയ നല്ല അവസരമാണ് തിരഞ്ഞെടുപ്പുകൾ. ജനാധിപത്യത്തിന്റെ അടിസ്ഥാന ഉറപ്പ് ജനങ്ങളുടെ ഐക്യം ആണ്. ആ നിലയ്ക്ക് തെറ്റുകൾ എല്ലാവരെയും ഏറെയേറെ ബാധിക്കും. അതിൽനിന്നും പൂർണ്ണമായി സ്വതന്ത്രനാവുക വയ്യ //-

                                                                                                                                       -ധ്രുവദീപ്തി.

കേരള രാഷ്ട്രീയം: കെ. സി. സെബാസ്റ്റ്യൻ സ്മരണകൾ-തുടർച്ച

1970 ഏപ്രിൽ 1-നു ദീപികയിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ലേഖനം.

കഴിഞ്ഞ നിയമസഭ -1.

കുരുക്ഷേത്രം- 

ഒന്നാം റൌണ്ടിന്റെ പശ്ചാത്തലം.

ആര് അധികാരത്തിൽ വന്നാലും അവരെ ചുറ്റിപ്പറ്റി ഒരു തരക സംഘം പ്രവർത്തിക്കുന്നുണ്ടാകും. ഗവൺമെന്റിൽ നിന്നും കിട്ടേണ്ട ആനുകൂല്യങ്ങള ത്രയും അവർ തട്ടിയെടുക്കും. തള്ളാനറിയാതെ അന്തസായി നിൽക്കുന്നവരാ കട്ടെ അവഗണിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യും. മുൻകാലങ്ങളിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന വഴക്കം അച്ചുതമേനോൻ (CPI) മന്ത്രിസഭയുടെ കാലത്തും തുടരുകയാണ്.

ഉത്സവം കഴിഞ്ഞ അമ്പലപ്പറമ്പ് പോലെയാണ് ഇപ്പോഴും തിരുവനന്തപുരം. നിയമസഭാ സമ്മേളനകാലത്ത് എം. എൽ. എ മാരെക്കൊണ്ടും, അവരെക്കൊണ്ട്‌ കാര്യങ്ങൾ സാധിക്കാനെത്തുന്നവരെക്കൊണ്ടും നല്ല തിരക്കായിരുന്നു. 148 ദിവസം പ്രായമുള്ള അച്ചുതമേനോൻ (C P I ) മന്ത്രിസഭയെ അട്ടിമറിക്കാനുള്ള മാർക്സിസ്റ്റ്‌- സംഘടനാ കോൺഗ്രസ് ശ്രമം മേളക്കൊഴുപ്പാർന്നതായിരുന്നു. എല്ലാ ഹോട്ടലുകളിലും പുതുമുഖങ്ങളെക്കൊണ്ടും പഴമുഖങ്ങളെക്കൊണ്ടും നിറഞ്ഞിരുന്നു. ഹോട്ടൽ മുറികളിൽ രാപകൽ ഭേദമില്ലാതെ സൽക്കാരങ്ങൾ നടന്നു. ആലോചനകൾക്ക് ആക്കം കൂടി. വഴിയിൽ ചെറുതും വലുതുമായ ഒട്ടേറെ പുതിയ കാറുകൾ സ്ഥലം പിടിച്ചു.

 സി. അച്യുതമേനോൻ, C P I.

അങ്ങനെ മേളക്കൊഴുപ്പോടെ നടന്നുവന്ന രാഷ്ട്രീയ ഉത്സവം 23-)0 തിയതി അച്ചുതമേനോൻ മന്ത്രിസഭ അവിശ്വാസപ്രമേയം വിജയകരമായി തരണം ചെയ്തതോടെ പെട്ടെന്നവസാനിച്ചു. താളക്കാരും മേളക്കാരും സ്ഥലം വിട്ടു. ഹോട്ടൽ മുറികൾ ശൂന്യമായി. സൽക്കാരങ്ങൾ നിലച്ചു. ഉത്സവം പ്രമാണിച്ചെത്തിയ കച്ചവടക്കാരും പോക്കറ്റടിക്കാരും സ്ഥലം വിട്ടു. ചിലർമാത്രം തിരുവനന്തപുരത്തു തങ്ങിനിൽക്കുന്നുണ്ട്, കാലിപെറുക്കാൻ. കാലി  പെറുക്കിക്കൊണ്ട് അവരും ഓരോരുത്തരായി സ്ഥലംവിടുകയാണ്. ഒഴിഞ്ഞകുപ്പികളും വലിച്ചെറിഞ്ഞ സിഗററ്റ് കുറ്റികളും കുറെ ഓർമ്മകളും മാത്രമായി ഇന്നാ രാഷ്ട്രീയഉത്സവം അവശേഷിക്കുന്നു.

കണക്കുനോട്ടം

ഉത്സവക്കമ്മിറ്റിക്കാർ കൂടിയിരുന്നു കണക്കു നോക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ടില്ല. ഉത്സവം നടത്തിയതിന്റെ ക്ഷീണം തീർന്നു കണക്കു നോക്കുമ്പോൾ കമ്മിറ്റിക്ക് ആസ്തിയായിരിക്കുമോ ബാദ്ധ്യതയായിരിക്കുമോ അധികമെന്ന് പറയാറായി ട്ടില്ല. ബാദ്ധ്യതയുടെ വശം താണ് കിടക്കാനാണ് സാദ്ധ്യത. ഉത്സവം കൊഴുക്കണ മെന്നതിൽ കവിഞ്ഞ് വാശിയായ ഉത്സവം നടക്കുമ്പോൾ ആസ്തിബാദ്ധ്യതകൾ ആരും നോക്കാറില്ലല്ലോ.

1970 Oct. 04, Chief Minister C. Achuthamenon
             with his Cabinet members.

അച്യുതമേനോൻ മന്ത്രിസഭയെ അട്ടിമറിക്കാൻ മാർക്സിറ്റ്‌ പാർട്ടി ശ്രമിച്ചതിൽ പ്രത്യേകത ഒന്നുമില്ല. അവർ അതിനു ശ്രമിക്കാതിരുന്നാൽ മാത്രമേ അത്ഭുതമുള്ളൂ. 1969 നവംബർ 1 നു അച്ചുതമേനോൻ മന്ത്രിസഭ അധികാരത്തിൽ വന്ന അന്നുമുതൽ അതിനെ മറിച്ചിടാൻ മാർക്സിറ്റ്‌ പാർട്ടി പരസ്യമായി പരിശ്രമിക്കുന്നുണ്ട്. സമരത്തിൽക്കൂടി ഗവൺമെന്റിനെ മറിക്കാനുള്ള ശ്രമം മാർക്സിസ്റ്റ്‌കൾ തല്ക്കാലികമായി അവസാനിപ്പിച്ചിരിക്കയാണിപ്പോൾ. നിയമസഭയിലെ കൈബലംകൊണ്ട് മന്ത്രിസഭയെ മറിച്ചിടുന്നതിനുള്ള നീക്കമായി അടുത്തത്‌. നിയമസഭയിൽ മന്ത്രിസഭയെ മറിച്ചിടുന്നതിന് ഏതു പിശാചുമായും കൂട്ടുകൂടാൻ മാർക്സിസ്റ്റ്‌ പാർട്ടി തയ്യാറായി.

മാർക്സിസ്റ്റ്‌പാർട്ടി പറയുകയും പഠിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതിൽ എന്തെങ്കിലും ആത്മാർത്ഥതയുണ്ടെങ്കിൽ അവരുടെ ഏറ്റവും വലിയ ശത്രു സംഘടനാ കോൺ ഗ്രസായിരിക്കും. സംഘടനാ കോൺഗ്രസ്സുമായി ഏതെങ്കിലും വിധത്തിൽ കൂട്ടു ചേരുന്നതിന്റെ കാരണങ്ങൾ മാർക്സിസ്റ്റ്‌ അണികളെ പറഞ്ഞു വിശ്വസിപ്പി ക്കുക പ്രയാസമുള്ള കാര്യമാണ്. പിശാച് പ്രയോഗം കൊണ്ട് അണികളെ തൃപ്തിപ്പെടുത്തുക എന്ന ഉദ്ദേശവും ബുദ്ധിമാനായ നമ്പൂതിരിപ്പാടിന് ഉണ്ടായിരുന്നിരിക്കണം.

