Donnerstag, 18. Mai 2017

ധ്രുവദീപ്തി // Autobiography // Journey Of a Missionary Priest // Reaction in the Bishop's house // Fr. George Pallivathukal

Dhruwadeepti : Autobiography // 

Journey Of a Missionary Priest //

Reaction in the Bishop's House //

Fr. George Pallivathukal



 Fr. George Pallivathukal
when the news about my arrest and police custody reached the Bishop's House, Bishop Dubbelman was away in Rome attending the Vatican II meeting. Vicar General Fr. Oosstrahaut, a Dutch Norbertine, was the Parish priestof Napier Town Parish and he was in his residence. In the absence of Bishop Mgr. Joseph Thaliath a very authoritarian and arrogant type of person was virtually running the diocese. When Fr. Vanthiel the Secratary brought the telegram of Fr. Antony Thundiyil regarding my arrest Mgr. Thaliath was playing cards with the priests working in the school and college. Without even caring to read the telegram and continuing the cards game Mgr. Thaliath said " Oh George, he is a Gunda. He might have done some gundagiri. He will come out as he is gone in. Don't worry, let us continue our game". Fr. Vanthiel was disturbed with this remark. So he sent a telegram to Fr. Francis Xavier at Binjhia, Mandla to do the needfull. The Priests of Mandla were all waiting for my arrivel in Mandla.

The Media 

The quarrel with the Tehasildar and my arrest was big news in Mandla and Jabelpur. Allmost all the papers reported the version of the Tehsildar and wrote against me. Only one Paper "Yugdharam" whose reporter from mandla was Sri. O. P. Vedi wrote in detail the true version of the story. Papers wrote that I would be brought to Mandla and there were throngs of people in Mandla waiting to have a glimpse of me in handcuff, an unusual spectacle.

On the 3rd of November the second day of my arrest we were still under the police custody in Gheori. In the evening I called the Head Constable and told him that he was supposed to present me before a Magistrate with in 24 hours of my arrest. I remeinded him that 24 hours had already passed and they did not do anything for me. You could have taken me to Dindori, the sub divisional headquarters or to Mandla the district headquarters by this time. I am going to lodge a complaint against you because you are unnecessarilly harasing me". Hearing this he decided to send me to Mandla via Bichhia. About 8 pm a bus came which was going towards Bichhia and the police put us in the bus. Two police men acccompanied us.

One night in the Bichhia lock up 

When we got into the bus, five people from Junwani including two school teachers also got in. They were following us. They had taken along with them their land records to bail us out and enough of money for any eventuality. When we reached Bichhia town the four of us were taken to the police station and put in the lock up. The lock up was already used by another criminal before us. The room was dirty and smelling. The former occupant had defecated in one corner of the room and his stool was heaped up there. We were destined to spend our night in that room in the condition narrated above because the police would not listen to our request to get the room cleaned. We were told that such cleanliness was possible only at home, not in the police station. The policemen gave us one dirty blanket each for the night. My companions spread one Blanket for me on the ground and told me to lie down and they covered me with another one. The three of them managed with two blankets. In the morning I refused to answer the call of nature in the room, where we were sleeping and so the police took me to a nearby bush behind the police station and I had my morning ablutions there.

Reception at mandla.  

 Meeting with farmers in Mandla
The police offered us a cup of tea each and put us in a bus for mandla. The five accompanying us from Junwani also got into the bus with us.Those days there was no bridge over the river Narmada. We had to get down on the southern bank of the river, cross the river by boat and get into the town. The news of our comming to Mandla by the morning bus was known to the people. Therefore as we crossed the river and came to the town crowds of people were lined up on either side of the road to have a glimpse of the criminals who had beaten up the Tehsildar cum Magistrate.

Jailed and released

The police took us first to a hotel for meals. After the meals the constables who were taking us to the court asked those who were accompanying us from Junwani to pay for the meals. I did not allow my asssociates to make the payment. We four were under police custody and it was their responsibility and duty to feed us. Finally the police had to make the payment. I did not eat anything. I had only a cup of tea. From the hotel we were publicly paraded to the superindentend of poce 's office and from there to the local police station. We were made to march through the main streets of Mandla and finally we were brought to the Tehsil court. We were given to understand that as soon as we would reach Mandla we would be bailed out. However when we reached the Tehsil Court there was nobody there to stand bail for us. Ultimately the magistrate sent us to the district jail.  

