Mittwoch, 31. Dezember 2014
Samstag, 27. Dezember 2014
Politics // രാഷ്ട്രീയ കേരളം/ / നിയമം നിയമത്തിന്റെ വഴിക്കു പോകും...? / K.A.Philip, U.S.A
ധ്രുവദീപ്തി :Politics //
രാഷ്ട്രീയ കേരളം/ /
നിയമം നിയമത്തിന്റെ വഴിക്കു പോകും...? /
K. A. Philip, U. S. A
രാഷ്ട്രീയ കേരളം /
കേരളത്തിലെയും കേരളത്തിൽ നിന്നും മറുനാട്ടിൽ ജീവിക്കുന്നവരുമായ എല്ലാ മലയാളികളും ഇപ്പോൾ പരസ്പരം ചോദിക്കുന്ന ഒരു പ്രധാന വിഷയമാണ് ഈ നാട് എന്നെങ്കിലും നന്നാകുമോ എന്ന്. കേരളത്തിന്റെ വികസനം വളരെ വളരെ നന്നായിക്കാണാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നതുകൊണ്ടു തന്നെയാണ് ദോഷൈക ദൃക്കുകൾ നിസ്സഹായതയിൽ ഇപ്രകാരം അഭിപ്രായം പറയുന്നത്.
എന്താണ് കേരളത്തിലെ ജനങ്ങൾ നിലവിൽ നേരിടുന്ന ഗുരുതരമായിട്ടുള്ള പ്രശ്നവിഷയങ്ങൾ? എണ്ണിയാൽ ഒട്ടു തീരാത്ത വളരെയധികം കാര്യങ്ങൾ ഉണ്ടായിരിക്കുന്നു എന്ന് ഒറ്റവാക്കിൽ പറയേണ്ടതുണ്ട്.
കേരളത്തിലെ ജുഡീഷ്യറി സംവിധാനവും, ജനാധിപത്യരാഷ്ട്രീയ ഘടനയും, ഭരിക്കുന്നവരും, ജനാധിപത്യ നിയമസഭയും, മതവും മത നേതൃത്വങ്ങളും, വിശ്വാസവും ജീവിതവും ഏറെ പ്രശ്നസങ്കീർണ്ണമാണ്. നമ്മുടെ സാംസ്കാരിക സാമൂഹിക മൂല്യങ്ങളും, പൊതുവിദ്യാഭ്യാസവും, പൊതുജനാരോഗ്യവും, മാലിന്യവും സംസ്കരണവും, സാമ്പത്തികവും നികുതിയും, തൊഴിൽ നയവും, നീതിന്യായ വ്യവസ്ഥയും, കുറ്റകൃത്യങ്ങളും, ശിക്ഷാവിധികളും, എല്ലാം തന്നെ നിരീക്ഷണ വിധേയമാകേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. ലോകം മുഴുവനുമുള്ള ഏതൊരു മലയാളികളുടെയും നിസ്സഹായ ചിന്താവിഷയത്തിലെ ചൂടുള്ള നിത്യസംസാര വിഷയങ്ങളാണ് ഇവയെല്ലാം. അപ്പോൾ ഈ വിഷയങ്ങളെപ്പറ്റിയും നാം ഇവിടെ ഹൃസ്വമായ അവലോകനം ചെയ്യുന്നത് ഉചിതവുമായിരിക്കും.
ജനാധിപത്യത്തിലെ അഴിമതിയാണ് കേരളത്തെ ഇന്നും കാർന്നുതിന്നുന്ന ചികിത്സാവിധിയില്ലാത്ത മഹാരോഗം എന്ന് ലോകം മുഴുവനും വളരെയേറെ പ്രസിദ്ധമാണ്. മദ്യനിരോധനവും സർക്കാർ ഓർഡിനൻസുകളും, വിവിധ നികുതിവർദ്ധനവും, കാർഷികരംഗത്തിലെ തകർച്ചയും, ആരോപണങ്ങളും, നിയമനിർമ്മാണവും, അതിൽ കോടതികളുടെ നിരോധന ഇടപെടലുകളും, നിയമം റദ്ദാക്കലും ശാസനകളും എല്ലാംകൊണ്ടും ജനജീവിതത്തിലൊട്ടാകെ ഭീകരാന്തരീക്ഷം സൃഷിടിച്ചു കഴിഞ്ഞു. ഇതുമായി വളരെയേറെ അടുത്തു ബന്ധപ്പെട്ടുകൊണ്ട് കേരള രാഷ്ട്രീയത്തിൽ ചില സമുദായങ്ങളും വിവിധ മത നേതൃത്വങ്ങളും അനവസരത്തിലുള്ള ഇടപെടലുകളും ഉണ്ടായി.
ഇതെത്തുടർന്നുണ്ടായ രാഷ്ട്രീയ പ്രശ്നങ്ങൾ, വാദപ്രതിവാദങ്ങൾ, വിവിധ മഹാ ശക്തിപ്രകടനങ്ങൾ ഇവയൊക്കെ നിത്യസംഭവങ്ങളായി മാറി. എന്നും തുടർന്ന് നടക്കുന്ന അഴിമതിയന്വേഷണം, മൊഴിയും മറുമൊഴികളും ഒരുവശത്ത്‌. മറു വശത്ത്‌ പൊതുജനാരോഗ്യരംഗത്തെയും ഉന്നത വിദ്യാഭ്യാസ മേഖലയിലെ പ്രശ്നവും അഴിമതിയും തൊഴിൽ വിദ്യാഭ്യാസ രംഗത്തെ കടുത്ത തകർച്ചയും വേറെ. എല്ലാത്തിനുമുപരി നീതിന്യായരംഗത്തെ ജനദ്രോഹപരമായ വീഴ്ചകൾ, കേരളാപോലീസ്വകുപ്പ് ഘടനയിലെ കടുത്ത അരാജകത്വം, തെരഞ്ഞെടുത്തു വിട്ട ജനപ്രതിനിധികളുടെ പോർവിളികളുടെയും ഭീഷണികളുടെയും ശബ്ദം നിറയുന്ന കേരളത്തിലെ നിയമനിർമ്മാണസഭയും, ഭരിക്കുന്ന മന്ത്രിമാരും അവരുടെ ഉദ്യോഗസ്ഥന്മാരും നിത്യചർച്ചാവിഷയമാണ്. കേരളത്തിൽ ഇന്ന് അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും ആരോടും എന്തിനും ഏതിനും സാധാരണ നമ്മളുടെ ജീവിതത്തിൽ കോഴപ്പണം
നൽകാതെ ഒരു കാര്യങ്ങളും സാധിക്കുകയില്ലെന്ന സാമൂഹ്യസംസ്കാരം
കൊഴുത്തുവരുന്നു. കോഴപ്പണം വാങ്ങിയ കുറ്റങ്ങളെല്ലാം എങ്ങനെ ആർക്കു തെളിയിക്കാൻ കഴിയും?
കേരളസംസ്ഥാന നിയമ സഭയും മന്ത്രിസഭയും മുൻ കാലത്തും ഇന്നുമുള്ള തനിരൂപം എന്താണെന്നുള്ള ചില യാഥാർത്ഥ്യങ്ങൾ മലയാളികൾക്ക് ഏറെ അറിയാം. മന്ത്രിസഭകളുടെ പേരിൽ ഇന്നും ഉന്നയിക്കപ്പെടുന്ന പുകയുന്ന ഓരോ ആരോപണങ്ങളുടെ എണ്ണവും വണ്ണവും ഓരോ ദിവസവും കൂടിക്കൂടി വന്നിട്ടുള്ളതാണ് കാണാൻ കഴിയുന്നത്. എക്കാലവും കേരളത്തിലെ എല്ലാ തെരഞ്ഞെടുപ്പ് ഫണ്ടുകളെക്കുറിച്ചും വിവാദങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. അപ്പോൾ കേരളത്തിൽ നിയമസഭയിൽ മന്ത്രിസഭയ്ക്ക് പരാജയം നേരിടുന്ന വിവിധ കാര്യങ്ങളും പലപ്പോഴും ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇന്ന് ഏറെ സജ്ജീവമായിട്ടുള്ള ഒരു ചോദ്യമാണിത്: പ്രതിപക്ഷം നിയമസഭാ നടപടികൾ തടസ്സപ്പെടുത്തുന്നത് നല്ല കീഴ്വഴക്കമാണോ? കേരളത്തിലെ നിയമസഭകളിൽ പലപ്പോഴും നാം നേരിട്ട് കണ്ടിട്ടുള്ള സംഭവങ്ങൾ ഇല്ലാതാക്കാൻ ഭരണഘടനാപരമായ തക്ക നടപടി ആവശ്യമായിരുന്നു.
ഇപ്പോഴുള്ള കേരള സർക്കാരിനെ അഴിമതിഭരണം നടത്തുന്ന ജനദ്രോഹപര മായ നിയമങ്ങൾ നടപ്പാക്കുന്ന സർക്കാർ എന്ന് ജനങ്ങൾ വിളിക്കുന്നു. ആരോ പണങ്ങൾ തുടക്കത്തിൽ തന്നെ ഉണ്ടായതിങ്ങനെയാണ്: മുഖ്യമന്ത്രിയുടെയും ഓഫീസിൽ അഴിമതി, മുഖ്യമന്ത്രിയുടെ കാവൽക്കാരൻ മുതൽ അടുത്തു നിൽക്കുന്നവരും അഴിമതിക്കാർ, സോളാർ അഴിമതിയും ബാർ അഴിമതിയും, ആരോപണവും, വിദ്യാഭ്യാസമേഖലയിലുള്ള ഹയർസെക്കൻഡറി സ്കൂളുകൾ
അഴിമതിയും, എന്ന് തുടങ്ങി യൂ. ഡി. എഫ് എന്ന സംവിധാനത്തിന്റെ ഭരണം തുടങ്ങിയത് മുതൽ "അഴിമതി" സർക്കാർ എന്നാണു കേരളത്തിലെ ഭരണത്തെ പരാമർശിച്ചു പറഞ്ഞു തുടങ്ങിയത്. അതുപക്ഷെ പ്രതികരണശേഷി നഷ്ടപ്പെട്ട ജനങ്ങൾക്ക് സർക്കാർ രാജിവച്ചു ഇറങ്ങി പോകണം എന്ന് പറയാൻ വയ്യാത്ത തരത്തിൽ യഥാർത്ഥ ചിന്താക്കുഴപ്പത്തിലായി. സാമ്പത്തികമായി കേരള റബർ കാർഷിക മേഖലയുടെ തകർച്ചയിൽ കർഷകരും സാധാരണ ജനങ്ങളും ഏറെ കഷ്ടത്തിലായി തളർന്നു കഴിഞ്ഞു. ഇനി ആര് ഭരിച്ചാലും ഭാവിയിൽ എല്ലാം അപ്രകാരം തന്നെ എന്നവർ പിറുപിറുക്കുന്നു..