മാർക്സിസ്റ്റ്‌ പാർട്ടിയുടെ നയംമാറ്റം ബഡ്ജറ്റ് സമ്മേളനം മുതൽ വ്യക്തമായിരുന്നു. കഴിഞ്ഞ ജനുവരിയിൽ ഗവർണ്ണറുടെ പ്രസംഗം ചർച്ച ചെയ്യാൻ നിയമസഭ കൂടിയപ്പോൾ സ്വീകരിച്ചതിൽ നിന്നും തികച്ചും വ്യത്യസ്തമായ നയമാണ് ഈ ബഡ്ജറ്റ് സമ്മേളനത്തിൽ അവർ നടപ്പിലാക്കിയത്. ജനുവരി സമ്മേളനത്തിൽ നിയമസഭാ നടപടികൾ അലങ്കോലപ്പെടുത്തുന്നതിൽ അവർ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിച്ചു. നിയമസഭാവേദി പല അവസരത്തിലും മത്സ്യച്ചന്തയുടെ പ്രതീതി സൃഷ്ടിച്ചു. സ്പീക്കറെയും നിയമസഭാ സ്റ്റാഫിനെയും കയ്യേറ്റം ചെയ്തു. ബഡ്ജറ്റ് സമ്മേളനം വന്നപ്പോൾ നിലമാറി. പാർലമെന്ററി ജനാധിപത്യത്തിൽക്കൂടിത്തന്നെ ഗവൺമെന്റിനെ മറിച്ചിടുന്നതിനുള്ള നീക്കങ്ങളാണ് ബട്ജറ്റ് സമ്മേളന കാലത്ത് സ്വീകരിച്ചത്. മാർക്സിസ്റ്റ്‌ പാർട്ടിയെ ഇങ്ങനെ നയം മാറ്റത്തിന് പ്രേരിപ്പിച്ചതിന് പിന്നിൽ ശക്തമായ ബഹുജനാഭിപ്രായമാണ് ഉണ്ടായിരുന്നത്. മാർക്സിസ്റ്റ്‌ പാർട്ടിയിൽ വിശ്വാസമുറപ്പിച്ച സമാധാനപ്രിയരായ കുറെ ജനങ്ങളുണ്ട്‌. നിയമസഭയിലെ മാർക്സിസ്റ്റ്‌ കോപ്രായങ്ങൾ അവരെ ഞെട്ടിച്ചു. ആ വസ്തുത മനസ്സിലാക്കിയ മാർക്സിസ്റ്റുകൾ സ്വയം തിരുത്തി. ആ തിരുത്തലാണ് ബഡ്ജറ്റ് സമ്മേളനത്തിൽ പ്രതിഫലിച്ചത്.

ജനുവരിയിൽ മാർക്സിസ്റ്റ്കൾ നിയമസഭയിൽ കാണിച്ച കോപ്രായങ്ങൾ കൊണ്ട് ഒരു നേട്ടവും ഉണ്ടായില്ല എന്ന് പറഞ്ഞുകൂടാ. തൊഴിലില്ലായ്മകൊണ്ട് വലയുന്ന കേരളത്തിൽ നിയമസഭാ സെക്രട്ടറിയേറ്റിൽ കുറെ പുതിയ ഉദ്യോഗമുണ്ടായി. ചീഫ് മാർഷൽ, സാർജന്ട്, വാച്ച് ആൻഡ്‌ വാർഡ്‌ ഇങ്ങനെ വലുതും ചെറുതുമായ നൂറോളം ഉദ്യോഗങ്ങൾ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്. അത് ലഭിച്ചവരെല്ലാം മാർക്സിസ്റ്റ്‌ കോപ്രായങ്ങളോട് നന്ദി ഉള്ളവരായിരിക്കും. അതവിടെ നിൽക്കട്ടെ.

ബഡ്ജറ്റ് സമ്മേളനം ആരംഭിക്കുന്നതിനു മുമ്പ് തന്നെ നിയമസഭ വഴി മന്ത്രിസഭയെ മറിക്കുന്നതിനുള്ള ആലോചനകൾ മാർക്സിസ്റ്റ്‌ പാർട്ടി ആരംഭിച്ചിരുന്നു. മാർക്സിസ്റ്റ്‌ പാർട്ടിക്കും അവരുടെ ഉപഗ്രഹങ്ങൾക്കും കൂടി നിയമസഭയിൽ 55 വോട്ടുകൾ ഭദ്രമായിരുന്നു. 11 വോട്ടുകൾ കൂടി നേടിയിരുന്നെങ്കിൽ മന്ത്രിസഭ താഴെ വീഴുമായിരുന്നു. അച്യുതമേനോൻ മന്ത്രിസഭ രൂപീകരിച്ചപ്പോൾ ഒരിടക്കാല തിരഞ്ഞെടുപ്പ് എന്ന ആവശ്യം ഉന്നയിച്ചിരുന്നത് മാർക്സിസ്റ്റ്‌ പാർട്ടിയും അവരുടെ ഉപഗ്രഹങ്ങളും ഉൾപ്പെട്ട 55 പേർ മാത്രമായിരുന്നു. സംഘടനാ കോൺഗ്രസും ഇന്ദിരാ കോൺഗ്രസും വലിഞ്ഞു കയറി പ്രസിഡണ്ട് ഭരണം ഒഴിവാക്കുകയെന്ന ഒറ്റ ആവശ്യത്തിനു ഗവൺമെന്റിന് പിന്തുണ നൽകുവാനും തയ്യാറായി. കോൺഗ്രസിന്റെ മാത്രം പിന്തുണകൊണ്ട് തങ്ങൾ അധികാരത്തിൽ തുടരാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ലെന്ന് മുഖ്യമന്ത്രി പറഞ്ഞതിന് ശേഷവും കോൺഗ്രസ് പിന്തുണയുടെ കാര്യത്തിൽ വാശിതന്നെ പ്രകടിപ്പിച്ചു.

കഴിഞ്ഞ നാലര മാസം അച്യുതമേനോൻ മന്ത്രിസഭ ചെയ്യരുതാത്തതു ചെയ്തു എന്ന് ശത്രുക്കൾ പോലും നെഞ്ചത്ത് കൈവച്ച് പറയുകയില്ല. തകർന്നു കിടക്കുന്ന ക്രമസമാധാന നില മെച്ചപ്പെട്ടു. വീടുകളിൽ പേടിക്കാതെ കിടന്നുറ ങ്ങാവുന്ന സാഹചര്യമുണ്ടായി. സംഘടനാ കോൺഗ്രസ് തന്നെ ക്രമസമാധാന പാലനത്തിന് ആഭ്യന്തര വകുപ്പ് മന്ത്രിക്കു അനുമോദനത്തിന്റെ പൂച്ചെണ്ടുകൾ നിർല്ലോഭം നൽകിയിട്ടുണ്ട്.

സ്വപ്നമല്ല.

അങ്ങനെ മന്ത്രിസഭ സുഗമമായി മുമ്പോട്ട്‌ പോകുമ്പോഴാണ്, അച്യുതമേനോൻ മന്ത്രിസഭയ്ക്ക് ജനങ്ങളുടെ മാൻഡേറ്റില്ല; തിരഞ്ഞെടുപ്പ് വഴി പുതിയ പുതിയ മാൻഡേറ്റ് നേടണം' എന്ന തടിക്കഷണം സംഘടനാ കോൺഗ്രസ് എടുത്തിട്ടത്. ഒരു ദിവസം സംഘടനാ കോൺഗ്രസ് നേതാവിനുണ്ടായ സ്വപ്നമാണ് ഇങ്ങനെ അഭിപ്രായം നടത്തിച്ചതെന്ന് അഭിപ്രായപ്പെടുന്നത് വിഡ്ഢിത്തമാണ്. മന്ത്രിസഭയെ മാറ്റുകയെന്ന നമ്പൂതിരിപ്പാടിന്റെ ആവശ്യം സംഘടനാ കോൺഗ്രസ്സിൽക്കൂടി വെളിയിൽ വരുകയാണ് ചെയ്തത്. മണിക്കൂറുകൾ നീണ്ടുനിന്ന രഹസ്യ ആലോചനകൾ ഇങ്ങനെയൊരു പ്രസ്താവന പുറപ്പെടുവിച്ചതിന് പിന്നിൽ സംഘടനാ കോൺഗ്രസും മാർക്സിസ്റ്റ്‌ പാർട്ടിയും തമ്മിൽ നടന്നിരിക്കണം. നമ്പൂതിരിപ്പാടിനെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം നടുക്കടലിൽ ലഭിച്ച വഴിവിളക്കായിരുന്നു ഡോ. ജോർജ് തോമസിന്റെ പ്രസ്താവന. 11 കൈകൾക്ക്‌ വേണ്ടി ശ്രമിച്ചവർക്ക് 5 കൈകൾ ഒന്നിച്ചു കിട്ടാനുള്ള സാദ്ധ്യത അങ്ങനെ തെളിഞ്ഞു വന്നു.