 Madhyapradesh- India 
Meanwhile the fathers were anxiously waiting for us in the district Court and after waiting for several hours they made enquiry and found out that we were taken by mistake to the Tehsil Court, and not to the court that was ordered by the Collector and that we were already in jail. So Dr.Henson of Katra Hospital and the priests once again approached the Collector and told him about the entire confusion. The Collector immediately informed the Jail Superindent that the four of us should be released on the same day and asked him to prepare the papers to that effect. By the time we were released from the Jail it was 5.30 p.m.

We were instructed by the Collector to proceed to Junwani immediatly because he had sent the deputy Superintendent of police to the place for an on the spot enquiry. The last bus to Bichhia was at 6.pm. and we had to cross the river to reach the bus. It was the Collectors order so the police had stopped the bus until we boarded it. I was very hungry and tired. The priests took me to the nearby Nirmala convent and gave me a cup of tea and banana.

There was no time to eat and so intantly we rushed to the bus. When we reached the bus stand at Bichhia my Jail companions stayed on at the bus stand to catch the early morning bus to Junwani. Fr. Terrence and myself walked to Sijhora about 10 Km. from Bichhia. At Sijhora Fr. Xavier Barret and Fr. Premananda were discussing about us and had planned to go to mandla the following morning. We both bumped into their room and we brought much happiness and joy as we surprised both. Barret and Prem were under the impression that the masters and I were still in the Jail. Everything went smoothly in Mandla that day because of Dr. Hensen and the priests of mandla who were friendly with the Collector. I had the privilage and the joy of tasting jail life for his sake. Prayers of intercession were going up continuously from every corner of the diocese on our behalf.

Return to Junwani

We barely slept that night at Sijhora. After a good meal Terrence and myself narrated the entire episode to the priests present there. We got up very early and walked back to Bichhia to catch the early morning bus to Junwani. There was only one Bus service from Bichhia to Dindori in the morning and the same bus would return to Bichhia in the evening. When we reached Gheori the site of the incedent and where the Dy. Superintendent of police was camping, the police stopped the bus and asked us to get down to give our statement to the police officer. We told him that first we had to go home, have a bath and do pooja and then only anything else would be done. So he allowed us to go.

People's excitment 

As we alightedfrom the bus at Junwani we began walking towards our house. The house was about half a kilometer away from the bus stop. As the head catechist Mr. Amritdas saw Terrence and myself approching towards the house, he ran and rang the church bell. Hearing the unusual sound of the church bell people from all directions rushed to the church compound. Students along with the teachers also came out from the school to see what is happening. When we reached the church ground there was a crowd waiting for us. All came and greeted us, some shook hands, some touched our feet and many burst out crying saying that " for our sake you had to undergo all these sufferings". Fathers, Antony Thudiyil, and Milo Der Kinderen were keeping company with Fr. Paymans from the day I was arrested and jailed. All were happy and over joyed. After a bath and breakfast both Fr. Terrence and went to Gheori to give our statement to the Deputy Superintendent of police. People wanted to show their gratitude and requested for a thanksgiving mass in the evening. //-

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ധൃവദീപ്തി  ഓണ്‍ലൈൻ
www.Dhruwadeepti.blogspot.in 
DHRUWADEEPTI ONLINE
Published from Heidelberg, Germany,   
in accordance with the European charter on freedom of opinion and press. 


DISCLAIMER:   Articles published in this online magazine are exclusively the views of the authors. Neither the editor nor the publisher are responsible or liable for the contents, objectives or opinions of the articles in any form

Montag, 15. Mai 2017

ധ്രുവദീപ്തി : Literature // ചെറുകഥ // മരം // നന്ദിനി വർഗീസ്

 

 Literature // ചെറുകഥ //


                               മരം  
                       

   - നന്ദിനി വർഗീസ് - 


 

തീയും ഗന്ധകവും ചുറ്റിലും ഉയരുന്നു.

കത്തിയമര്‍ന്നിട്ടും കുറ്റി മാത്രം ബാക്കിയായ പടുകൂറ്റന്‍ വൃക്ഷത്തിന്റെ അവശിഷ്ടഭാഗത്തില്‍ ആ രൂപം ഇരിക്കുന്നു.