മൂലധനനിക്ഷേപത്തിനും അങ്ങനെ തൊഴിലില്ലായ്മയുടെ പരിഹാരത്തിനും വഴിയില്ലാത്ത ദൂഷിതവലയത്തിലാണ് കേരളം വന്നു നിൽക്കുന്നത്. പ്രവാസി മലയാളികളും കേരളത്തിലെ അവരുടെ സാമ്പത്തിക നിക്ഷേപങ്ങളും ഒട്ടും സുരക്ഷിതമല്ലായെന്ന ആശങ്കയുള്ളവരാണ്. ടൂറിസത്തിലെ പ്രശ്നങ്ങളും മറ്റു സുരക്ഷയും മറ്റൊരു വിഷയം തന്നെയാണ്. നിക്ഷേപത്തിന് ആഗ്രഹിക്കുന്ന പ്രവാസിമലയാളികളെ മനം മടുപ്പിക്കുന്ന നിരന്തരമുള്ള നിയമയുദ്ധം നടത്തി ഉപദ്രവിക്കുന്ന സർക്കാർ ഉദ്യോഗസ്ഥ നിലപാടിൽ വീണ്ടുവിചാരമുണ്ടാകണം. സുരക്ഷിതമല്ലാത്ത അവർക്ക് കൈവശമുള്ള ഓ. സി. ഐ. യും പി. ഐ. ഓയും വച്ചുകൊണ്ട് നിക്ഷേപത്തിന് ക്ഷണിക്കുന്നത് പരിഹാസ്യമാണ്. അവർക്ക് വാഗ്ദാനം നല്കിയ ആ നിയമം അവർക്ക് സമ്പൂർണ്ണ സഹകരണം നല്കുന്നില്ലെന്ന് പ്രവാസി മലയാളികൾ ആക്ഷേപം പറയുന്നു . അതല്ലെങ്കിൽ, പ്രവാസികളുടെ നിക്ഷേപം സ്വപ്ന പദ്ധതികളായി മാറും. കേരളത്തിൽ നടന്ന പ്രവാസീ മഹാ സമ്മേളനം കുറെപ്പേരുടെ അഴിമതി നിഴൽ നാടകം മാത്രമാണ്.
എന്തുകൊണ്ട് മാവോയിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനങ്ങളോ അക്രമസംഭവങ്ങൾക്കോ വളരാൻ പറ്റിയ വളക്കൂറുള്ള മണ്ണായി കേരളം അങ്ങനെ മാറിയിരിക്കുന്നു. അല്ലെങ്കിൽ ദീർഘവീക്ഷണം കുറഞ്ഞ ഭരണാധികാരികൾ കേരളത്തെ അങ്ങനെയാക്കി മാറ്റിയിരിക്കുന്നു. അക്രമികൾക്കെതിരെ ശക്തമായ നടപടികൾക്ക് സർക്കാർ സജ്ജമായിരിക്കണം. ആദിവാസികൾക്ക് ലഭിക്കേണ്ട അവകാശങ്ങളെയെല്ലാം നിരന്തരം തള്ളിക്കളയുന്ന സർക്കാരിന് അവരുടെ നിലവിളി മനസ്സിലാക്കാൻ ഒരിക്കലും കഴിയുന്നില്ല. ഇതിലെ പ്രധാന കാരണം അറിഞ്ഞുതന്നെ ചികിത്സ നടത്തണം എന്നാണല്ലോ പറച്ചിൽ.
കേരളത്തിൽ പുതിയ ജോലിക്കുള്ള സാദ്ധ്യതകൾ വിരളമാണ്. കേരളത്തിൽ തൊഴിൽ ലഭിക്കുവാനുള്ള ബുദ്ധിമുട്ട് തൊഴിൽ രംഗത്തുണ്ടായ അഴിമതിയും സ്വജനപക്ഷപാതവും ഉണ്ടാക്കുവാൻ കാരണമായിട്ടുണ്ട്. എവിടെയും ജോലി ലഭിക്കുവാൻ കൊടുക്കേണ്ട കോഴയെപ്പറ്റി കടുത്ത പരാതിയുയരുന്നു. അവിടെ സർക്കാർ തലത്തിലും സ്വകാര്യതലത്തിലും വളരെ കൊഴുത്ത കോഴപ്പണം നേർച്ചയായി നല്കണം. 1970 കളിൽ കേരളത്തിൽ സംസ്ഥാനത്തിന്റെ മൊത്തം വരുമാനം ഏതാണ്ട് 137 കോടി
രൂപയായിരുന്നു എന്ന് സംസ്ഥാന ഔദ്യോഗിക കണക്കുകൾ ഉണ്ട്. അന്ന് അതിൽ ഉദ്യോഗസ്ഥർക്ക്
ആയി 87 കോടി രൂപ (60 % ലധികമായി)ശമ്പളമായി പോയിരുന്നു. കടം എടുത്തു വീണ്ടും
ഉദ്യോഗസ്ഥരെ സംരക്ഷിക്കുന്ന ഇന്നത്തെ സംസ്ഥാന സാമ്പത്തികനിലയോ, എങ്ങനെ? ഇന്ന് സംസ്ഥാനത്ത് കടക്കെണിയുടെ കണക്കു മിച്ചം. ഉദ്യോഗസ്ഥരുടെ ശമ്പളനില ഇനിയും കൂട്ടണമെന്ന മുറവിളി കൂടുകയുമാണ്.
കേരളത്തിലെ കർഷകന്റെ ഭാവിയായിരുന്നു റബ്ബർ കൃഷി. കഴിഞ്ഞകാല കേന്ദ്ര സർക്കാർ അധികാരത്തിൽ നിന്നും മറയുന്നതിനു മുൻപ് കാർഷിക രംഗം കേരളത്തിൽ തകർത്തു. ഇതിനെതിരെ കേരളം ഭരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന യൂ. ഡി. എഫ് സർക്കാർ അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് ചെറുവിരലനക്കിയില്ലയെന്നു ജനങ്ങൾ. അതിനു പകരം കടുപ്പത്തിലുള്ള ശിക്ഷയും ഇവിടെ കർഷകർക്ക് കൊടുത്തു, അവർക്ക് അധിക നികുതിയും വർദ്ധിപ്പിച്ചു! എന്നിട്ട് സർക്കാർ അഴിമതി ഈ ഉദ്യോഗസ്ഥരെ ശമ്പള വർദ്ധനവിൽ ഊട്ടി വളർത്തുന്ന പ്രഖ്യാപനം സർക്കാർ മുറയ്ക്ക് നടത്തി. കേരളത്തിലെ കർഷകരുടെ അപകടകരമായ ഭാവി എന്നും അവഗണിച്ച കേരളത്തിലെ സർക്കാർ, ഇതും കണ്ടില്ലെന്നു നടിച്ചാൽ കേരളം ഇന്നുവരെ കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത കടുത്ത ദാരിദ്ര്യത്തിലേയ്ക്ക് ജനങ്ങൾ അതിവേഗം നിപതിക്കുമെന്നുള്ളതിൽ എന്തിനു സംശയിക്കണം?
കേരളത്തിലെ സാധാരണ ജനങ്ങൾക്ക് പൊതുജീവിതം ഉറപ്പാക്കുന്ന നിയമവും ജുഡീഷ്യറി സംവിധാനവും ഇന്ന് പ്രായോഗികമല്ലാത്തതായി. കേരളത്തിൽ പഴയ നിയമങ്ങളിൽ പുതുക്കിപ്പണിയും, കൂടിയ സംരക്ഷണവും ഉണ്ടാകണം. കേരളത്തിൽ നിലവിലെന്താണ് സംഭവിക്കുന്നത്‌? "നിയമം നിയമത്തിന്റെ വഴിക്കു പോകും" രാഷ്ട്രീയക്കാരും മന്ത്രിമാരും എന്തിനും ഏതിനും അങ്ങനെ പറയുന്നു. ശരിയാണ്, നിയമം ആർക്കുവേണ്ടിയും നിൽക്കുന്നില്ല, അത് കടന്നു പോകുന്നുവെന്നതാണ്‌ കാണാൻ കഴിയുന്നത്. ഇന്ന് പണത്തിനു മേൽ നിയമം വഴിമാറി ഒഴുകിപ്പോകും.
അതുപക്ഷെ അപകടകരമായ ക്രമസമാധാനനിലയാണ് ഇതുമൂലം രാജ്യത്ത് നഷ്ടപ്പെടുന്നത്. ഇതോടെ ഒരു ജനതയുടെ സാമൂഹ്യമൂല്യച്ഛ്യുതിയാണ് സംഭവിക്കുന്നത്‌. സംസ്ഥാനത്തെ കോടതികളുടെ സംവിധാനമോ, പോലീസ് ഘടനയോ എല്ലാം തന്നെ നിർവീര്യമാകുന്നുണ്ട്. ഇപ്രകാരം അസ്വസ്ഥമായ ഒരുസമൂഹത്തെ സൃഷ്ടിക്കുകയെന്ന ദുഷ്ഠലാക്ക് നോക്കുന്ന കേരളത്തിലെ സാമൂഹ്യവിരുദ്ധർക്കു വിഹരിക്കാൻ വളരെയേറെ എളുപ്പമാക്കുന്നു. വേറെ കാരണങ്ങൾ അവർക്ക് തേടേണ്ട ഒരു ആവശ്യവുമില്ലല്ലോ.