മന്ത്രിസഭയെ തകർക്കുന്നതിനു പിന്നീടുള്ള നീക്കങ്ങൾ വൈദ്യൂതവേഗത്തിൽ നടന്നു. മാർക്സിസ്റ്റ്‌ നേതാക്കന്മാർ തങ്ങളിൽ നിന്ന് വേർപെട്ട വിപ്ലവ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ്കാരായ K. P. R. ഗോപാലനേയും അണ്ണനെയും സമീപിച്ചു. തിരുനെല്ലിയിൽ വർഗീസ്സിന്റെ മരണം ഇവർ തമ്മിൽ ഇണക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു കണ്ണിയായി പ്രവർത്തിച്ചു. കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് വിപ്ലവകാരികൾ കാണിച്ചതിൽ കവിഞ്ഞ ആവേശത്തോടെ മാർക്സിസ്റ്റുകളും വർഗ്ഗീസിന്റെ മരണത്തിൽ   പ്രതിഷേധിച്ചു. നിയമസഭയിൽ വോട്ടിംഗിൽ പങ്കെടുക്കാതിരുന്ന അവരെ ഗവണ്മെന്റിനെതിരായി വോട്ടു ചെയ്യാൻ സന്നദ്ധമാക്കി. ഗവർമെന്റ് വിരുദ്ധ വോട്ടുകൾ 57 എന്ന നിലവന്നു. കാസർകോഡ് പ്രദേശം മൈസൂറിൽ ലയിപ്പിക്കുകയെന്നതു കർണ്ണാടക സമിതിയുടെ ഒരാവശ്യമാണ്. കാസർകോട്  സംബന്ധിച്ച മഹാജൻ കമ്മീഷൻ റിപ്പോർട്ട് ചോദ്യോത്തരവേളയിൽ മുഖ്യമന്ത്രി നിയമസഭയിൽ പരാമർശിച്ചു. അതേപ്പറ്റി കാസർകോട് പ്രദേശത്തു പ്രചാരമുള്ള പത്രങ്ങളിൽ വന്ന റിപ്പോർട്ട് കർണ്ണാടക സമിതിക്കാരെ വെറുപ്പിക്കുന്ന വിധമായിരുന്നു. കർണ്ണാടക സമിതിയിലെ രണ്ടംഗങ്ങൾ മന്ത്രി സഭയ്ക്ക് നിരുപാധികം പിന്തുണ നൽകിവന്നവരാണ്.

നിരുപാധികം എന്നുപറഞ്ഞാലും പിന്തുണ നൽകുന്നതിന് അംഗീകാരം പ്രതീക്ഷിക്കുക മനുഷ്യസഹജമാണല്ലോ. കർണ്ണാടക സമിതി അംഗങ്ങളോട് ഭരണ കാര്യങ്ങളെപ്പറ്റി ആലോചിക്കുന്നില്ലെന്നും അവർക്ക് ഗവർമെന്റ് സംഘടിപ്പിക്കുന്ന കമ്മിറ്റികളിൽ പ്രാതിനിധ്യം നൽകുന്നില്ലെന്നും ഒരു പരാതി കഴിഞ്ഞ കുറെ നാളുകളായി ഉണ്ടായിരുന്നു. ആര് അധികാരത്തിൽ വന്നാലും അവരെ ചുറ്റിപ്പറ്റി ഒരു തരകസംഘം ഉണ്ടാകും. ഗവർമെന്റിൽ നിന്നും കിട്ടേണ്ട ആനുകൂല്യങ്ങൾ മുഴുവനും അവർ തട്ടിയെടുക്കും. തള്ളാനറിയാതെ അന്തസായി നിൽക്കുന്നവർ അവഗണിക്കപ്പെടും. മുൻകാലങ്ങളിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന വഴക്കം അച്ചുതമേനോൻ മന്ത്രിസഭാകാലത്തും തുടരുന്നുണ്ട്. ഇതുവരെ ഇവിടെ വന്ന ഒരു ഗവർമെന്റിനും ഈ തരകവർഗ്ഗത്തിന്റെ പിടിയിൽനിന്നും മോചനം നേടാൻ സാധിച്ചിട്ടില്ല. അതും അവിടെ നിൽക്കട്ടെ.

കടുത്ത അവഗണന

Justice Meher Chand Mahajan
1966 october 17-

Central Govt. appointed Mahajan

Commission to redress the boundary-

(Kassarcode)between Kerala-Mysore

                                      State

 

തങ്ങളുടെ കാര്യം നോക്കി അന്തസായി നിയമസഭയിൽ ഗവർമെന്റിന് പിന്തുണ നല്കി പ്രവർത്തിച്ചുവന്ന കർണ്ണാടക സമിതിക്കാരെ ഗവർമെന്റിന്റെ തുടർച്ചയായ അവഗണന വേദനിപ്പിച്ചിരുന്നു. അവർ ബഡ്ജറ്റ് സമ്മേളനത്തിന്റെ ആദ്യദിവസങ്ങളിൽ നിയമസഭയിൽ ഹാജരാകാൻ കൂട്ടാക്കിയില്ല. ഇങ്ങനെയിരിക്കുമ്പോഴാണ് മഹാജൻ കമ്മീഷൻ റിപ്പോർട്ടിനെ സംബന്ധിച്ച് തെറ്റിദ്ധാരണ ഉണ്ടാക്കുന്ന പ്രസ്താവന മുഖ്യമന്ത്രിയിൽക്കൂടി വന്നത്. കർണ്ണാടക സമിതിക്കാരെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം പുണ്ണിൽ ശൂലം തറച്ച പ്രതീതി പ്രസ്തുത പ്രസ്താവന ഉളവാക്കി.

എവിടെ അസംതൃപ്തിയുണ്ടോ അത് മണത്തു അറിയുന്നതിൽ മിടുക്കന്മാരായ മാർക്സിസ്റ്റുകൾ കർണ്ണാടക സമിതിക്കാരുടെ അസംതൃപ്തി മനസ്സിലാക്കി. മാർക്സിസ്റ്റ്‌ ദൂതന്മാർ കർണ്ണാടക സമിതിക്കാരെ സമീപിച്ചു. ചെവിയിൽ ഒത്തായി. കാസർകോട് മൈസൂറിൽ ചേർക്കുന്നതിനു തങ്ങൾ അനുകൂലമായ നിലപാടെടുക്കുമെന്ന് വരെ മാർക്സിസ്റ്റ്‌ ദൂതന്മാർ ഉറപ്പ് പറഞ്ഞു.