അവിടവിടെയായി വേറെ ചെറു രൂപങ്ങള്‍..

തീ ചെറുതായി ശമിക്കുന്നു എന്ന് കാണുമ്പോള്‍ ഊതുന്നവര്‍..

തീയാളി കത്തുമ്പോള്‍ ഉയരുന്ന നിലവിളികളില്‍

ദൈവനിന്ദകൂടിക്കലരുമ്പോൾ...‍

അവര്‍ അട്ടഹസിക്കുന്നു.


എന്നാല്‍...

അതൊന്നും കുറ്റിപ്പുറത്തിരിക്കുന്ന രൂപത്തെ ബാധിക്കുന്നില്ല.

ചെറു രൂപങ്ങള്‍ ആശയക്കുഴപ്പത്തിലായി. 

അവര്‍ കുറ്റിയ്ക്ക് ചുറ്റും നിരന്നു.

താണു വീണു വണങ്ങി.

“സാത്താന്‍...സാത്താന്‍...”

അവരുടെ നാവില്‍ നിന്ന് തിന്മയുടെ മന്ത്രമുയര്‍ന്നു.

സാത്താന്‍ അനങ്ങുന്നില്ല.

അവര്‍ കൂടിയാലോചിച്ചു.

പിന്നെ യാത്രയായി...

കുട്ടിച്ചാത്തന്മാര്‍....

 

പാരമ്പര്യത്തിലും, പണക്കൊഴുപ്പിനും പണ്ടെങ്ങോ പേരു കേട്ടിരുന്ന ഒരു തറവാട്.

വലിയ കാരണവരുടെ കീഴില്‍ കാര്യങ്ങളെല്ലാം ഭദ്രം. തറവാട്ടു മഹിമ വിളിച്ചോതിയത് നിലവറയില്‍ സൂക്ഷിച്ചിരിക്കുന്നു എന്ന് കരുതപ്പെടുന്ന കെടാവിളക്കയിരുന്നു...

 

എന്നാൽ...‍ നിലവറയില്‍ ചില നേരങ്ങളില്‍ ഒളിച്ചിരിക്കാൻ ‍കയറാറുള്ള

മിന്നു മോള്‍ കണ്ടിട്ടുള്ളത്...

മുളച്ച് ചെറു തെങ്ങുകളാകാന്‍ വെമ്പല്‍ കൊള്ളുന്ന കുറേ തേങ്ങകള്‍ മാത്രം..!

 

മിന്നു മോള്‍...മൂത്ത കാരണവരുടെ മകള്‍..

അമ്മ പറയാറുണ്ട്‌..

"നിലവറയിൽ കയറരുത്..പാമ്പ് കാണും.."

മിന്നു മോള്‍ക്ക് പാമ്പിനെ പേടിയില്ല..

"എന്തിനാ പേടിക്കുന്നത്..മിന്നുമോള്‍ പാമ്പിനെ നോവിച്ചില്ലല്ലോ".

 

‍ആറു വയസ്സുകാരി മിന്നുമോള്‍ക്കറിയില്ല..

ആ വലിയതറവാടിന്റെ അളവറ്റ സ്വത്തിനെക്കുറിച്ച്.  

അവള്‍ക്ക് രണ്ടുടുപ്പ് മാത്രം..

അത് മാറി മാറി ഇടും.

അവള്‍ സ്കൂളിലേയ്ക്ക് യാത്രയാകുമ്പോള്‍..

അസൂയയുടെ പിന്നാമ്പുറങ്ങളിലുള്ള അടക്കം പറച്ചിലുകളില്‍..അവള്‍ക്കിഷ്ടമായത് സുന്ദരമായ ബാല്യം.

 

മിന്നുമോള്‍ക്ക് ഒമ്പത് വയസ്സായി.

ഒരു കുഞ്ഞാങ്ങള ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കില്‍ ..

അവള്‍ അമ്മയുടെ അടുത്തേയ്ക്ക് ഓടി.

"അമ്മേ..ഒരു കുഞ്ഞുവാവേ തരാമോ..?"

ദൈവഹിതം..... ഒരു വർഷത്തിനുശേഷം....

കുഞ്ഞാങ്ങള പിറന്നു.