കുടുംബങ്ങളിൽ നടക്കുന്ന കൊലപാതകങ്ങൾ, രാഷ്ട്രീയ പകപോക്കലുക ൾക്ക് വേണ്ടിയുള്ള കൊലപാതകങ്ങൾ, ലൈംഗിക പീഡനങ്ങൾ, മോഷണം, പിടിച്ചു പറിക്കൽ, തുടങ്ങിയ ക്രൂരകൃത്യങ്ങൾ ചെയ്യുന്നതിൽ കുറ്റവാളികൾ ക്ക് വീണ്ടു വിചാരത്തിന്റെയോ വ്യാകുലതയുടെയോ ആവശ്യങ്ങൾ കാണു ന്നില്ല. ഇതിനു കാരണം, കുറ്റകൃത്യം ചെയ്താലും ലഭിക്കാവുന്ന ശിക്ഷയെക്കു റിച്ചുള്ള ഭയം പ്രതികൾക്ക് ഇല്ലാതായി. ചിലപ്പോൾ ശിക്ഷാവിധി ഒരു ജീവ പര്യന്തം,അഥവാ അതിലും കുറഞ്ഞ കാലം ആയിരിക്കും..
കാലം മാറിയില്ലേ. ക്രിമിനലുകൾക്ക് ജയിലിൽ എല്ലാ നല്ല സൌകര്യങ്ങളും സ്വന്തം വീടുകളിൽ ഉള്ളതിലേറെ ലഭിക്കുന്നു. ഭക്ഷണം രാജകീയം! ഇന്ന് ഗോതമ്പുണ്ടയും, ചിരട്ടയും, ഇരുമ്പ് ചട്ടിയും മാറി. അവിടെ എന്തും ലഭിക്കും. നികുതിപ്പണം കൂട്ടുന്നതിൽ വാശിപിടിക്കുന്ന പാർട്ടി സർക്കാർ നടത്തിയ ദൂർത്തടിച്ച ചെലവുകൾക്ക് കണക്കുകളില്ല.! കുറ്റവാളികൾക്ക് വി.ഐ. പി. സുരക്ഷാസൌകര്യങ്ങൾ !
ജയിൽവാസ പരിഷ്കരണം മാറി വരുന്ന സർക്കാരുകൾ ചെയ്യുന്നുണ്ട് . ജയിൽ ശിക്ഷയെന്നത് ഒരു നരക ജീവിതമാണെന്ന് കരുതിയ ഒരു പഴയകാലം ഉണ്ടാ യിരുന്നു. ഇന്ന് ജയിൽ വാസം എന്നത് ചിലർക്ക് ഒരു മേൽ പദവിയായിട്ടുണ്ട് . ജയിൽ വാസം കഴിഞ്ഞു പുറത്തു വരുന്ന അനേകം ക്രിമിനലുകൾ വീണ്ടും തരംപോലെ അതെ കുറ്റങ്ങൾ ചെയ്യുന്നതായി നാമെല്ലാം കേൾക്കുന്ന നിത്യ യാഥാർത്ഥ്യങ്ങളാണ്. ഒരു കേസ്സിൽ ഉടൻ പോലീസ്‌വകുപ്പിന്റെ നേരിട്ടുള്ള തെളിവെടുപ്പ് നടക്കുമെന്നിരിക്കട്ടെ, അതുപക്ഷെ പൂർത്തിയാകുന്നത് കാല ഹരണ സമയം കഴിഞ്ഞാലും തീരുന്നില്ല. എത്രയെത്ര വിവാദ കേസ്സുകൾ ഇങ്ങനെ നീണ്ടുപോകുന്നു.? ഒരുദാഹരണമാണ് സി. അഭയ കൊലപാതക കേസ്സ്.
ഒടുവിൽ കേസില്ലാത്ത ഒരു അവസ്ഥയുണ്ടാകുന്നതുവരെ മാറ്റിവയ്ക്കും. അതിവേഗ കോടതി സംവിധാനം നടപ്പാക്കട്ടെ. പോലീസും കോടതിയും നിയമവും സർക്കാരും ജനങ്ങളും ജനപ്രതിനിധികളും നീതിപൂർവ്വം എവിടെയും ഇടപെടാൻ കഴിയും. അപ്പോൾ, എന്തുകൊണ്ട് കേരളത്തിൽ അതിവേഗ കോടതി സംവിധാനം ഉണ്ടാകുന്നില്ല ? എങ്കിൽ ഒരുപക്ഷെ അവിടെ സമാധാനവും സുരക്ഷയും കൂടുതൽ ഉണ്ടാകുമായിരുന്നു.
ഈ യാഥാർത്ഥ്യങ്ങൾ എന്ന് വിശേഷിക്കപ്പെട്ട ചില വസ്തുതകൾ നാം വീണ്ടു വിചാരത്തോടെ കാണേണ്ടത് യുക്തിയുക്തമാണ്. ഈയിടെ കേരളമന്ത്രിസഭ യിലെ ഒരു പ്രമുഖ മന്ത്രിക്കെതിരെ കോടികളുടെ കോഴയാരോപണം നട ത്തി രാഷ്ട്രീയ കുതന്ത്ര മുതലെടുപ്പ് നടത്തിയത് ആരെന്നു നമുക്കറിയാം. അത് നടത്തിയത് മദ്യമാഫിയകളുടെ നേതൃത്വം ആയിരുന്നു. മദ്യനിരോധന ഉത്തരവു സർക്കാർ ഇറക്കിയതോടെയായിരുന്നു, ഈ ഒരു മന്ത്രിക്കെതിരെ അതിക്രൂരമായിട്ടുള്ള ആരോപണം നടത്തിയതെന്നതു വളരെ പ്രകടമായി തെളിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. നമുക്കറിയാം, അതേ മന്ത്രിതന്നെ രാഷ്ട്രീയകേരളത്തിൽ നിരവധി തവണ മന്ത്രിയായിരുന്നയാളാണ്. അദ്ദേഹം നിരവധിവകുപ്പുകളും അതിവിജയകരമായി കൈകാര്യം ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. പക്ഷെ, അരനൂറ്റാണ്ടുകാലം കഴിഞ്ഞിട്ടുപോലും അദ്ദേഹത്തിൻറെ വ്യക്തി രാഷ്ട്രീയ ജീവിതത്തിൽ അഴിമതി നടത്തിയെന്ന ആരോപണം വിരോധികളിൽ നിന്നോ മറ്റുള്ള പല സ്നേഹിതരിൽനിന്നോ സ്വന്തം പാർട്ടിയിൽനിന്നോ മറ്റുവിവിധ പ്രതിപക്ഷ രാഷ്ട്രീയക്കാരിൽ നിന്നോ ഉണ്ടായിട്ടുള്ളതായി ഒരിക്കലും ഒരു അപസ്വരം കേട്ടിട്ടില്ല.
മദ്യനിരോധനത്തിലും മദ്യമാഫിയകളുടെ മലക്കംമറിച്ചിലിലും അതിദുരൂ ഹത നിറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്‌. അതിങ്ങനെ: ഒരു മന്ത്രി കോഴവാങ്ങിയെന്ന ഇപ്പോഴ ത്തെ ഒരു ആരോപണത്തെ ന്യായീകരിക്കുന്ന ചില കേരള മത സാമുദായിക നേതൃത്വത്തിന്റെ കടുത്ത ആരോപണവും പൊടുംന്നെനെയുള്ള അവരുടെ മൌനവും മൌനനിലപാടും വളരെ ശ്രദ്ധേയമാണ്.!
അവസരത്തിനൊത്തു മദ്യമാഫിയയ്ക്കെതിരെ തക്ക പരിഹാരം ഉണ്ടാക്കി
കാണുവാൻ കേരളസർക്കാരിന് കഴിയാതെ പോകുന്നുവെന്നത് തികച്ചും അപകടകരമായ ഭാവിയെയാണ് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. പാർട്ടിരാഷ്ട്രീയത്തിൽ ജനാധിപത്യവീക്ഷണത്തിന്റെ പക്വമായ പ്രായോഗികതയെ ഒരിടത്തും കണ്ടെത്തുവാൻ മുഖ്യമന്ത്രിക്കും സഹമന്ത്രിമാർക്കും ഒട്ടും കഴിയാതെ പോയി.
അതായത്, ഇക്കാര്യം നിഷ്പക്ഷമായി നമ്മോടുതന്നെ ചോദിച്ചാൽ, കോഴ വാങ്ങുന്നവനും കോഴ കൊടുക്കുന്നവനും തമ്മിൽ എന്ത് വ്യത്യാസം ഇരിക്കു ന്നു? ഇക്കാര്യത്തിൽ നിയമത്തിന്റെ മുമ്പിൽ ഇരുവരും ഒരുപോലെ തെറ്റുകാ രല്ലേ? കോഴ വാങ്ങുന്ന ഒരുവൻ അതാഗ്രഹിക്കും. കോഴ കൊടുക്കുന്നവൻ വാങ്ങുന്നവനെ മനസ്സറിഞ്ഞുകൊണ്ട് അതിനുവേണ്ടിത്തന്നെ ഏറെയേറെ ശക്തമായി പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയോ പ്രലോപിപ്പിക്കുകയോ ചെയ്യുന്നു. കൊടുക്കുന്നവൻ അവിഹിതമായത് അഥവാ അപ്രാപ്യമായത് ലഭിക്കുവാൻ ഇരയിട്ടു മീൻ പിടിക്കുന്ന ഉപായം പ്രയോഗിക്കുന്നു. ധാർമ്മികമായ അധ:പത നമാണ് ഇവിടെ കാണാൻ കഴിയുന്നത്. കോഴ കൊടുക്കുന്നവൻ തെറ്റുകാരൻ ആണ്, അതുപോലെ തന്നെ കാര്യസാദ്ധ്യതയ്ക്ക് വേണ്ടി ഉപയോഗിക്കുന്ന ഈ ഹീന തന്ത്രം സമൂഹത്തെ ബാധിക്കുന്ന മാരകമായ ക്യാൻസർ രോഗം തന്നെ യാണ്. നിയമം നിയമത്തിന്റെ വഴിക്ക് പോയാൽ ഇരുവരും തെറ്റുകാരാകും.