മന്ത്രിസഭ മാറണം; ബദൽ മന്ത്രിസഭ വരണം. കർണ്ണാടക സമിതി ആ മന്ത്രി സഭയിൽ ഉണ്ടായിരിക്കണം. ആ മന്ത്രിസഭ കാസർകോട് പ്രശ്നം ഏറ്റവുംവേഗം തീരുമാനിക്കണം. ഒന്നാംതരം ഓഫർ!. കർണ്ണാടക സമിതിക്കാരുടെ മനസ്സിനും അല്പം ചാഞ്ചല്യം സംഭവിച്ചു എന്ന് കരുതാതെ തരമില്ല. മാർക്സിസ്റ്റ്‌ കണക്ക് കൂട്ടൽ വിദഗ്ദ്ധന്മാർ മന്ത്രിസഭയ്ക്കെതിരായുള്ള നിയമസഭയിലെ കൈകളുടെ എണ്ണം 59 എന്നുറപ്പിച്ചു. വിജയത്തിന്റെ പച്ചവെളിച്ചം കണ്ട ആഹ്ലാദം മാർക്സിസ്റ്റ്‌ കേന്ദ്രങ്ങളിൽ ഉണ്ടായി.//-( അവസാനിക്കുന്നില്ല...)
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

  

ധൃവദീപ്തി  ഓണ്‍ലൈൻ

Dhruwadeepti.blogspot.de 

for up-to-dates and FW. link Send Article, 

comments and write ups to :

DHRUWADEEPTI ONLINE LITERATURE.

Published from Heidelberg, 

Germany,   

in accordance with the European charter on freedom of opinion and press. 

DISCLAIMER:   
Articles published in this online magazine are exclusively the views of the authors. 

Neither the editor nor the publisher are responsible or liable for the contents,  

objectives or opinions of the articles in any form."

 

ധ്രുവദീപ്തി: Kerala Politic // ശ്രീ. കെ. എം. മാണിയുടെ വിജയം- "ഇത് സത്യത്തിന്റെ വിജയം"-

ധ്രുവദീപ്തി : Kerala Politic //

ശ്രീ. കെ. എം. മാണിയുടെ വിജയം-

"ഇത് സത്യത്തിന്റെ വിജയം"- 

George Kuttikattu

 ശ്രീ. കെ. എം. മാണി M L A 

ജനാധിപത്യസംവിധാനത്തിൽ തെരഞ്ഞെടുപ്പും വിജയങ്ങളും വിജയാഘോഷങ്ങളും പരാജയവും പരാജയപ്പെട്ട ദു:ഖവും അതിൽ ഉൾപ്പെട്ടത് തന്നെ  യാണ്. ശ്രീ. കെ. എം. മാണി തുടർച്ചയായി ജനപ്ര തിനിധിയായും മന്ത്രിയായും അര നൂറ്റാണ്ടുകൾ പാലായിലെ ജനങ്ങളെ മാത്രമല്ല, ലോകം മുഴുവനു മുള്ള മലയാളീ സഹോദരങ്ങളെ സ്നേഹിച്ചു. സ്നേഹിച്ചതും അവർക്ക് വേണ്ടി സേവനം
ചെയ്തതും എന്നതിന്റെ മഹത്തായ സാക്ഷിപത്രമാണത് ? സത്യത്തിനു ജീവാത്മാവ് ഉണ്ടെന്നു തെളിയിച്ച മഹത്തായ തെരഞ്ഞെടുപ്പുവിജയം. തന്റെ എതിർ സ്ഥാനാർത്ഥിയെ തെരഞ്ഞെടുപ്പിലൂടെ തോൽപ്പിക്കുകയായിരുന്നില്ല തന്റെ ലക്ഷ്യം. തനിക്കു നേരെ ഉയർന്ന ആരോപണങ്ങളെ, ക്രൂരമായിരുന്ന  അസത്യത്തെ ജയിക്കുകയെന്ന അനന്തമായ ആഗ്രഹമാണ് ലക്ഷ്യത്തിൽ എത്തിയ ഫലം തുറന്ന് അറിയിച്ചത്. ഒടുവിൽ സത്യം വിജയിച്ചു. അദ്ദേഹം ജയിച്ചു. തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ അനിയന്ത്രിതവും പ്രശ്നസങ്കീർണ്ണവുമായിരുന്ന ഒരു പ്രതിസന്ധിയെയാണ്  അദ്ദേഹം നേരിടെണ്ടിയിരുന്നത്‌.

നിയമസഭയിൽ മാത്രമല്ല, പുറത്തും പ്രതിപക്ഷത്തിന്റെ കടുത്ത പകയുടെ എതിർപ്പുകൾ നേരിട്ട് നേരിടുന്നത് കേരളത്തിലെ  മന്ത്രിസഭയ്ക്ക്തന്നെ വലിയ പ്രശ്നസങ്കീർണ്ണ വെല്ലുവിളിയായിരുന്നു. എന്നാലിക്കാര്യത്തിൽ അത് നേരെമറിച്ചാണെങ്കിൽ, ഉദാഹരണത്തിന്, ബലഹീനതയുടെ ഒരു അടയാളം, അഥവാ, ഭരണകക്ഷികൾ അവരുടെ അധൈര്യം അപ്പോൾ നിയമസഭയിലും തുറന്ന് കാണിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ? എന്നിട്ടെന്തുണ്ടായി? കേരള ധനകാര്യമന്ത്രി യെന്ന നിലയിൽ ശ്രീ.  കെ. എം. മാണി കൃത്യമായിത്തന്നെ സർക്കാരിനും തന്റെ നേതൃത്വത്തിലുംകൂടിയുള്ള മന്ത്രിസഭയ്ക്കും, സംസ്ഥാനത്തിനും ജനങ്ങൾക്കുംവേണ്ടി തികച്ചും ജനാധിപത്യ മാതൃകാപരമായി നിലകൊണ്ടു. അദ്ദേഹം രാജിവച്ചു മാതൃക നല്കി. പ്രതിപക്ഷങ്ങൾക്ക്‌ ഏറ്റവും ഹിതകരമായ ശൈലി.              

ശ്രീ. കെ. എം. മാണി എം. എൽ. എ യുടെ ജർമ്മൻ സന്ദർശനം 

  Dr. Mathew Mandapathil, 
Dr. Karl lamers, (President Europien Parlement,)
Sree.K. M.mani M.L.A Pala, George Kuttikattu, Fr. Ludwig Bopp 

സ്വതന്ത്ര ഇന്ത്യയുടെ ചരിത്രത്തിൽ, തന്റെ ജീവിതം മുഴുവൻ അർപ്പിതമായ   വിശാലജനാധിപത്യരാഷ്ട്രീയത്തിനായി സ്വയം സ്വീകരിച്ച ഒരു മഹാനെയാണ്, ശ്രീ. കെ. എം. മാണി യിലൂടെ കേരള രാഷ്ട്രീയവും, മാ ത്രമല്ല ഇന്ത്യൻ രാഷ്ട്രീയവും ഒരേ സമയം കാണുന്നത്. യൂറോപ്പിലെ പ്രവാസീമലയാളികളുടെ വിവിധ  പ്രശ്നങ്ങളെപ്പറ്റി യൂറോപ്യൻ യൂണിയൻ പാർലമെന്റ് പ്രസിഡണ്ട് ഡോ.  കാൾ ലാമെർസുമായി ശ്രീ. കെ. എം. മാണി ചർച്ചകൾ (2001-  ൽ) ജർമനിയിലെ എന്റെ വസതിയിൽ കൂടിച്ചേർന്നു നടത്തിയിരുന്നു. (ചിത്രം- ഇടത്തുനിന്നു വലത്തേയ്ക്ക്: ഡോ. മാത്യൂ മണ്ഡപത്തിൽ, ഡോ. കാൾ ലാമെർസ് (ജർമനി), ശ്രീ. കെ. എം. മാണി, ജോർജ് കുറ്റിക്കാട്ട്, ഫാ. ലുഡ്വിഗ് ബോപ്പ് (ജർമനി)- ചർച്ചാ വേളയിൽ).

കേരളത്തിന്റെ  മുഖ്യമന്ത്രി ശ്രീ. ഉമ്മൻ ചാണ്ടിയെപ്പോലെ തന്നെ പ്രവാസീ മലയാളികളുടെ ബഹുമുഖപ്രശ്നങ്ങളിലെല്ലാം നിറസാന്നിദ്ധ്യം വഹിച്ചിരുന്ന ശ്രീ. കെ. എം. മാണിയുടെയും ഉമ്മൻ ചാണ്ടിയുടെയും തിരഞ്ഞെടുപ്പ് വിജയം ജനാധിപത്യത്തിന്റെ വിജയമാണ്. 