അതിനോടൊപ്പം മുറ്റത്ത് ഒരു കിളിമരം വളർന്ന് വരുന്നത് അവൾ കണ്ടു.

 

പിന്നെ മിന്നുമോളും കുഞ്ഞാങ്ങളയും..ചക്കരയും അടയുംപോലെ..

മിന്നുമോള്‍ സ്കൂളില്‍ പോയി വരാന്‍ താമസിക്കുമ്പോള്‍ കുഞ്ഞുവാവ കരയും.

" ചേച്ചി എന്തിയേ.. അമ്മേ.. ? "

പറമ്പിന്റെ അതിരില്‍ പാമ്പ് പോലെ, റബര്‍ മരങ്ങളുടെ ഇടയിലൂടെ പോകുന്നവഴിയിലേയ്ക്ക് കണ്ണുംനട്ട് കുഞ്ഞുവാവ നില്‍ക്കും.

ദുരെ മിന്നു മോളുടെ പാവാടയുടെ നിറം കാണുമ്പോള്‍ പിന്നെ അവനു സന്തോഷമാണ്.

 

ഒരിക്കല്‍ കുഞ്ഞുവാവ ഒരുപാട് കരഞ്ഞു.

മിന്നുമോള്‍ സോപ്പ്പെട്ടി കൊണ്ടു അവനെ എറിഞ്ഞതിന്. മുട്ടില്‍ പഴുത്തു നിന്ന പരു പൊട്ടി പഴുപ്പ് പുറത്തേയ്ക്ക് ഒഴുകി...

മിന്നു മോള്‍ അന്ന് കരഞ്ഞില്ല..പക്ഷെ അവള്‍ കരഞ്ഞു. വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം..

 

കുഞ്ഞു വാവ സ്കൂളില്‍ പോകുമ്പോള്‍ അവള്‍ ഉള്ളുരുകി പ്രാര്‍ഥിക്കും.

"ഇന്ന് മോന്‍ ചര്‍ദ്ദിക്കല്ലേ.."

ബസ്സില്‍ കയറുമ്പോള്‍ തന്നെ ആയ അവന്റെ  കൈയ്യില്‍ ബക്കറ്റ് കൊടുക്കും.

അത് അവനു ഒരു നൊമ്പരമായിരുന്നു.

കാലം...മുന്നോട്ടോടി...

ഒരു പന്തയക്കുതിരയെപ്പോലെ....

തറവാടും നിലവറയും ഓർമ്മച്ചിത്രങ്ങളായി....

 

മുറ്റത്തെ മരവും വളർന്ന് തുടങ്ങി......

കുഞ്ഞുവാവ വളര്‍ന്നു..ഇല്ലായ്മയിൽ നിന്നും ‍ ദൈവകരുതല്‍ അവനെ താങ്ങിനിർത്തി..

അവൻ പോലും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ.....

സര്‍വതും അവന്‍ കരസ്ഥമാക്കി ..പണം.. പദവി ... പ്രശസ്തി... അങ്ങനെ ഒരുപാട്..

മിന്നു മോള്‍ക്ക് അവന്‍, കുഞ്ഞ് വാവ തന്നെ.. 

അവൾ പൊന്നു വാവ എന്ന് തന്നെ അവനെ വിളിച്ചു.

വിളികള്‍ പ്രായത്തിന്റ്റെ ആലോസരങ്ങള്‍ക്ക് വഴിമാറുന്നു എന്ന് മിന്നു മോള്‍ അറിഞ്ഞില്ല..

പതുക്കെ ചേച്ചി എന്ന ചിണുങ്ങല്‍ "എടി" എന്ന പേരിലേയ്ക്ക് വഴി മാറി.

"എടി.."

അവളത് സാരമാക്കിയില്ലാ..

പൊന്നു വളരും തോറും "എടി" വിളിയുടെ ശക്തികൂടി വന്നു. പ്രായത്തിന്റ്റെ കുത്തൊഴുക്കില്‍ മിന്നു മോളുടെ അന്വേഷണങ്ങള്‍ പൊന്നുവിന് അസഹനീയമായി....

പിന്നെ "എടി" യുടെ വിശേഷണങ്ങള്‍ കൂടി വന്നു..കാരണം മിന്നു മോളുടെ വാത്സല്യവും കരുതലും സാന്ത്വനങ്ങളും ഇനി പൊന്നുവാവയ്ക്ക് വേണ്ട ..