ഏതുതരത്തിലും നിയമത്തെ വളച്ചൊടിക്കാൻ കഴിയും. ദിവസവും അനേ കം നിയമനിർമ്മാണം നടത്തുന്നത് കൊണ്ട് എന്തു പ്രയോജനം ഉണ്ട്? നിയമം കടുത്ത തോതിലാണെങ്കിൽ കൂടുതൽ എന്ത് പ്രയോജനം? കൊല പാതകം നടത്തുന്നയാളിനു കടുത്ത വധശിക്ഷ ലഭിക്കുമെന്നറിയുന്നവനും കൊല പാതകം നടത്തുന്നുണ്ട്. നിയമത്തിന്റെ ധാർമ്മിക കാഴ്ചപ്പാടിൽ ആണ് മാറ്റങ്ങൾ നിയമസഭകൾ ഉണ്ടാക്കേണ്ടത്. മന്ത്രിസഭയല്ല അത് ചെയ്യേണ്ടത്. ഇതാണ് കേരളത്തിൽ മദ്യനിരോധനത്തിൽ സംഭവിച്ചത്. സർക്കാർ കെട്ടിയ നിയമ വടം വീണ്ടും അവർ തന്നെ അഴിക്കേണ്ടി വരുന്നു.
ഇങ്ങനെയുള്ള കാര്യങ്ങൾ നേരിൽക്കാണപ്പെടുന്ന യാഥാർത്ഥ്യങ്ങൾ ആണ്. മദ്യത്തിന്റെ ഉപയോഗം സംബന്ധിച്ച ചരിത്രത്തിനു സഹാസ്രാബ്ധങ്ങളുടെ കാലപ്പഴക്കം ഉണ്ട്. ബൈബിളിലും മറ്റു ചരിത്രങ്ങളിലും അതെക്കുറിച്ച് നല്ല പ്രതിപാദനം ഉണ്ടല്ലോ. ഇതെല്ലാം നമുക്കറിവു തരുന്നു. അന്നുമുതൽ ഇക്കാലം വരെയുള്ള കാലഘട്ടത്തിൽ നമ്മുടെ രാജ്യത്ത് ഇത്ര മൂർച്ചയേറിയ രീതിയിൽ മദ്യനിരോധനത്തിന് പശ്ചാത്തലമൊരുക്കിയ സാഹചര്യങ്ങൾ എന്താണെന്ന് പലർക്കും അറിയാൻ പാടില്ല. മദ്യത്തിൽ തകരുന്ന മനുഷ്യമനസ്സിനെയും അത് മരവിപ്പിക്കുന്ന ബുദ്ധിയേയും നാം മനസ്സിലാക്കുന്നു. വളരെയേറെ മനുഷ്യ ജീവിതങ്ങൾ കൊലപാതകങ്ങളും ലൈംഗിക പീഡനങ്ങളും മൂലം തകരുന്ന സംഭവങ്ങൾ അറിയുമ്പോഴാണ് അവ മനസ്സിലാക്കുന്നത്.
എന്നെന്നേയ്ക്കുമായി എല്ലാ ജനങ്ങളെയും സാമൂഹ്യവിരുദ്ധരും അതുപോലെ വാടകഗുണ്ടകളും കൊലപാതകിയും മോഷ്ടാക്കളും പിടിച്ചുപറിക്കാരുമാക്കി ആക്കാൻ സഹായിക്കുന്ന കള്ളുഷാപ്പുകൾ, ബാർഹോട്ടലുകൾ, നിർത്തലാക്കി , അതിനുപകരം മനോഹരമായ സ്റ്റാർഹോട്ടലുകളും മറ്റു മദ്യവില്പനശാലകളും
സാധിക്കുക, ഇതൊക്കെ ചില സമൂഹനന്മയെ ഉദ്ദേശിച്ചുള്ളതാണെന്നു പോലും ഇതിന്റെ ആധികാരിക നടത്തിപ്പുകാരും ബന്ധപ്പെട്ട സർക്കാർ വക്താക്കളും ഉപഭോക്താക്കളും ഉറക്കെ പറയുന്നുണ്ട്. പക്ഷെ, സ്റ്റാർ- ബാർ ഹോട്ടലുകൾ മദ്യ ഉപയോഗം നിയന്ത്രിക്കുവാൻ പറ്റിയ ഒരു പരിഹാരമാർഗ്ഗമല്ല. അവിടം കൊണ്ട് കുറ്റകൃത്യങ്ങ ൾ മുഴുവൻ തീരുന്നില്ല.
ഈ വിഷയത്തിൽ കേരളത്തിലുള്ള മത നേതൃത്വത്തിലെ മെത്രാന്മാരുടെയും സാമൂഹിക സാമുദായിക സാംസ്കാരിക പ്രവർത്തകരുടെയും മറ്റു വിവിധതരം രാഷ്ട്രീയ നേതാക്കളുടെയും ബിസ്സിനസ്- മദ്യലോബിയുടെയും നിരന്തരമുള്ള ഭിന്നാഭിപ്രായങ്ങൾ തമ്മിൽ തമ്മിലുള്ള മുഷ്ടിയുദ്ധങ്ങൾ ഒന്നിന്പുറമേ എന്നും അരങ്ങേറിയിരുന്നു.
ഇന്ത്യയിൽ ജനോപകാരപ്രഥമായ നിയമങ്ങൾ ഉണ്ട്. അതുപക്ഷെ കർശനമായി നടപ്പാക്കാനുള്ള തയ്യാറെടുപ്പ് സർക്കാരുകൾക്ക് ഇല്ല. ഇന്ത്യക്ക് പുറമെയുള്ള വിദേശ രാജ്യങ്ങളിൽ എങ്ങനെ നിയമം നടപ്പാക്കുന്നുവെന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ സർക്കാരിൽ ഉത്തരവാദപ്പെട്ടവർ എന്തുകൊണ്ട് തയ്യാറാകുന്നില്ല. അതുപക്ഷേ കേരളത്തിൽ സമ്പത്ഘടന ക്രമീകരിക്കണം, ക്രമസമാധാനം പൂർണ്ണമായും നടപ്പാക്കണം, ജഡീഷ്യറിയും പോലീസും പൊതുവെ സർക്കാരും ഇക്കാര്യം വളരെ സജീവമായി സഹകരിച്ചു പ്രവർത്തിക്കണം. അല്ലാതെ ഏതെങ്കിലും ഒരു മതവിഭാഗത്തിന്റെ ആവശ്യങ്ങൾ കേട്ട് അത് നടപ്പാക്കാൻ രാജ്യത്ത് മദ്യ നിരോധനം കണ്ണുമടച്ചു നടപ്പാക്കിയതും രാജത്തെ മുഴുവൻ സമ്പത്ഘടനയെ വളരെ വിപരീതമായി ബാധിച്ചതും തികച്ചും അശാസ്ത്രീയമായിപ്പോയി.
ഇന്നുവരെയും കേരളത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന രാഷ്ട്രീയനയങ്ങൾക്കും അവരുടെ തത്വശാസ്ത്രങ്ങൾക്കും പ്രവർത്തനങ്ങൾക്കും ചിലപ്രായോഗികമാറ്റങ്ങളെല്ലാം ഉണ്ടാവണം. മാറി മാറി വരുന്ന സർക്കാരുകളിൽ ഉൾക്കൊള്ളുന്നവരും നിയമ സഭകളിലെ കസ്സേരകളിൽ ഇരിപ്പുറപ്പിക്കുന്നവരും ഇന്നുവരെ മാതൃകയിലും നയങ്ങളിലും മാറ്റം ഒട്ടുംതന്നെ വരുത്താത്ത അതെ ആളുകൾ തന്നെയാണ്. ഈ സ്ഥിതിയിൽ, തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ ആർക്ക് വോട്ടു നൽകി നിയമസഭയിലേക്ക് സർക്കാർ രൂപീകരണത്തിനും അയക്കണം എന്ന തീരുമാനത്തിന് ജനങ്ങൾക്ക് സാധിക്കാതെ വരുന്നു.
നിയമം ജനോപകാരപ്രദമാകണം. ജനത്തിനു വേണ്ടി നിയമം നിയമത്തിന്റെ തന്നെ വഴിയിൽത്തന്നെ വരണം. നിയമം ജനങ്ങൾക്കുവേണ്ടി ജന പക്ഷത്തു ഉണ്ടാവണം. അത്പക്ഷെ ഇന്ന് കേരളത്തിന്റെ പൊതുവേയുള്ള സാമ്പത്തിക നിലയും തൊഴിലില്ലായ്മയും മാറ്റിവച്ചുകൊണ്ട് ചിന്തിച്ചാൽ കേരളത്തിലെയും ജനങ്ങൾ ഇന്ന് പൊതുവിൽ ചൂഷണത്തിൽനിന്ന് ഒട്ടു മോചിതരല്ല. ഇതെല്ലാം ഒന്നാലോചിച്ചാൽ ഇത് ശരിതന്നെ എന്ന് പറയണം: മന്ത്രിമാർ കോടികൾ തുക കൈക്കൂലിപ്പണം പറ്റിയാൽ അതിനു പേര് കോഴപ്പണം, ഇന്ന് ഒരു സർക്കാർ ഉദ്യോഗസ്ഥൻ വാങ്ങുന്നു എങ്കിൽ അതിനു കൈക്കൂലി, ഒരു മെത്രാൻ കോഴ വാങ്ങിയാൽ അതിനു പേര് ദാനം അഥവാ വാങ്ങുന്നതായ കോഴപ്പണത്തെയും ഡൊണേഷനെന്നോ നേർച്ചയെന്നോ ഒക്കെ പേരും പറയും. എല്ലാവരും അത് ചെയ്യുന്നത് ഒരേ ഒരുകാര്യം, അഴിമതി തന്നെ എന്ന് നിർവചിക്കാം.//- .