ചരിത്രത്തെ അതിശയിപ്പിച്ച കെ. എം. മാണിയുടെ 
ബജറ്റ് അവതരണം

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ധൃവദീപ്തി  ഓണ്‍ലൈൻ

Dhruwadeepti.blogspot.de 

for up-to-dates and FW. link Send Article, 

comments and write ups to :

DHRUWADEEPTI ONLINE LITERATURE.

Published from Heidelberg, 

Germany,   

in accordance with the European charter on freedom of opinion and press. 

DISCLAIMER:   
Articles published in this online magazine are exclusively the views of the authors. 

Neither the editor nor the publisher are responsible or liable for the contents,  

objectives or opinions of the articles in any form."

 

ധ്രുവദീപ്തി // Church in Kerala // വൃദ്ധ വിലാപം // ചെങ്ങളം ഇടവകപ്പള്ളിയിലെ അനീതിയിൽ പങ്കുപറ്റിയവരും...// ടി. പി. ജോസഫ് തറപ്പേൽ

വൃദ്ധ വിലാപം //

ചെങ്ങളം ഇടവകയുടെ നിർമ്മാണ പ്രവർത്തനങ്ങൾ നീതീകരിക്കത്തക്കതോ? തുടർച്ച ...

ചെങ്ങളം ഇടവകപ്പള്ളിയിലെ അനീതിയിൽ 

പങ്കുപറ്റിയവരും

ഇപ്പോൾ പറ്റിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നവരും. 

ടി. പി. ജോസഫ് തറപ്പേൽ

 ടി. പി. ജോസഫ് തറപ്പേൽ 

അമേരിക്കൻ ഗാന്ധി എന്ന് അപരനാമമുള്ള മാർട്ടിൻ ലൂഥർ കിംഗ് പറഞ്ഞു, " We must learn that passirity to an unjust system is to co- operate with that system and there by become a participant in its evil". അതായത്, "നമ്മൾ അറിഞ്ഞിരിക്കേണ്ട ഒരു വസ്തുതയാണ്, അനീതി കാണുമ്പോൾ നിശബ്ദത പാലിക്കുന്നവർ ആ അനീതിയിൽ സഹകരിക്കുകയും പങ്കു പറ്റുകയും ചെയ്യുന്നു എന്നത്.

അങ്ങനെ ചെങ്ങളത്തെ ഇടവകപ്പള്ളിയുടെ നിർമ്മാണരംഗത്തെ അനീതിയിൽ പങ്കു പറ്റിയവരാണ് പഴയ പാരീഷ് കൗൺസിൽ അംഗങ്ങൾ. ഈ അനീതിയിൽ പങ്കു ചേരുന്നവരാണ്, പള്ളി കൗൺസിൽ കൂടുമ്പോൾ നിശബ്ദത വ്രുതമാക്കിയിരിക്കുന്ന ഇപ്പോഴത്തെ അംഗങ്ങളും.

ഇടവകയിലെ ഒരു ഡസൻ സ്ത്രീകൾ

അധാർമ്മികതയുടെ പരോക്ഷമായ ഉദാഹരണങ്ങൾ തന്നെയാണ് ഇവ. പിരിവിനെന്നും പറഞ്ഞ് ഇടവകയിലെ ഒരു ഡസൻ സ്ത്രീകൾ, "മാതൃദീപ്തി" അംഗങ്ങൾ എന്ന പേരിൽ, വീടുകൾ കയറിയിറങ്ങി. സ്വർണ്ണത്തിന്റെ തരികൾ, സ്വർണ്ണ ഉരുപ്പടികൾ മുതലായവ ശേഖരിക്കലായിരുന്നു അവരുടെ പ്രഥമ ലക്ഷ്യം. അവർ അകത്തളങ്ങളിൽ ചെന്ന് വീട്ടമ്മമാരോട് സംസാരിക്കുന്നു. അവർ രണ്ടാമത്തെ ഗണത്തിൽപ്പെടുന്നു. ഒരു വീട്ടിൽ ചെന്നപ്പോളൊ ഗൃഹനാഥൻ ഒരു കഷണം കൊടുത്തു. അപ്പോൾ കാണുന്നു, വിരലിലൊരു മോതിരം. വിവാഹ മോതിരമായിരുന്നോ എന്ന് അറിഞ്ഞുകൂടാ ..., അതും അവർ ചോദിച്ചുകളഞ്ഞു. അന്ന് ഈക്കാര്യം ഒരു കേട്ടറിവായിരുന്നു. തെളിവുകൾ സഹിതം പറഞ്ഞപ്പോൾ വിശ്വസിക്കാതിരിക്കാൻ വയ്യാതെ വന്നു.

പള്ളി പണിയേണ്ടത് ആക്രി കൊണ്ടല്ല.

മൂന്നാമത്തെ കൂട്ടരാണ് നമ്മുടെ ഇവിടുത്തെ കുറെ ചെറുപ്പക്കാർ. അവർ ചെയ്തത് അന്തസ്സില്ലാത്ത ഏർപ്പാട്. അന്തസ്സുള്ളവർ ആ പ്രായത്തിൽ സ്വയം അദ്ധ്വാനിച്ച്, സമ്പാദിച്ച്, പള്ളി നിർമ്മാണവുമായി സഹകരിക്കും. അല്ലാതെ ആക്രി പെറുക്കുവാൻ നടക്കുകയില്ല. പഴയ നിയമത്തിൽ പറയുന്നു :" വിളവ് ശേഖരണം കഴിഞ്ഞു കാലാ പെറുക്കുവാൻ പോകരുത്, അത് പാവങ്ങളുടെ അവകാശമാണ്,എന്ന്. ആക്രി ബിസ്സിനസ് പാവങ്ങളുടെ കാലക്ഷേപത്തിനുള്ള മാർഗ്ഗമാണിവിടെ. അത് ആണത്തമുള്ള ചെറുപ്പക്കാർക്ക് ചേരുന്നതുമല്ല. ചെറുപ്പക്കാർ അദ്ധ്വാനിച്ചു ജീവിക്കാൻ പഠിക്കണം. പള്ളി പണിയേണ്ടത് ആക്രി കൊണ്ടല്ല, അവരുടെ അദ്ധ്വാനത്തിന്റെ ഫലം കൊണ്ടായിരിക്കണം.

അടുത്തതായി, ചെങ്ങളത്തെ പള്ളി നിർമ്മാണ പ്രവർത്തനത്തിന്റെ പേരിൽ വഞ്ചിതരാക്കപ്പെട്ട് അനീതിയിൽ പങ്കു കൊണ്ടവരാണ് ഇവിടുത്തെ മിഷൻ ലീഗ് കുട്ടികൾ. അവർ സ്വയമേ പങ്കുചേർന്നവരല്ല, അവരെ പങ്കു ചേർത്തതാണ്.

വകമാറ്റി ചെലവ് ചെയ്യാൻ പാടില്ല.

പത്തുകോടിയുടെ ആനയെ മേടിക്കാം. ആയിരത്തിന്റെ തോട്ടി മേടിക്കാൻ പക്ഷെ കാശില്ല പോലും! പള്ളിക്ക് അമ്പിളി അമ്മാവനെ പിടിച്ചു കെട്ടാൻ കാശുണ്ട്. ഒരു കുമ്പസാരക്കൂടിന് കാശില്ല! മിഷൻ ലീഗുകാർ പിരിക്കുന്ന പണം മിഷന് പോകണം. വക മാറ്റി ചെലവ് ചെയ്യാൻ പാടില്ല. ലോകം അങ്ങനെയാണ് കാണിക്കുന്നത്. ലോകം കാണിക്കുന്നതുപോലെ കാണിക്കുവാനല്ല കർത്താവ് സഭയോട് ആവശ്യപ്പെടുന്നത്. സഭ ലോകത്തിന്റെ ഉപ്പായി വർത്തിക്കുവാനുള്ളതല്ലേ. ഒന്നര ഇടങ്ങഴി മാവിൽ ചേർത്തു വച്ച പുളിമാവിനു തുല്യമായിരിക്കണം, സഭ. 