ആ മരം വളർന്ന് പന്തലിച്ചിരിക്കുന്നൂ..

ഫോണ്‍ വിളിയില്ല..വിളിച്ചാലോ ....

“ങും...........”

ഒരു മൂളല്‍ മാത്രം ...

സംസാരിക്കാന്‍ സമയമില്ല..തിരക്ക്...രക്തബന്ധം സുഹൃത് വലയത്തില്‍ പെട്ട് ഞെങ്ങിയമര്‍ന്നു.


മുറ്റത്തെ മരം ഉണങ്ങാന്‍ തുടങ്ങി...

ഇല്ലായ്മയിലെ ദുഃഖങ്ങള്‍..ദൈവപരിപാലനയിലെ മഹത്വങ്ങള്‍ അടഞ്ഞ അദ്ധ്യായങ്ങളും, ദൈവത്തിന്റെ നാമ൦ ചോദ്യ ചിഹ്നവുമായി..

പൊന്നു വളര്‍ന്നു കൊണ്ടിരുന്നു . ..

മിന്നുമോള്‍ക്ക് ഒരു വാവ പിറന്നപ്പോള്‍ പൊന്നു ഓടിയെത്തി .

എന്നാല്‍ ..

ആശുപത്രി ബില്ലിന്റെ രൂപത്തില്‍ 

ആ സ്നേഹസാമീപ്യം നൊമ്പരമായി.

കാശ് എണ്ണി കൊടുത്ത് പിരിയുമ്പോള്‍ മിന്നു മോള്‍ക്ക് വില വീണു ..

കാരണം മിന്നുമോള്‍ ഉണക്കമരമായി തീര്‍ന്നിരുന്നു .

ആവശ്യാനുസരണം പറിക്കാന്‍ പഴങ്ങളില്ലാതെ, തണലിനു ശിഖരങ്ങളോ ഇലകളോ ഇല്ലാതെ മിന്നു മോള്‍ വിറകിനു തുല്യമായി മാറിയിരുന്നു .

 

വീടിനുള്ളിലെ കെടാവിളക്ക് അണഞ്ഞ ദിവസം.....

പൊന്നുവാവ വീണ്ടും വന്നു.

ഉണക്ക മരം മുറിച്ചു.

ലോറിയില്‍ അടുക്കി കെട്ടി.

കടയില്‍ കൊടുത്ത്, കാശ് എണ്ണി വാങ്ങി...

 

കുട്ടിച്ചാത്തന്മാര്‍ തിരികെയെത്തി.

വീണ്ടും കുറ്റിയ്ക്ക് ചുറ്റും വണങ്ങി നിന്നു .

തിന്മയുടെ നാമമുയര്‍ന്നപ്പോള്‍ ആ രൂപം തല പൊക്കി ...

പതുക്കെ എഴുന്നേറ്റു .

പൊടുന്നനെ എവിടെ നിന്നോ ഒരു വിറകു കഷണം പറന്നു വന്നു .

ഒറ്റയടി ...

തലയ്ക്ക് തന്നെ കൊണ്ടു.

അടിതെറ്റിയ രൂപം തല തിരുമി നേരെ നിന്നു .

പിന്നെയും അടി ....

തുടര്‍ന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന അടിയുടെ 

ഇടയില്‍ കൂടി...

കുട്ടിച്ചാത്തന്മാര്‍ അത് കണ്ടു.

സാത്താന്‍ ചിരിക്കുന്നു.

 "അങ്ങുന്നിനു രണ്ടടി കിട്ടിയാല്‍ എന്താ..സംഗതി ഏറ്റല്ലോ.."

കുട്ടിച്ചാത്തന്മാര്‍ വീണ്ടും ഊതാന്‍ തുടങ്ങി ..

തീയുണർത്താൻ വേണ്ടി....

 

മരകുറ്റി പുതു മഴയില്‍ വീണ്ടും തളിര്‍ത്തു..

ഉയര്‍ന്നു പൊങ്ങി ഫലങ്ങളാല്‍ നിറഞ്ഞു .

തന്റ്റെ പേര് അന്വര്‍ത്ഥമാക്കും വിധം ഒരു കൂട്ടം കിളികള്‍ ആ മരത്തില്‍ നിന്നും പറന്നു പൊങ്ങി .