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Mittwoch, 24. Dezember 2014
CHRISTMAS / മനുഷ്യാവതാരത്തിലൂടെ ദൈവീകജീവനിലേയ്ക്ക് / Dr. Andrews Mekkattukunnel, Major Seminary, Vadavathoor.
 |
| Rev. Dr. Andrews Mekkattukunnel |
ബനഡിക്റ്റ് പതിനാറാമൻ മാർപാപ്പയുടെ വാക്കുകളിൽ "പിതാവായ ദൈവത്തിന്റെ മുഖം നമുക്ക് കാണിച്ചു തന്നു" എന്നതിനാലാണ് ഈശോ നൽകിയ വെളിപാടിന്റെ മാഹാത്മ്യം (നസ്രായനായ ഈശോ 1,44). നസ്രായനായ ഈശോ പിതാവിന്റെ എകജാതനാണ് എന്ന് വിശ്വസിക്കുകയാണ് അവിടുന്നു തുറന്നു തരുന്ന വാതിലിലൂടെ പിതാവിങ്കലേ യ്ക്ക് പ്രവേശിക്കാനുള്ള ഏകമാർഗ്ഗം. വിശ്വാസപ്രമാണത്തിൽ "ദൈവത്തിന്റെ ഏകപുത്രനും സകല സൃഷ്ടികൾക്കും മുമ്പുള്ള ആദ്യജാതനും യുഗങ്ങൾക്കെല്ലാം മുമ്പ് പിതാവിൽ നിന്ന് ജനിച്ചവനും എന്നാൽ സൃഷ്ടിക്കപ്പെടാത്തവനും ഏക കർത്താവുമായ ഈശോമിശിഹായിൽ ഞങ്ങൾ വിശ്വസിക്കുന്നു" എന്നേറ്റ് പറയുമ്പോൾ ഈശോയാകുന്ന വാതിലിലൂടെ നമ്മൾ അകത്തു പ്രവേശിക്കുകയാണ്.
മനുഷ്യരായ നമുക്കും നമ്മുടെ രക്ഷയ്ക്കും വേണ്ടി ദൈവപുത്രൻ മനുഷ്യനായി പിറന്നു. ഇസ്രായേൽ ജനത്തെ ഈജിപ്തിലെ അടിമത്തത്തിൽ നിന്നും രക്ഷിച്ച യാഹ് വെ (പുറ 14, 3-4 ) സമയത്തിന്റെ പൂർത്തിയിൽ മനുഷ്യവർഗ്ഗം മുഴുവനെയും രക്ഷിക്കുന്നതിനായി തന്റെ പുത്രനെ അയച്ചു. ദാവീദിന്റെ പട്ടണത്തിൽ ജനിച്ച ശിശുവിനെ നമുക്കുള്ള രക്ഷകനായാണ് ദൈവദൂതൻ അവതരിപ്പിച്ചത്(ലൂക്കാ 2, 11). ഉണ്ണിമിശിഹായെ കരങ്ങളിലെടുത്ത ശിമയോൻ ദീർഘദർശി സകല ജനതകൾക്കുമായി ദൈവം ഒരുക്കിയിരിക്കുന്ന രക്ഷ താൻ കണ്ടു എന്നുദ്‌ഘോഷിച്ചു(ലൂക്കാ 2,31). ഈശോ മാത്രമാണ് ഏക രക്ഷകനെന്ന് പന്തക്കുസ്തയ്ക്ക് ശേഷം ശ്ലീഹന്മാരും പ്രഘോഷിച്ചു.(നടപടി 4,12).
 |
| ദൈവപുത്രൻ മനുഷ്യനായി പിറന്നു. |
ഈശോ നൽകുന്ന രക്ഷ പാപത്തിന്റെ അടിമത്തത്തിൽ നിന്നുള്ള വിമോചനമാണ്. അവിടുത്തെ പേരുതന്നെ അത് വ്യക്തമാക്കുന്നുണ്ട്. ദൂതൻ യൗസേപ്പിനോട് പറഞ്ഞു:" നീ അവനു ഈശോ എന്ന് പേര് നൽകണം. കാരണം, അവൻ തന്റെ ജനത്തെ അവരുടെ പാപങ്ങളിൽ നിന്ന് രക്ഷിക്കും" (മത്താ 1,21). "ലോകത്തിന്റെ പാപം നീക്കുന്ന ദൈവത്തിന്റെ കുഞ്ഞാട് "(യോഹ 1,29) എന്ന് യോഹന്നാൻ മാംദാന ഈശോയെ വിശേഷിപ്പിക്കുന്നതിന്റെ അർത്ഥവുമിതാണ്. മനുഷ്യന്റെ അനുസരണക്കേടും അവിശ്വസ്തതയും മൂലം തകർന്ന ദൈവ-മനുഷ്യബന്ധത്തെ പുന:സ്ഥാപിച്ചുകൊണ്ടാണ് ഈശോ മിശിഹ രക്ഷ സാധിച്ചത്. മനുഷ്യവർഗ്ഗത്തോട് പരിപൂർണ്ണ താദാത്മ്യം പ്രാപിച്ച ദൈവ പുത്രൻ കുരിശുമരണം വരെയുള്ള തന്റെ അനുസരണയും വിശ്വസ്തതയും വഴി സകല മനുഷ്യരുടെയും പ്രതിനിധി എന്ന നിലയിൽ പരിഹാരമനുഷ്ഠിച്ചു. ദൈവീകമായ തന്റെ യോഗ്യതകളാൽ മനുഷ്യന്റെ പാപം കഴുകി, ദൈവവുമായി അവനെ രമ്യപ്പെടുത്തി; അവന്റെ ശിക്ഷ സാധിച്ചു. ഇതാണ് മനുഷ്യാവതാരരഹസ്യത്തിലൂടെ സംഭവിച്ചത്.
മനുഷ്യാവതാരംവഴി നമുക്കുണ്ടായ നേട്ടത്തെപ്പറ്റി പരിശുദ്ധ കുർബാനയിലെ മൂന്നാം ഗ്ഹാന്ത വ്യക്തമാക്കുന്നുണ്ട്. "നിന്റെ ദൈവികജീവനിൽ ഞങ്ങളെ പങ്കുകാരാക്കുവാൻ നീ ഞങ്ങളുടെ മനുഷ്യസ്വഭാവം സ്വീകരിക്കുകയും അധ:പതിച്ചുപോയ ഞങ്ങളെ സമുദ്ധരിക്കുകയും മൃതരായ ഞങ്ങളെ ജീവിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു." ദൈവം നമ്മിലൊരുവനെപ്പൊലെയായതിലൂടെ നമ്മുടെ മനുഷ്യപ്രകൃതി വിശുദ്ധീകരിക്കപ്പെടുകയായിരുന്നു അഥവാ ദൈവീകരിക്കപ്പെടുകയായിരുന്നു; നമുക്ക് ദൈവീകജീവനിൽ പങ്കു ലഭിക്കുകയായിരുന്നു. "മനുഷ്യനെ ദൈവമാക്കാൻ ദൈവം മനുഷ്യനായി" എന്ന് സഭാപിതാവായ ഇരണേവൂസും, " മനുഷ്യൻ ദൈവമാകേണ്ടതിന് വചനം മാംസമായി " എന്ന് സഭാപിതാവായ അത്തനേഷ്യസും പറയുമ്പോൾ ഈ സത്യമാണ് പ്രഘോഷിക്കുന്നത്. ദൈവപുത്രൻ മനുഷ്യപുത്രനായത്, മനുഷ്യപുത്രർ ദൈവ പുത്രർ ആകേണ്ടതിനാണ് എന്ന് വി. ആഗസ്തീനോസും സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നുണ്ട്.
മനുഷ്യാവതാരം വഴി നമുക്ക് ദൈവീകജീവനിൽ പങ്കു നൽകിയപ്പോൾ സൃഷ്ടിയിൽ ആരംഭിച്ച രക്ഷാപദ്ധതി ദൈവം പൂർത്തിയാക്കുകയായിരുന്നു. തന്റെ ഛായയിലും സാദൃശ്യത്തിലും മനുഷ്യനെ സൃഷ്ടിച്ചപ്പോൾത്തന്നെ ഈ സാദ്ധ്യത അവിടുന്നു മനുഷ്യനിൽ നിക്ഷേപിച്ചിരുന്നു. ദൈവപുത്രൻ മനുഷ്യ സ്വഭാവം സ്വീകരിച്ചതുവഴി ഈ സാദ്ധ്യതയാണ് പൂവണിഞ്ഞത്. മുകളിൽ സൂചിപ്പിച്ച ഗ്ഹാന്ത പ്രാർത്ഥനയുടെ സമാപനത്തിലും ഇതേ ആശയമുണ്ട്. "ഞങ്ങളുടെ ബലഹീനമായ പ്രകൃതിയെ നിന്റെ സമൃദ്ധമായ അനുഗ്രഹത്താൽ മഹത്വമണിയിക്കുകയും ചെയ്തു". ഈശോമിശിഹാ സാധിച്ചിരിക്കുന്ന രക്ഷ - ദൈവീകരണ സാദ്ധ്യത - സ്വതന്ത്ര മനസ്സോടെ വ്യക്തിപരമായ മാനസാന്തരത്തിലൂടെ നാം സ്വീകരിക്കുകയും പൂർണ്ണ മനസ്സോടെ അതിനോട് സഹകരിച്ചു ജീവിക്കുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ മാത്രമേ നമുക്ക് സ്വന്തമാകൂ. ദൈവീക കൃപാവരത്തോട് നമ്മൾ സഹകരിക്കുമ്പോൾ അവിടുത്തെ ജീവനിൽ നമുക്കും പങ്കു ലഭിക്കും. മനുഷ്യനായവതരിച്ച ദൈവപുത്രനുമായി കൂട്ടായ്മയിൽ ആകുന്നതുവഴിയാണ് നമുക്ക് ദൈവപുത്രരാകാൻ കഴിയുന്നത്.
ക്രിസ്തുമസ് ആശംസകൾ.
.jpg)
Dienstag, 23. Dezember 2014
Dhruwadeepti :: Religion // Pope Francis: Christmas greetings to Curia
.jpg)
2014-12-23 Vatican Radio
(Vatican
Radio) Pope Francis received the heads and other senior officials of
the departments of the Roman Curia on Monday, in their traditional
exchange of Christmas greetings. In remarks prepared for the occasion
and delivered Monday morning, the Holy Father focused on the need for
those who serve in the curia – especially those in positions of power
and authority – to remember and cultivate an attitude and a spirit of
service.“Sometimes,” said Pope Francis, “[Officials of the Curia] feel themselves ‘lords of the manor’ [It. padroni] – superior to everyone and everything,” forgetting that the spirit, which should animate them in their lives of service to the universal Church, is one of humility and generosity, especially in view of the fact that none of us will live forever on this earth.