അങ്ങനെ അപ്പനൊരു കഞ്ഞി, അമ്മയ്ക്കൊരു കഞ്ഞി, ചെറുപ്പകാർക്കൊരു കഞ്ഞി, കുഞ്ഞുമക്കൾക്കൊരു കഞ്ഞി. രണ്ടു കഞ്ഞിയേർപ്പാടുള്ള സഭ കുടുംബങ്ങളിൽ നാലുകഞ്ഞിയേർപ്പാടിന് കളമൊരുക്കുന്നു. കുടുംബം ഒന്നാണ്, ഒരു യൂണിറ്റാണ്. അതിൽ അപ്പനും അമ്മയും മുതിർന്ന മക്കളും, കുഞ്ഞുമക്കളും എല്ലാവരും ഉൾപ്പെടും. പിരിവ് സംഘടിപ്പിക്കുമ്പോൾ കുടുംബത്തിന്റെ വിഹിതം കുടുംബ നാഥൻ തരുന്നു. പിന്നെ കുടുംബ നാഥയോട് പിരിവിനു വരുന്നത് കുടുംബത്തിൽ ഭിന്നത സൃഷ്ടിക്കാനല്ലേ? ഞാൻ ഒരു പിരിവിനു വരുന്നത് എനിക്കിഷ്ടമുള്ള സംഗതിയല്ല. എന്നേപ്പോലെ ആയിരിക്കുമല്ലോ മറ്റു പുരുഷന്മാരും. സ്വർണ്ണത്തിന്റെ കഷണത്തിനായി ഒരു അമ്പതു തവണയെങ്കിലും ചെങ്ങളം പള്ളിയിൽ വികാരിയുടെ ആഹ്വാനം നടന്നുവെന്നത് ആരെങ്കിലും നിഷേധിക്കുമോ? 

പൗരോഹിത്യം എന്ന് പറയുന്നത് അധികാരക്കസർത്തല്ല.

 തകർത്ത് കളഞ്ഞ ചെങ്ങളം പള്ളി.

ഇന്ന് കേരളത്തിൽ പടുത്തുയർത്തുന്ന "കോടിപ്പള്ളികളിൽ" ഒരോരോ തലമുറ കഴിയുമ്പോൾ ആരാധനയ്ക്ക് വരുന്ന വിശ്വാസികളുടെ എണ്ണം എത്രമാത്രം ആയിരിക്കും? ഇക്കാലത്ത് മഠങ്ങളൊക്കെ ആളില്ലാ മഠങ്ങളായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. പൗരോഹിത്യം എന്ന് പറയുന്നത് ഏതോ അധികാരക്കസർത്തല്ല, എളിയ ശുശ്രൂഷ ആണെന്ന് മനസ്സിലാകുമ്പോൾ ഓരോരോ സെമിനാരികളും മെലിഞ്ഞുകൊണ്ടിരി ക്കും. കാരണം, വിളവിന്റെ നാഥന്റെ ആഗ്രഹമല്ല, കൊയ്ത്തുകാർ ഇപ്പോൾ നടപ്പാക്കിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. 

അപ്പോൾ പിന്നെയോ, താൻപോരിമയും തങ്ങളുടെ മാനേജ്മെന്റ് വൈദഗ്ധ്യവും. അങ്ങനെ നമ്മുടെ പടുകൂറ്റൻ പള്ളികളും, യൂറോപ്പും കാനഡയും മാതൃക, പാശ്ചാത്യ നാടുകളിലെ പോലെതന്നെ  പടുകൂറ്റൻ മാളുകളും തീയേറ്ററുകളും മ്യൂസിയ ങ്ങളും ആകും. അങ്ങനെയൊക്കെ ഇവിടെയും ആയിത്തീരുവാനായിരി ക്കുമല്ലൊ. ഇപ്പോൾ പണിയുന്ന ദേവാലയത്തിന്റെ വിശുദ്ധിയുടെ സ്ഥലത്ത് ഇപ്പോൾ തന്നെ ടോയിലറ്റുകൾ സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്നത്. അതുപോലെ അവിടെ ത്തന്നെ ഒരു ഡസനിലേറെ, (അതിൽ വിശുദ്ധരായി പ്രഖ്യാപിക്കപ്പെടാത്ത വരുടെയും പോലും) തിരുശേഷിപ്പുകൾ വച്ചിരിക്കുന്ന വിശുദ്ധിയുടെ സ്ഥലത്ത് മദ്ബഹയ്ക്ക് പിറകിൽ വൈദികർക്കു താമസ്സിക്കു വാനും മറ്റ് ശുചി സൌകര്യങ്ങളും ഒരുക്കിയിട്ടുണ്ട്. 

അച്ചന്മാർക്ക് പാളം തെറ്റുമ്പോൾ 

ഇവിടെ ഉദ്ധരിക്കുവാൻ പോകുന്നത് സത്യദീപം നവംബർ (2015) 18 ലക്കത്തിൽ വന്ന, പാലാ കോളജ് മുൻ പ്രിൻസിപ്പൽ ബഹു.ഈനാസച്ചന്റെ ലേഖന ഭാഗമാണ്. 1964-ലെ ബോംബെ അന്തർദ്ദേശീയ ദിവ്യകാരുണ്യ കോൺഗ്രസ്സാണ് വിഷയം. അതിൽ അദ്ദേഹം 15-)0 ശതകത്തിൽ ജീവിച്ചിരുന്ന വളരെ വിശുദ്ധനായ ഒരു ജർമൻ അഗസ്തീനിയൻ സന്യാസി തോമസ്‌ അക്കംബിസിനെ ഉദ്ധരിക്കുന്നുണ്ട്. അത് അദ്ദേഹത്തിൻറെ "ക്രിസ്ത്യാനുകരണം" എന്ന പുസ്തകത്തിൽ നിന്നുമാണ്. കത്തോലിക്കർക്ക് ബൈബിൾ കഴിഞ്ഞാൽ അവരുടെ ആധ്യാത്മികതയ്ക്ക് ഏറ്റവും ഉതകുന്ന പുസ്തകമാണിത്. ഇനി ലേഖന ഭാഗം:

ക്രിസ്ത്യാനുകരണം നാലാം പുസ്തകം വി. കുർബാനയെപ്പറ്റിയുള്ള ചിന്തകളാണ്. ഈ ഗ്രന്ഥ കർത്താവായ തോമസ്‌ അക്കെമ്പിസ് നിരീക്ഷിക്കുന്നു. അനേകം പേർ പുണ്യവാന്മാരുടെ തിരുശേഷിപ്പുകൾ സന്ദർശിക്കുവാൻ പല സ്ഥലങ്ങളിൽ സഞ്ചരിക്കുന്നുണ്ട്. അവർ പ്രവർത്തിക്കുന്ന അത്ഭുതങ്ങളെപ്പറ്റി കേട്ട് ആശ്ചര്യപ്പെടുന്നു. അവരുടെ നാമത്തിൽ സ്ഥാപിച്ചിട്ടുള്ള ബ്രഹ്മാണ്ഢ ദേവാലയങ്ങൾ ചുറ്റി നടന്നു കാണുകയും, പൊന്നുചെപ്പുകളിൽ പട്ടിൽ പൊതിഞ്ഞു വച്ചിരിക്കുന്ന അവരുടെ അസ്ഥികൾ ചുംബിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. 

എന്നാൽ എന്റെ ദൈവവും, പുണ്യവാന്മാരുടെ പുണ്യവാനും മനുഷ്യരുടെ സൃഷ്ടികർത്താവും, ദൈവ ദൂതന്മാരുടെ നാഥനുമായ അങ്ങ് എന്റെ അടുക്കൽ ബലിപീഠത്തിൽ സന്നിഹിതനായിരിക്കുന്നു. മേൽപ്പറഞ്ഞവ കാണാൻ പോകുന്നത് പലപ്പോഴും കൗതുകത്തിനും കാഴ്ചകൾ കാണാനുള്ള ആഗ്രഹത്തിലുമാണ്. പരമാർത്ഥമായ അനുതാപം കൂടാതെ ഇത്ര ചപലമായി അങ്ങും ഇങ്ങും ഓടി നടക്കുന്നതുകൊണ്ട് ജീവിതത്തിൽ യാതൊരു സത്ഫലവുമുണ്ടാകുന്നില്ല".