പൊന്നു വാവ വീണ്ടും വന്നു ..

പടര്‍ന്നു പന്തലിച്ച കിളിമരത്തിന്‍ ചോട്ടില്‍ അവന്‍ ഇരുന്നു ...

കിളിമരം ആ ചെവികളില്‍ തിരിച്ചറിവിന്റെ ബാലപാ0ങ്ങള്‍ ഓതി ക്കൊടുത്തു... 

തീയുണര്‍ത്താന്‍ ആഞ്ഞൂതിയ ചാത്തന്മാര്‍ അറിഞ്ഞില്ല കുതിര്‍ന്ന വിറകിലൂടെ ഒലിച്ചിറങ്ങുന്ന സ്നേഹതേന്‍ തുള്ളികളെ ....    

 

നന്ദിനി

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Freitag, 12. Mai 2017

ധ്രുവദീപ്തി: Religion // സഭാപിതാക്കന്മാരുടെ വേദപുസ്തക വ്യാഖ്യാനം // Prof. Dr. ആൻഡ്രൂസ് മേക്കാട്ടുകുന്നേൽ,


സഭാപിതാക്കന്മാരുടെ വേദപുസ്തക വ്യാഖ്യാനം // 


Prof. Dr. ആൻഡ്രൂസ് മേക്കാട്ടുകുന്നേൽ, 


(President, Oriental Institute of Religious studies, India.
Vadavathoor, Kottayam.)


ശ്ലീഹന്മാർക്കു ശേഷം തിരുസഭയുടെ പരിപാലകരും പ്രബോധകരുമായി വർത്തിച്ച സഭാപിതാക്കന്മാർ വി. ഗ്രന്ഥത്തെയും വിശുദ്ധ പാരമ്പര്യത്തെയും മുറുകെ പിടിച്ചുകൊണ്ടു തെറ്റായ പ്രബോധനങ്ങൾക്കെതിരെ പോരാടുകയും വിശ്വാസികളെ ശരിയായ ദിശയിൽ നയിക്കുകയും ചെയ്തു.

സഭാപിതാക്കന്മാരുടെ വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥവ്യാഖ്യാനത്തെ സ്വാധീനിച്ചിരുന്നത് യഹൂദ-യവന വ്യാഖ്യാനശൈലികളാണ്. ഹലാക്ക (Halaka), ഹഗ്ഗാദ (haggada) എന്നീ രണ്ടു രീതികളാണ് തിരുലിഖിതവ്യാഖ്യാനത്തിന് യഹൂദർ അവലംബിച്ചിരുന്നത്. വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥത്തിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ അനുദിന ജീവിതം എപ്രകാരം ക്രമീകരിക്കാം എന്നതായിരുന്നു ഹലാക്കയുടെ ലക്ഷ്യം. ഹഗ്ഗാദയാകട്ടെ, സിനഗോഗിലെ ആരാധനയുടെ ഭാഗമായുള്ള പ്രസംഗത്തിൽ, വിശ്വാസികളെ ആത്മീയമായി പ്രബുദ്ധരാക്കുകയെന്ന ലക്ഷ്യത്തോടെ നൽകിയിരുന്ന വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥാധിഷ്ഠിതമായ ഉപദേശങ്ങളാണ്. ആദ്യകാലത്ത് വാചികരൂപത്തിലായിരുന്ന വിശുദ്ധഗ്രന്ഥവ്യാഖ്യാനം ക്രമേണ ലിഖിതരൂപം പ്രാപിക്കുകയായിരുന്നു. വ്യാഖ്യാനിക്കേണ്ടിയിരുന്ന വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥഭാഗത്തെ അതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട മറ്റു ഭാഗങ്ങളുമായി ചേർത്താണ് റബ്ബിമാർ വ്യാഖ്യാനിച്ചിരുന്നത്. പലപ്പോഴും ഇത് അക്ഷരാർത്ഥത്തിലുള്ള പദാനുപദ വ്യാഖ്യാനമായിരുന്നു. ദൃഷ്ടാന്തരൂപവ്യാഖ്യാനവും (Allegorical Interpretation) യഹൂദർക്ക് അപരിചിതമായിരുന്നില്ല.