“It is good to think of the Roman Curia as a small model of the Church, that is, a body that seeks, seriously and on a daily basis, to be more alive, healthier, more harmonious and more united in itself and with Christ”.
“The Curia is always required to better itself and to grow in communion, sanctity and wisdom to fully accomplish its mission. However, like any body, it is exposed to sickness, malfunction and infirmity. … I would like to mention some of these illnesses that we encounter most frequently in our life in the Curia. They are illnesses and temptations that weaken our service to the Lord”, continued the Pontiff, who after inviting all those present to an examination of conscience to prepare themselves for Christmas, listed the most common Curial ailments:
The first is “the sickness of considering oneself 'immortal', 'immune' or 'indispensable', neglecting the necessary and habitual controls. A Curia that is not self-critical, that does not stay up-to-date, that does not seek to better itself, is an ailing body. … It is the sickness of the rich fool who thinks he will live for all eternity, and of those who transform themselves into masters and believe themselves superior to others, rather than at their service”.
The second is “'Martha-ism', or excessive industriousness; the sickness of those who immerse themselves in work, inevitably neglecting 'the better part' of sitting at Jesus' feet. Therefore, Jesus required his disciples to rest a little, as neglecting the necessary rest leads to stress and agitation. Rest, once one who has brought his or her mission to a close, is a necessary duty and must be taken seriously: in spending a little time with relatives and respecting the holidays as a time for spiritual and physical replenishment, it is necessary to learn the teaching of Ecclesiastes, that 'there is a time for everything'”.
Then there is “the sickness of mental and spiritual hardening: that of those who, along the way, lose their inner serenity, vivacity and boldness and conceal themselves behind paper, becoming working machines rather than men of God. … It is dangerous to lose the human sensibility necessary to be able to weep with those who weep and to rejoice with those who rejoice! It is the sickness of those who lose those sentiments that were present in Jesus Christ”.
“The ailment of excessive planning and functionalism: this is when the apostle plans everything in detail and believes that, by perfect planning things effectively progress, thus becoming a sort of accountant. … One falls prey to this sickness because it is easier and more convenient to settle into static and unchanging positions. Indeed, the Church shows herself to be faithful to the Holy Spirit to the extent that she does not seek to regulate or domesticate it. The Spirit is freshness, imagination and innovation”.
The “sickness of poor coordination develops when the communion between members is lost, and the body loses its harmonious functionality and its temperance, becoming an orchestra of cacophony because the members do not collaborate and do not work with a spirit of communion or as a team”.
“Spiritual Alzheimer's disease, or rather forgetfulness of the history of Salvation, of the personal history with the Lord, of the 'first love': this is a progressive decline of spiritual faculties, that over a period of time causes serious handicaps, making one incapable of carrying out certain activities autonomously, living in a state of absolute dependence on one's own often imaginary views. We see this is those who have lost their recollection of their encounter with the Lord … in those who build walls around themselves and who increasingly transform into slaves to the idols they have sculpted with their own hands”.
“The ailment of rivalry and vainglory: when appearances, the colour of one's robes, insignia and honours become the most important aim in life. … It is the disorder that leads us to become false men and women, living a false 'mysticism' and a false 'quietism'”.
Then there is “existential schizophrenia: the sickness of those who live a double life, fruit of the hypocrisy typical of the mediocre and the progressive spiritual emptiness that cannot be filled by degrees or academic honours. This ailment particularly afflicts those who, abandoning pastoral service, limit themselves to bureaucratic matters, thus losing contact with reality and with real people. They create a parallel world of their own, where they set aside everything they teach with severity to others and live a hidden, often dissolute life”.
The sickness of “chatter, grumbling and gossip: this is a serious illness that begins simply, often just in the form of having a chat, and takes people over, turning them into sowers of discord, like Satan, and in many cases cold-blooded murderers of the reputations of their colleagues and brethren. It is the sickness of the cowardly who, not having the courage to speak directly to the people involved, instead speak behind their backs”.
“The sickness of deifying leaders is typical of those who court their superiors, with the hope of receiving their benevolence. They are victims of careerism and opportunism, honouring people rather than God. They are people who experience service thinking only of what they might obtain and not of what they should give. They are mean, unhappy and inspired only by their fatal selfishness”.
“The disease of indifference towards others arises when each person thinks only of himself, and loses the sincerity and warmth of personal relationships. When the most expert does not put his knowledge to the service of less expert colleagues; when out of jealousy … one experiences joy in seeing another person instead of lifting him up or encouraging him”.
“The illness of the funereal face: or rather, that of the gruff and the grim, those who believe that in order to be serious it is necessary to paint their faces with melancholy and severity, and to treat others – especially those they consider inferior – with rigidity, hardness and arrogance. In reality, theatrical severity and sterile pessimism are often symptoms of fear and insecurity”.
“The disease of accumulation: when the apostle seeks to fill an existential emptiness of the heart by accumulating material goods, not out of necessity but simply to feel secure. … Accumulation only burdens and inexorably slows down our progress”.
“The ailment of closed circles: when belonging to a group becomes stronger than belonging to the Body and, in some situations, to Christ Himself. This sickness too may start from good intentions but, as time passes, enslaves members and becomes a 'cancer' that threatens the harmony of the Body and causes a great deal of harm – scandals – especially to our littlest brothers”.
Then, there is the “disease of worldly profit and exhibitionism: when the apostle transforms his service into power, and his power into goods to obtain worldly profits or more power. This is the disease of those who seek insatiably to multiply their power and are therefore capable of slandering, defaming and discrediting others, even in newspapers and magazines, naturally in order to brag and to show they are more capable than others”.
After listing these ailments, Pope Francis continued, “We are therefore required, at this Christmas time and in all the time of our service and our existence – to live 'speaking the truth in love, we are to grow up in every way into him who is the head, into Christ, from whom the whole body, joined and held together by every joint with which it is equipped, when each part is working properly, makes the body grow so that it builds itself up in love'”.
“I once read that priests are like aeroplanes: they only make the news when they crash, but there are many that fly. Many criticise them and few pray for them”, he concluded. “It is a very nice phrase, but also very true, as it expresses the importance and the delicacy of our priestly service, and how much harm just one priest who falls may cause to the whole body of the Church”.
(from Vatican Radio)
Mittwoch, 17. Dezember 2014
Religion / Faith / വിശുദ്ധരോട് പ്രാർത്ഥിക്കണമോ ? Dr. Dr. Joseph Pandiappallil, Germany.
(ആരാണ് വിശുദ്ധരെന്നും വിശുദ്ധരോടുള്ള മദ്ധ്യസ്ഥപ്രാർത്ഥനയും വണക്കവും എങ്ങനെയെന്ന് സമഗ്രമായി വിശകലനം ചെയ്തിരിക്കുന്ന ഒരു പഠനമാണ് ഫാ.ഡോ.ഡോ. ജോസഫ് പാണ്ടിയപ്പള്ളിൽ ഈ ലഘുലേഖനത്തിലൂടെ നടത്തിയിരിക്കുന്നത്) : ധ്രുവദീപ്തി.
 |
| Rev. Dr. Dr. Joseph Pandiappallil |
ഈശോയോട് പ്രാത്ഥിച്ചാൽ പോരെ?
വിശുദ്ധരോട് പ്രാർത്ഥിക്കണമൊ, അവർ വെറും മനുഷ്യരല്ലേ? ഈശോയോട് പ്രാത്ഥിച്ചാൽ പോരെ? എന്നൊക്കെയുള്ള ചോദ്യങ്ങൾ ഈ കാലങ്ങളിൽ ഉയരാറുണ്ട്. കത്തോലിക്കർ വിഗ്രഹാരാധകർ ആണെന്നും അവർ മരിച്ചവരോട് പ്രാർത്ഥിക്കുകയും അവരെ ആരാധിക്കുകയും ചെയ്യുന്നുവെന്ന പരാതികൾ പ്രചരിപ്പിക്കുന്ന സമൂഹങ്ങളെയും നാം കാണാറുണ്ട്‌. പരിശുദ്ധ മാതാവിന്റെയും വിശുദ്ധരുടെയും പ്രതിമ വണങ്ങുന്നതിലും വിശുദ്ധരോട് മാദ്ധ്യസ്ഥം അപേക്ഷിക്കുന്നതിലും തെറ്റ് കണ്ടെത്തുന്നവർ ദൈവത്തോട് നേരിട്ട് പ്രാർത്ഥിച്ചാൽ മതിയെന്നാണ് വാദിക്കുക. ഈ പശ്ചാത്തലത്തിൽ വിശുദ്ധരോടുള്ള വണക്കവും മദ്ധ്യസ്ഥ പ്രാർത്ഥനയും ഒന്ന് വിശകലനം ചെയ്യുന്നത് ഏറെ പ്രസക്തമായിരിക്കും.