ഈനാസച്ചൻ തുടരുന്നു. ഈ നിരീക്ഷണം ഇന്ന് കൂടുതൽ പ്രസക്തവും അർത്ഥവത്തുമാണെന്ന് തോന്നുന്നു. "തീർത്ഥാടനങ്ങളുടെയും, നൊവേനകളുടെയും, തിരുനാളാഘോഷങ്ങളുടെയും, കൊഴുപ്പ് കൂട്ടാനുള്ള അനുഷ്ടാനങ്ങളും പരിപാടിയുമായി കുർബാന പിന്തള്ളപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. പരിപാടി വിജയപ്പിക്കാനുള്ള തന്ത്രങ്ങളാണ് ബലി അർപ്പിക്കുന്ന വൈദികരും സ്വീകരിച്ചു പോരുന്നത്. ഇവിടെ ആത്മീയതയൊന്നുമില്ല. പ്രകടനപരമായ അഭ്യാസം മാത്രം. ദിശ തെറ്റിയ ഭക്തിപ്രകടനങ്ങൾക്ക് കടിഞ്ഞാണിടാനും, ശരിയായ ദിശാബോധം നൽകാനും നിയോഗിക്കപ്പെട്ടവരാണ് വൈദികരും  സഭാദ്ധ്യക്ഷന്മാരും. 

ചെങ്ങളത്തെ പള്ളിക്കുള്ളിലെ തിരുശേഷിപ്പ് ചാപ്പൽ.

 പണിതീരാത്ത ചെങ്ങളം പള്ളി.

 ചെങ്ങളത്തെ ഇന്നത്തെ അവസ്ഥ കണ്ടിട്ടായിരിക്കണം ഈനാസച്ചന്റെ ഈ വാക്കുകൾ എന്ന് തോന്നിപ്പോകുന്നു. ചെങ്ങളത്തെ "തിരുശേഷിപ്പ് ചാപ്പൽ"! തിരുശേഷിപ്പ് ഭക്തിക്കു കൊഴുപ്പ് കൂട്ടാൻ 12 തിരുശേഷിപ്പുകൾ നിലവിലുണ്ട്. ഇനിയുമതിന്റെ എണ്ണം കൂടും എന്നാണറിവ്. ഇത്രയേറെ തിരുശേഷിപ്പുകൾ ഉള്ള വേറെ ഒരു പള്ളി കേരളത്തിലൊരിടത്തും ഉണ്ടെന്നു തോന്നുന്നില്ല. ലോക ത്തിൽ ഒരിടത്തും കാണുകയില്ല. അപേക്ഷിക്കുകയാണെങ്കിൽ ചെങ്ങളം ഗിന്നസ് ബുക്കിൽ ഇടം നേടും.

സ്വർണ്ണംകൊണ്ടുള്ള കാളക്കുട്ടി 

തിരുശേഷിപ്പ് ഭക്തിക്കു എരിവും പുളിയും പകരുവാൻ തിരുശേഷിപ്പുകളുടെ ഇടയ്ക്ക് തിരുവോസ്തിയും പ്രതിഷ്ഠിച്ചിരിക്കുന്നു. മോശയുടെ കാലത്ത് അഹറോനായിരുന്നു പുരോഹിതൻ. പുറപ്പാടിന്റെ പുസ്തകം അദ്ധ്യായം 32- ൽ പറയുന്നു: മോശ യഹോവയുമൊത്ത് സീനായ് മലമുകളിൽ കഴിഞ്ഞശേഷം തിരിച്ചുവരാൻ വൈകിയപ്പോൾ ഇസ്രയേൽ ജനതയുടെ താത്പര്യമനുസരിച്ച് അഹറോൻ സ്വർണ്ണം കൊണ്ട് ഒരു കാളക്കുട്ടിയുടെ വിഗ്രഹമുണ്ടാക്കി അവർക്ക് അതിനെ ആരാധിക്കുവാനുള്ള സൗകര്യം ചെയ്തുകൊടുത്തു. മോശ താഴേക്കിറങ്ങി വന്നപ്പോൾ രോഷാകുലനായി കാളക്കുട്ടിയെ എടുത്തു തീയിലിട്ട് ചുട്ട് ഇടിച്ചുപൊടിച്ചു പൊടി വെള്ളത്തിൽ കലക്കി അവരെക്കൊണ്ടു കുടിപ്പിച്ചു. അഹറോനേപ്പോലെ ഇന്നത്തെ ചില അച്ചന്മാർക്കും വേദപാഠം ശരിക്കും അറിഞ്ഞുകൂടാ. അവർ കുറെ അനുഷ്ഠാനങ്ങൾ നടത്തിയും വിശ്വാസികളെക്കൊണ്ട് നടത്തിച്ചും സായൂജ്യമടയുന്നു. 

ദൈവഹിതം നടപ്പാക്കുക എന്നതാണ് പരമപ്രധാനമായ കാര്യം. അവിടുത്തെ ഹിതം നിറവേറ്റുന്നവരാണ്, അവിടുത്തെ സഹോദരനും, സഹോദരിയും അമ്മയും. അങ്ങനെയുള്ളവർ അവനിലും അവൻ അവരിലും വസിക്കുന്നു. ദിവ്യബലിയും ദിവ്യകാരുണ്യവുമാണ് അവിടുന്നിൽ ഒന്നാകാനുള്ള ഏറ്റവും മുകളിലത്തെ രണ്ടു പടികൾ. അവ രണ്ടും മാർഗ്ഗങ്ങളാണ്. ലക്ഷ്യമല്ല. ലക്ഷ്യം ദൈവത്തിൽ ഒന്നാകുക എന്നുള്ളതാണ്. മാർഗ്ഗങ്ങൾകൊണ്ട് ത്രുപ്തി യടയുന്നവർ എത്ര തവണ ബലിയിൽ പങ്കുകൊണ്ടാലും ദിവ്യകാരുണ്യം സ്വീകരിച്ചാലും ഒരു മാറ്റവുമില്ലാതെ തുടരുന്നു. പള്ളിക്ക് പുറത്തേയ്ക്ക് വരുമ്പോൾ അവർ പിന്നെയും പഴയ മനുഷ്യർ. // -

 -----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ധൃവദീപ്തി  ഓണ്‍ലൈൻ

Dhruwadeepti.blogspot.de 

for up-to-dates and FW. link Send Article, 

comments and write ups to :

DHRUWADEEPTI ONLINE LITERATURE.

Published from Heidelberg, 

Germany,   

in accordance with the European charter on freedom of opinion and press. 

DISCLAIMER:   
Articles published in this online magazine are exclusively the views of the authors. 

Neither the editor nor the publisher are responsible or liable for the contents,  

objectives or opinions of the articles in any form."

ധ്രുവദീപ്തി // Autobiography // Plunging into the Mission : Fr. George Pallivathukal

Autobiography:

Plunging into the Mission 

The First Encounter : Fr. George Pallivathukal 

 Fr. George Pallivathukal  

  A week after I took charge as an assistant priest in Junwani Mission centre, I decided to visit some of the neighbouring villages where there was a christian presence. My first visit was to Dumartola, a village about 10 km away from Junwani. I took one of our school teachers, Mr.Anandi Das Pannaria as a companion and guide. Anandi was my own student, I taught him in class VIII when I was a regent in Junwani. When I went back to the Ranchi Seminary to pursue my Theology studies Anandi Das completed his Higher Secondary studies and joined our school as a teacher. He was very efficient and committed teacher and an active member of the church.  

  Mr. Anandi and I started of our journey on foot taking our lunch Packets, a bottle of drinking water and two bamboo sticks with us. Bamboo stick is a constant companion of the missionaries visiting villages on foot. The stick helps as a support for walking, crossing rivers and is a protectionagainst wild animals while passing through thick forests. To reach Dumartola we had to cross the Burner river and walk through the reserve forests. The jungle was known for wild animals.

After three hours of tedious walk we reached our destination. My intention was to get acquainted with the villagers whom I was sent to serve. Dumartola had about 40 catholic and catechumen families. During the period of catechumenate the candidates for full membership in the church are taught prayers and the main tenets of our faith. During this period they are also tested regarding their faith as well as their intention to join our faith.