 From caves of Qumran
വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥത്തിന്റെ അറമായ പരിഭാഷയായ താർഗും വ്യാഖ്യാന ത്തോടു കൂടിയ ഒരു പരിവർത്തന മായിരുന്നു. വ്യത്യസ്ത വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥഭാഗങ്ങൾ യോജിപ്പിച്ചു നൽകിയിരുന്ന വ്യാഖ്യാനമാണ് മിദ്രാഷ് (മിശിഹായ്ക്ക് ശേഷം 4-5 നൂറ്റാണ്ടുകളിലെ മിദ്രാഷിമാണ് നമുക്ക് ലഭിച്ചിട്ടുള്ളത്). ഖുംറാൻ സമൂഹത്തിന്റെ വ്യാഖ്യാനശൈലി യായ പെഷെർ (Pesher- വിശദീകരണം എന്നർഥമാക്കുന്നു) പ്രവാചക ഗ്രന്ഥങ്ങളെ സമകാലിക ചരിത്ര സംഭവങ്ങളുമായി ബന്ധിപ്പിച്ചാണ് വ്യാഖ്യാനിച്ചിരുന്നത്.

ഗ്രീക്കുകാരും താദൃശ്യ വ്യാഖ്യാന സങ്കേതങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ച് അവരുടെ കവികളുടെയും (ഹോമർ, വെർജിൽ) തത്വശാസ്ത്രജ്ഞരുടെയും (പ്ലേറ്റോ, അരിസ്റ്റോട്ടൽ) കൃതികൾ വിശദീകരിച്ചിരുന്നു. അക്ഷരാർത്ഥത്തോടൊപ്പം അതിനു പിന്നിൽ മറഞ്ഞിരിക്കുന്ന അഥവാ അതിനുപരിയായ മറ്റൊരു അർത്ഥംകൂടി കണ്ടെത്താനുള്ള ശ്രമമായിരുന്നു അവരുടേത്. ദൃഷ്ടാന്തരൂപ വ്യാഖ്യാനം അതിനവരെ സഹായിച്ചു. യവനസംസ്കാരത്തിൽ വളർന്നുവന്ന യഹൂദർ, പ്രത്യേകിച്ചും അലക്‌സാൻഡ്രിയായിലുണ്ടായിരുന്നവർ, ഈ ഗ്രീക്ക് വ്യാഖ്യാന ശൈലി അവലംബിച്ചു. ഫിലോയും യോസേഫുസുമൊക്കെ (Philo and Josephus) അവരിൽ ചിലർ മാത്രമായിരുന്നു. വിശുദ്ധഗ്രന്ഥവീക്ഷണവും വിശ്വാസതത്വങ്ങളും ഗ്രീക്കുകാർക്കു സ്വീകാര്യമായി   അവതരിപ്പിക്കുന്ന തിനു ഈ ശൈലി ഏറെ സഹായകമായി. ആദിമ സഭയിലെ വിശുദ്ധഗ്രന്ഥ വ്യാഖ്യാനത്തെയും ഈ ശൈലി വളരെയേറെ സ്വാധീനിച്ചിട്ടുണ്ട്. അക്ഷരാർത്ഥത്തിൽ വിശദീകരിക്കാൻ വിഷമമായിരുന്ന പല തിരുലിഖിത ഭാഗങ്ങളും ദൃഷ്ടാന്തരൂപമായ വ്യാഖ്യാനത്തിലൂടെ സുവ്യക്തമാക്കാൻ അതുവഴി സാധിച്ചു.

യഹൂദശൈലി ക്രൈസ്തവ പാരമ്പര്യത്തിൽ 

ആദിമ ക്രൈസ്തവർ യഹൂദരായിരുന്നതുകൊണ്ട് യഹൂദരുടെ വിശുദ്ധഗ്രന്ഥ വ്യാഖ്യാനശൈലി അവരുടേതുമായി. നിയമ-പ്രവാചക ഗ്രന്ഥങ്ങൾ വ്യാഖ്യാനിക്കാൻ യഹൂദർ ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന സാഹിത്യരൂപമായിരുന്ന "ഹോമിലി " സഭാപിതാക്കന്മാരും ഉപയോഗിച്ചു ( Homila, Tractatus, Sermo).
പ്രതിരൂപവ്യാഖ്യാനശൈലിയാണ് പഴയനിയമത്തിന്റെ പൂർത്തീകരണമായി ഈശോമിശിഹായെ അവതരിപ്പിക്കുന്നതിന് അവർ അവലംബിച്ചിരുന്നത്.