കത്തോലിക്കാ സഭയുടെ ആരംഭകാലം മുതൽ ഇന്നുവരെ വിശ്വാസികൾ വിശുദ്ധരെ വണങ്ങുകയും അവരോട് പ്രാർത്ഥിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. വിശുദ്ധരുടെ ജീവിതലക്ഷ്യവും അവർ തങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിൽ പുലർത്തിയ മൂല്യങ്ങളും ക്രിസ്ത്യാനികൾക്കെന്നും പ്രചോദനവും മാതൃകയുമായിരുന്നു. അപ്പസ്തോലന്മാരുടെയും സ്റ്റെഫാനുസ് മുതലുള്ള രക്ത സാക്ഷികളുടെയും ജീവിതാവേശത്തിൽ നിന്നും ജീവിതദർശനത്തിൽ നിന്നും പ്രചോദിതരായാണ് വിശ്വാസികളുടെ സമൂഹങ്ങൾ ക്രിസ്തീയതയിൽ വേരൂന്നി വളർന്നത്. വിശുദ്ധരും മനുഷ്യരാണെന്നും തെറ്റുകൾക്കും വീഴ്ചകൾക്കും അവർ വിധേയരാണെന്നും തെറ്റിൽ നിന്നും മാനസാന്തരപ്പെട്ട് നവമായ ജീവിതം
ആരംഭിക്കുന്നതാണ് ദൈവീകമെന്നുമൊക്കെ വിശ്വാസികൾ മനസ്സിലാക്കിയിരുന്നു. ചെറുപ്പകാലത്ത് വിശ്വാസ വിരുദ്ധനായി ജീവിച്ച വി. അഗസ്തീനോസിനെയും അസ്സീസി തെരുവിലൂടെ കൂട്ടുകാരുമൊത്ത് ആർത്തുല്ലസിച്ചു നടന്ന വി.ഫ്രാൻസിസിനെയും ക്രിസ്തുവിരോധിയായിരുന്ന വി.പൌലോസിനേയുമൊക്കെ മാതൃകകളാക്കി സ്വീകരിക്കുവാൻ വിശ്വാസികൾക്ക് ഒരിക്കലും ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടായില്ല.
തങ്ങൾ നേരിട്ട് അനുഭവിച്ച ക്രിസ്തുവിനുവേണ്ടി ജീവൻ സമർപ്പിച്ചു സഹ മനുഷ്യരെ സ്നേഹത്തിലും ദൈവവിശ്വാസത്തിലും ആഴപ്പെടുത്തുവാൻ അവൻ സ്വയം അർപ്പിച്ചുവെന്ന മഹാകാര്യം ക്രിസ്ത്യാനികളെ ആവേശഭരിതരാക്കി. കൊടുങ്കാറ്റ്പോലെ ശക്തമായിരുന്ന പ്രതികൂല സാഹചര്യങ്ങളെ അവർ സധൈര്യം നേരിട്ടു. തങ്ങൾ ജീവിച്ച കാലഘട്ടത്തിലെ സാമൂഹ്യതിന്മകൾക്കും തെറ്റായ പ്രവണതകൾക്കുമെതിരെ സന്ധിയില്ലാത്ത യുദ്ധം പ്രഖ്യാപിച്ചിരുന്നവരായിരുന്നു വിശുദ്ധർ. അന്നത്തെ സമൂഹത്തിനു മുമ്പിൽ അവരിൽ ചിലരെങ്കിലും പരാജയമായി ചിത്രീകരിക്കപ്പെട്ടുവെങ്കിലും അവരുടെ ആദർശങ്ങളും മാതൃകകളും സത്യവും മാർഗ്ഗവുമാണെന്നു മനുഷ്യർ മനസ്സിലാക്കി. അതുകൊണ്ട് അവർ ക്രിസ്തുമതാനുയായികൾക്ക് മാത്രമല്ല, ഇതര സമൂഹങ്ങൾക്കും പിൽക്കാലത്ത് സ്വീകാര്യരായി.
ആരാണ് വിശുദ്ധർ ?
സമൂഹത്തിന്റെ എല്ലാ തട്ടുകളിൽ നിന്നും എല്ലാ പ്രായത്തിൽപ്പെട്ടവരുമായ വിശുദ്ധരുണ്ട്. കുട്ടികളും ചെറുപ്പക്കാരും മദ്ധ്യവയസ്കരും പ്രായമായവരും ഒക്കെ പേരുവിളിക്കപ്പെട്ടവരും അല്ലാത്തവരുമായ വിശുദ്ധരുടെ ഗണത്തിൽ പെടുന്നു. ജനിച്ചപ്പോൾ അവർ വിശുദ്ധരായല്ല ജനിച്ചത്‌. തങ്ങളുടെ ജീവിത മാതൃകകളാണ് അവരെ വിശുദ്ധരാക്കിയത്. പലരെ സംബന്ധിച്ചും ജീവിതം ഒരു സഹനസമരമായിരുന്നു. മൂല്യങ്ങളിൽ മുറുകെപ്പിടിച്ചും ലക്ഷ്യത്തിൽ നങ്കൂരമിട്ടും അവർ ജീവിച്ചു. ജനുവരി ഒന്ന് മുതൽ ഡിസംബർ മുപ്പത്തൊന്നു വരെയുള്ള വർഷത്തിന്റെ എല്ലാ ദിവസവും അനുസ്മരിക്കാൻ തക്കവിധം ധീരമായി ജീവിച്ചു കടന്നു പോയ നിരവധി വിശുദ്ധരെ കത്തോലിക്കർ വണങ്ങുന്നുണ്ട്.
പേര് വിളിക്കപ്പെട്ട വിശുദ്ധരിൽ ഭൂരിപക്ഷവും യൂറോപ്പിൽ ജീവിച്ചവരാണെന്ന കാര്യം വിസ്മരിക്കുന്നില്ല. പേര് വിളിക്കപ്പെടുന്നതിനു മുമ്പ് വിശുദ്ധരെ വിശ്വാസികൾ ആദരിക്കുകയും അവരുടെ ജന്മസ്ഥലം, പ്രവർത്തനമണ്ഢലം, ശവകുടീരം തുടങ്ങിയവ സന്ദർശിക്കുകയും അവരോട് പ്രാർത്ഥിക്കുകയും അവരുമായി ബന്ധപ്പെട്ട സ്ഥലങ്ങളിലേയ്ക്ക് കൂട്ടമായും ഒറ്റയ്ക്കും തീർത്ഥാടനം നടത്തുകയും ചെയ്തിരുന്നുവെന്നും ഇന്നും ഈ പതിവ് തുടരുന്നുവെന്നുമോർക്കണം. അതായത് ഒദ്യോഗികമായി വിശുദ്ധരായി അംഗീകരിക്കുകയും ആദരിക്കുകയും അവരോട് പ്രാർത്ഥിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ആദരവും അംഗീകാരവും
വിശുദ്ധരോടുള്ള വിശ്വാസികളുടെ ആദരവിന്റെ ഔദ്യോഗികമായ ഒരു പ്രഖ്യാപനം മാത്രമേ ആകുന്നുള്ളൂ ഔദ്യോഗികമായ പേരുവിളിക്കൽ. മാതൃക തന്നു കടന്നുപോയ മനുഷ്യരെ ആദരിക്കാനും അവരുടെ നാമത്തിനു മനുഷ്യ മനസ്സിലും ചരിത്രത്തിലും സ്ഥിരപ്രതിഷ്ഠ കൊടുക്കുവാനുമുള്ള സന്നദ്ധത യൂറോപ്പിലെ മനുഷ്യർക്ക്‌ ഏറെയുണ്ടെന്നതു തന്നെ ഒരു കാരണം. മറ്റുള്ളവർ ക്ക് ഉപദ്രവങ്ങൾ ചെയ്തും അവരെക്കുറിച്ച് അപഖ്യാതി പറഞ്ഞു പ്രച്ചരിപ്പി ച്ചുമല്ല, അവരെ അംഗീകരിച്ചും ആദരിച്ചും സ്വന്തം മഹത്വം വർദ്ധി പ്പിക്കുവാ നുമുള്ള മനോഭാവമാണ് മനുഷ്യന് ആവശ്യം. സ്വന്തം ചെറിയ സമൂ ഹത്തിൽ മാത്രമല്ല, കടലിനക്കരെപ്പോലും സഹോദരന്റെ നാമം അറിയപ്പെടു കയും ആദരിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ സ്വന്തം നാമം തന്നെയാണ് പ്രചരിപ്പി ക്കുന്നതെന്ന സത്യം പലർക്കും സ്വീകാര്യമല്ലപോലും.
ഈ പശ്ചാത്തലത്തിൽ ഒർമ്മിക്കേണ്ട ഒന്നുണ്ട്. നമുക്ക് മാതൃക തന്നു കടന്നു പോയ നമ്മുടെ പ്രിയപ്പെട്ട മരിച്ചവരെ ഓർമ്മിക്കണം, ആദരിക്കണം, അവരോട് പ്രാർത്ഥിക്കണം. പേര് വിളിക്കപ്പെടാത്ത വിശുദ്ധരാണവർ. അവരോടുള്ള നമ്മുടെ സ്നേഹവും ആദരവും അവരെ പേരുവിളിക്കപ്പെട്ട വിശുദ്ധരുടെ ഗണത്തിലേയ്ക്ക് നയിക്കും.
ക്രിസ്തുവിന്റെ മാതൃകയിലെ ജീവിതം
നിസ്വാർത്ഥരായി ജീവിച്ചവരാണ് വിശുദ്ധർ. മറ്റുള്ളവർക്കുവേണ്ടി അവർ സ്വയം ശൂന്യരാക്കി. അതുകൊണ്ടുതന്നെ അവർ സ്നേഹയോഗ്യരാണ്‌. ദൈവവിശ്വാസത്തിലും ദൈവാനുഭവത്തിലും അനുദിനം ആഴപ്പെടുവാനും മറ്റു മനുഷ്യരോടുള്ള സ്നഹ ബന്ധത്തിൽ ഒന്നിനൊന്നു വളരുവാനും അവർ ബദ്ധശ്രദ്ധരായിരുന്നു. ക്രിസ്തു നാഥൻ അവിടുത്തെ അനുയായികളിൽ നിന്നും പ്രതീക്ഷിക്കുന്നതും മറ്റൊന്നല്ല. ക്രിസ്തുമതാനുയായികളുടെ ജീവിതലക്ഷ്യം ക്രിസ്തുവിന്റെ മാതൃകയിൽ ജീവിതം ക്രമപ്പെടുത്തുകയാണ്. ആദിമ ക്രിസ്ത്യാനികൾ ഈ ദൗത്യബോധം ഉൾക്കൊണ്ടവരായിരുന്നതുകൊണ്ടാണ് ആദിമനൂറ്റാണ്ടുകളിൽ ക്രിസ്തീയ വിശ്വാസികൾ വിശുദ്ധരായി അറിയപ്പെട്ടിരുന്നതും വിളിക്കപ്പെട്ടിരുന്നതും.
 |
| വി.പൗലോസ് ശ്ലീഹ |
വിശുദ്ധരെ വണങ്ങുന്ന പാരമ്പര്യമാണ് ആദിമനൂറ്റാണ്ട് മുതൽ ക്രിസ്ത്യാനികൾ പുലർത്തിയിരുന്നത്. സഭാസൂനഹദോസുകൾ വിശുദ്ധരെ വണങ്ങുന്നത് പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. വിശുദ്ധരെ വണങ്ങുന്നത് നല്ലതും ഉപകാരപ്രദവുമാണെന്ന് ത്രെന്തോസ് സുനഹദോസ് വ്യക്തമാക്കുമ്പോൾ രണ്ടാം വത്തിക്കാൻ സുനഹദോസ് വിശുദ്ധരെ വണങ്ങുന്നതിനെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയും അതിൽ വന്നുഭവിക്കുന്ന അപാകതകളെ തിരുത്തണമെന്ന് നിർദ്ദേശിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ദൈവത്തെ കാണാനുള്ള കണ്ണാടി.