Our visit to this particular village was unanounced and therefore it brought a great surprise and at the same time a lot of relief to the Christians of the place. As soon as we reached the village the news about our arrival went around and the catechist and a few catholic leaders came and met us. They said that we were brought to the village by their Guardian Angels to protect them. They reported to me that the Thanedar (Station Officer) of Mawai police station was camping in this house of the village head usually known as the Mukadam of the village. He had collected our catholics in the courtyard of the Mukadam and was threatening our people. Now I had to face this man. I remembered the words of Jesus when he forewarned us that such occations will come in our pastoral life and we are not to be firghtend or terrified because he would be with us on such moments and the Holy Spirit will put into our mouth what we have to speak (M.10,12). 

Without wasting any time Mr. Pannaria and I walked to the Mukadam's house and as soon as our people saw us,they got up, folded their hands and said "Jai Yesu", a greeting that the enemies of the church hate to hear. As I reached the house where the police Inspector was camping I was given a Khatia (a mini cot) to sit down. The police officer was stunned and was angrily staring at me. I greeted him and started talking to him.He said that he was new in the place and this was his first visit to the Dumartola village. I asked him why he collected all our christians in the courtyard of the Mukadam. He said that he received a complaint against them and therefore he came to make an enquiry. I asked him to give me a copy of the complaint or at least show me the paper. He had no papers with him. He said that the complaint was oral. I got a chance to tell the crowd present there and the Police officer, that we are all citizens of this country and every citizen is free to follow and propagate the religion of his / her choice and nobody could object to it. 

 In Dumartola

I told the officer that I have the right to talk about my religion even infront of his police and he could take action on me only if I disturb the peace in the area and not for preaching my religion. I told the people present that harassing people who follow a different religion other than theirs is punishable by law. The non christians in the village were preventing our christians from drawing water from the village well and grazing cattle in their common ground. I told our people to make a written complaint to the police Inspector if any one in the village harassed them because the police are there to protect everybody. I told the crowd that we do not force anybody to become a christian, but becoming a christian on your own free will is not a crime. 

From that day onwards the police officer and I became friends and whenever I visited the villages around his police station I used to go to his office and pay him a courtesy visit and have acup of tea with him. After this Dumartola confrontation our christians of that village had a pieceful time. 

On thing I learned from the above mentioned encounter was that when we go to do His work we are not alone. It is not we who speak, but the lordspeaks through us. His spirit puts words into our mouths when we have to speak (Mt. 10, 17). "Our enemy becomes powerless in front of our courage". This was a great lesson for me and I have experienced it all through my priestly life, whenever I had to deal with officers and court cases. 

Learning from Elders.

 Junwani town

I was not familiar with mission tour of villages. So I accompanied Fr. Terrence on a five days tour. The village we were visiting was about 25 km away from Junwani and the whole distance was covered on foot. Usually we spend one day and a night in a Village. On account of the strong sentiments of caste feelings in villages, we used to take a cook along for the preparation of our meals while we were on tour. As per the custom of the place the cook took care to collect provisions from the centre according to the specified number of the days we went out visiting villages.

The catechist met us in the village we were accomodated in one of the houses prearranged for our stay. After a short rest we set out visiting families. Besides the catholic and catechumen families, we made it a point to visit the houses of the village head, the village kotvars, panchayat members etc.even if they were against us. When we visit these village functionaries they were usually polite and offer us a seat and a cup of tea. It is important that we keep good relations with these people so that their harassment of our people will be less. They feel honored when we visit them in their houses. 

After the evening meal, the christians gathered in the house where we were residing. First we had the Rosary and during the Rosary the baptized adults made their confessions. After the prayers the time was spent in conversing with the people. They enquired about the priest in charge, about the school and the boarding and news about other areas of our mission. We had exchange of news from both sides. This is the appropreate time we come to know about what happens in their villages. The session sometimes lasts till midnight. Our periodic visits to the villages give our people much courage to withstand the opposition from non-christians.

In the morning we had plenty of time for our prayers, beakfast etc. because people were not in a hurry to assemble for the Mass.To answer the nature's calls we had to go to the open-air toilets either in the jungle or in the fields or in the nearby stream. When ever I reached a village I tried to findout where the nearest stream was where I could go for my needs in the morning. Going to a stream was more convienient and comfortable than going to the fields as we were away from the eyes of the people. It took quite some time for me to get used to this way of morning wash and bath. 

People, after finishing all their household works, came to the place where we were staying. Once the people assembled the catechist started the morning prayers which consisted in the recitation of all the prayers and the basic catechisam which they had learned by heart. Meanwhile we priests sat for confession to minister to those who had not come for confession the previous night. During the Mass instead of preaching a homily our sermon was a session of catechesis on sacraments. We do not get any other chance to feed the people with ongoing faith formation to deepen their faith. Faith formation doesnot stop with the reception of Baptism.

After the mass we priests and the people spend some time in recreation. The men folk smoked a Beedi and the women and the children tasted some sweets. This was and is an effective way of building up relationships between the priests and the people and the people among themselves. After dismissing the people we along with the catechist continued visiting those families which were not visited the previous evening. After lunch in the afternoon we proceeded to the next destination, the village where we were supposed to halt. The discription above gives the reader an idea of what happens in our mission tour. Once I had picked up the skils of mission tour, I was spending almost fifteen to twenty days in a month visiting villages. 

Fr. Terrence and myself returned to the centre after five days of village visit. The distance that we had to cover on the last day of our tour was about 25 km. That was a very tiring and continuous walk.And yet I was thrilled to experience the mission tour. What I had experienced was similar to what I had heard and learned from the mission magazine. "Preshitha Keralam" and from experienced missionaries who used to address us when I was young and was studying in the high school. So I was prepared to face hardships in mission work.

By going into the interior villages while on mission tour and living in the houses of the villages sharing in their misery and privations, I came to know the misarable living conditions of these people. I felt how fortunate I was. My personal experience elicited in me an attitude of sympathy and compassion towards these people. I wished I had some money to help them. I did not have any money with me. But I knew I had my heart which could be given to them. I devoloped a liking for these people which is in me until today. This love for them prompted me to share whatever little I had with them. My income was only my mass stipend and the occational donations I received from home. My priest in charge Fr. Paymans was also a very kind and generous person who was helping the poor villagers to the extent he was able to do. I had much to learn from him. Although he was a foreigner people loved him because he loved him because he loved them. It is not the colour of our skin that matters for the people. What matters from them is how we treat them. //-

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Monday, March 25th, 2013 | Posted by The Christian Messenger News Desk
 

Persecution News: Reports from Indian states

Pray for our brethren who are oppressed for their faith!

INDIA ranks No. 31 on the 2013 World Watch List, a ranking of the 50 countries where living as a Christian is most difficult. The list is created annually by Open Doors International, a world wide ministry to Christians who live under pressure because of their faith.

Most Christians live openly without pressure in India, but anti-conversion laws are on the books of five states, and in pockets of the country nationalist Hindus routinely confront Christians with accusations that they are attempting to forcibly convert Hindus to Christianity. Here is a sampling of incidents during January and February.

Madhya Pradesh

CHANTS of ‘stop this conversion’ greeted a seminar conducted by Pastor Jiyalal Maravi, 35, in Dumartola, Bajag village, in Dindori district. Maravi and four other pastors — Mannulal Rajdiwar, 68;  Ebenezar, 41; Tirath Patta, 35;  and  Vimlendra Jhariya, 25 — had been invited with their teams from Jabalpur, Madhya Pradesh. As people finished lunch, Rajdiwar noticed that about 15 men standing outside the house with sticks in their hands.

“They had blocked the way to the road from the house from both the sides and were shouting slogans ‘stop this conversion’,” Rajdiwar told World Watch Monitor. When police were summoned, they took the pastors in for questioning. They were released in the evening, and no charges were filed.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ധൃവദീപ്തി  ഓണ്‍ലൈൻ

Dhruwadeepti.blogspot.de 

for up-to-dates and FW. link Send Article, 

comments and write ups to :

DHRUWADEEPTI ONLINE LITERATURE.

Published from Heidelberg, 

Germany,   

in accordance with the European charter on freedom of opinion and press. 

DISCLAIMER:   
Articles published in this online magazine are exclusively the views of the authors. 

Neither the editor nor the publisher are responsible or liable for the contents,  

objectives or opinions of the articles in any form."