സാക്ഷിത്വ വ്യാഖ്യാനശൈലിയാണ് (ടെസ്റ്റിമോണിയ) മറ്റൊരു സാഹിത്യ രൂപം. പഴയനിയമത്തിന്റെ പൂർത്തീകരണമാണ് ഈശോയെന്നും തിരു സഭയാണ് പുതിയ ഇസ്രായേലെന്നും സ്ഥാപിക്കാനായി സമാന സ്വഭാവമുള്ള പഴയനിയമ ഭാഗങ്ങൾ സമാഹരിച്ചവതരിപ്പിക്കുന്നതാണ് ഈ ശൈലി. പ്രബോധനത്തിനും അബദ്ധപ്രബോധകരെ നേരിടുന്നതിനും ഇതുപയോഗിച്ചിരുന്നു.

 Sub-apostolic period
വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥ വ്യാഖ്യാനത്തിനുപയോഗിച്ചിരുന്ന മറ്റൊരു സാഹിത്യരൂപമാണ് ലേഖനങ്ങൾ. ധാർമ്മികവും പ്രബോധനപരവുമായ ചർച്ചകൾ ലേഖനങ്ങളുടെ പ്രത്യേകതയാണ്. റോമിലെ വിശുദ്ധ ക്ലെമെൻറ്, അന്ത്യോക്യയിലെ വിശുദ്ധ ഇഗ്‌നേഷ്യസ്, സ്മിർണായിലെ വിശുദ്ധ പോളികാർപ്പ് തുടങ്ങിയവരുടെ ലേഖനങ്ങൾ പ്രസിദ്ധങ്ങളാണ്. ഈ വ്യാഖ്യാനരീതി പിന്നീട് വി. അഗസ്തീനോസും, ജോൺ ക്രിസോസ്‌തോമും സ്വീകരിക്കുന്നത് നമ്മൾ കാണുന്നുണ്ട്.


 Apostolic age
ഒന്നാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാന ത്തിലും (apostolic period) രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ ആരംഭത്തിലുമായി ( sub-apostolic period) രൂപം കൊണ്ട ക്രൈസ്തവ കൃതികളിലും പഴയനിയമ വ്യാഖ്യാന ത്തിൽ യഹൂദശൈലിതന്നെയാണ് അനുവർത്തിച്ചു കാണുന്നത്. റോമിലെ വിശുദ്ധ ക്ലെമെന്റിന്റെ കോറിന്തോ സുകാർക്കുള്ള ലേഖനനത്തിൽ അക്ഷരാർത്ഥത്തിനാണ് കൂടുതൽ പ്രാധാന്യം നൽകിയിരിക്കുന്നത്. ബർണ്ണബാസിന്റെ പേരിലുള്ള കൃതി (Pseudo Barnabas) മിദ്രാഷിക് ശൈലിയു പയോഗിച്ചു വിശുദ്ധഗ്രന്ഥം ആത്മീയമായി വ്യാഖ്യാനിക്കുന്നു.

ശത്രുക്കളുടെമേൽ വിജയം വരിക്കുന്ന പ്രബലനായ ഒരു രാജാവായി മിശിഹായെ യഹൂദർ കാത്തിരുന്നപ്പോൾ ക്രിസ്ത്യാനികൾക്ക് അവതരിപ്പിക്കാനുണ്ടായിരുന്നത് കുരിശിൽ സഹിച്ചു മരിച്ചുയിർത്ത ഒരു മിശിഹായെ ആയിരുന്നു. ഏശയ്യാ പ്രവാചകനിലെ സഹനദാസനെക്കുറിച്ചുള്ള പ്രവചനങ്ങൾ മിശിഹായിൽ പൂർത്തിയായതായി അവതരിപ്പിക്കുന്നത് ഇതിന്റെ ഭാഗമായാണ് (നടപടി-8, 26-40; ഏശ 53,7-8) //- 
(ധ്രുവദീപ്തി: ലേഖനം തുടർച്ച അടുത്തതിൽ) 
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------