വിശുദ്ധരുടെ മാദ്ധ്യസ്ഥവും സഹായവും തേടുന്നതിലൂടെ ദൈവത്തിലേയ്ക്കു വളരാനുള്ള കുറുക്കു വഴികളാണ് നാം കൈവരിക്കുന്നത്. ദൈവത്തെ ആരും കണ്ടിട്ടില്ല. അനുഭവിച്ചിട്ടെയുള്ളൂ.എന്നാൽ ദൈവത്തോട് ഐക്യപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന, ദൈവഹിതാനുസരണം ജീവിച്ച വിശുദ്ധർ നമുക്ക് പരിചിതരാണ്. അവരുടെ മാതൃക നമ്മെ ആവേശഭരിതരാക്കുക മാത്രമല്ലാ, മറിച്ച് മാദ്ധ്യസ്ഥം വാതിൽ തുറക്കാനുള്ള താക്കോലായി ഭവിക്കുകയും ചെയ്യും. ദൈവം തന്റെ സാദൃശ്യ ത്തിലാണ് മനുഷ്യനെ സൃഷ്ടിച്ചത്. അതുകൊണ്ട് ദൈവത്തെ കാണാനുള്ള കണ്ണാടി മനുഷ്യൻ തന്നെയാണ്. ജീവിച്ചിരിക്കുന്നവരും മരിച്ചവരും ആയ സക ലരും ദൈവതിരുമുൻപിൽ അവിടുത്തെ പ്രിയ മക്കളും ആത്മപ്രകാശനങ്ങളും ആണ്. മനുഷ്യരിലൂടെ ദൈവത്തിലേയ്ക്കു വളരുകയും ദൈവീകരാകുന്നതും മനുഷ്യരുടെ മാദ്ധ്യസ്ഥം വഴി ദൈവാനുഭവത്തിൽ വളരുകയും ദൈവഹിതം മനസ്സിലാക്കുകയും ചെയ്യുന്നതും എളുപ്പവും ഉപകാരപ്രദവും ആണ്. അതു കൊണ്ട് വിശുദ്ധരോട് പ്രാർത്ഥിക്കുന്നതും വിശുദ്ധരെ വണങ്ങുന്നതും തികച്ചും ഉചിതവും സ്വാഭാവികവും ദൈവാന്വേഷണവുമായേ കണക്കാക്കാൻ ആവുകയുള്ളൂ.
Freitag, 12. Dezember 2014
Dhruwadeepti //Religion /Church Today// IS THE CATHOLIC CHURCH AT THE CROSS ROADS ? FR. GEORGE PALLIVATHUKAL
Dhruwadeepti //Religion /
Church Today//
IS THE
CATHOLIC CHURCH AT THE CROSS ROADS?
 |
| Fr. George Pallivathukal |
Introduction:
Pope St John XXIII convened the Second
Vatican Council “to breath in some fresh air” into the Catholic Church. Among
the many important teachings of the 2nd Vatican council two of them
revolutionised the church, namely
1) The Church is a community
of believers in Christ
2) The Centrality of the Paschal
mystery or the death and resurrection of Christ is the core of Christian faith.
The life of the church flows from the Cross.
It is now 50 years since the Second Vatican
Council. But unfortunately no organised efforts have been made in the church to
bring the message of the council to the vast majority of the laity at the grass
root level who form 99% of the Church. All what the leaders of the Church could
do was to translate the liturgical texts into the vernacular. However liturgy
still remains a mystery for the ordinary believer because of the lack of
adequate catechesis. The church leaders have not felt that the adults in the
church also need catechesis. How can the people translate the teachings of the
church into their lives “unless someone tells them” (Acts 8:31). This is the
fate of most of the church teachings. The documents of the church remain a
subject for study, research and seminars among the elites and the intellectuals,
mostly among priests and religious and a few lucky and enlightened laity. Meanwhile
the ordinary people are busy with some prayers, devotions and novenas which
they can understand and experience since they are connected with the life
situation of the people.
A NEW TREND
IN THE CHURCH TODAY
Shrines and centres for novenas and
devotions dedicated to saints and Mother Mary are mushrooming in the church
today, the most popular among them being St. Anthony the Wonder worker, St. Jude
the patron of hopeless cases, Our Lady of Velankanni, of Lourds and Fatima,
Infant Jesus etc. Big crowds gather in these shrines while participation in the
Eucharistic celebration and Eucharistic Adoration seems to be declining. People
want favours and relief and they flock to these shrines as though the saints
and Mother Mary are more powerful than Jesus himself. Crowds fight for a piece
of St. Antony’s bread but there are few takers for the Eucharistic Bread .This
is due mainly to lack of adequate catechesis. This leads to idolatry. The leaders
of the church, especially the priests, promote this kind of devotions exploiting
the ignorance of ordinary believers because devotions bring in a lot of money. Their
interest is in collecting money rather than in promoting and deepening the true
faith of people in Jesus who is the only Saviour and who alone can help them in
their sorrows and sufferings. We Priests are guilty of misleading our simple
believers into such erroneous practises without their knowing it. This will
eventually destroy the very fabric of the Catholic faith. There is no
difference between the devotions promoted in our Shrines and the worship that
takes place in the nearby temple.
ONE EXAMPLE
There is a hospital run by a congregation
of religious in North India and the hospital has a chapel right at its main
entrance. By building a chapel at the entrance the founders of the hospital might
have meant to proclaim to those who come here that Jesus is the Chief Healer in
this hospital. They believed that we are continuing the healing ministry of Jesus
through our hospitals and health centers. It is truely Jesus who heals the sick
.We are only instruments in His hands. No wonder such hospitals are crowded
with patients.
In the chapel of the above mentioned
hospital the Blessed Sacrament is exposed for adoration round the clock. The
stand holding the monstrance is kept on the right hand corner of the tiny
chapel. In the left corner of the chapel a lifesize statue of Mother Mary is prominently
displayed. But at the centre of the chapel, on the altar on which the Eucharist
is occasionally celebrated a beautiful statue of Infant Jesus is placed and
luxuriously decorated. The eyes of any one who enters the chapel first fall on
the Infant Jesus because this statue occupies the most prominent place in the
chapel. This infant Jesus has eyes but cannot see, has ears but cannot hear,
has mouth but cannot speak, has legs but cannot walk and has hands but cannot
bless.
Go and sit in that chapel for one
hour. You will see many people, both catholics and noncatholics coming in and praying.
But the most striking thing is that most of the people as they come inside the
chapel go directly to the statue of Mother Mary and pay their respects to her and
then go to the Infant Jesus, kneel down and ask for favours. Once their prayers
are over they get up and walk out.
You will not find even 5% of the
people coming inside the chapel going and praying in front of the Eucharistic Lord
who is alive and who can hear them and cure them. He alone is compassionate to
those who are sick and suffering. What message are we giving to the
noncatholics and to our catholics of little faith? We teach that saints are
more powerful than Jesus. There are complaints that people do not frequent this
hospital as they did before. How could they come when we have pushed the one
who has the power to heal to a corner and placed a dead statue in the place
meant only for Jesus our Saviour. People will learn from us when we stop our
superstitious practices and start believing in the one who is full of
compassion and love.
A LAME
ARGUMENT
It is argued that the people of all
faiths come to our hospitals and health centers and they visit our chapels
(churches) too. We have no right to force the noncatholics to go to the Blessed
Sacrament and worship. They are used to worshipping statues. So they go to the
statues prominently displayed in our chapels (churches) and pray. What is wrong
in that?
We have no right to force anyone, catholics
as well as noncatholics to go to the chapels (churches) and pray. They do it on
their own free will. We catholics have a faith. We believe that Jesus Christ is
our only Saviour. “He cured us through the shedding of His Blood” (1Peter 2:24).
We are firm in this belief. We proclaim this faith in time and out of time to
whoever wants to listen to us. We do not force our faith on to any ones throat.
Through the Eucharist Jesus is present to us. We pray to him. We tell those who
come to the chapel that they also can pray to Him. He will heal us. This is not
forcing anybody to pray our prayers. Those who come to our chapels (churches)
are free to pray with us. However we do not make any arrangement in our churches
for the noncatholics to pray in their religious culture. We do not make any
compromise on this matter. We are firm in our faith. We have one God, one Saviour
and healer Jesus Christ. In him we believe, Him we proclaim everywhere, in our
chapels and churches and our institutions.
We are missing a beautiful opportunity
to tell the people who Jesus is for us, what he did for us, what he can do for
us today. This is a way of evangelization.
Pope Francis says “Donot prosylitise but attract people to our faith by our
lives”. We are meant to be witnesses of
Jesus in any situation in which we work. Be compassionate as Jesus was
compassionate. Be kind to the poor. Blessings will flow in abandance.
There are many right thinking people
and priests in our midst who practise the traditional teaching of the church
regarding worship and who are disturbed about the erroneous practises gaining
strength in the church today. Fr. Dr. Jose Maniparampil, a leading and popular
Bible Scholar of Kerala, India speaks out his mind when he writes about the kind of
popular devotions that take place in the catholic church today, in a book
titled - The story of the Cross, heart of St Paul’s spirituality. “There is
another type of idolatry growing in our parishes and shrines. I am afraid that
the day is very close when we might hear that Blessed Virgin Mary divorced St Joseph
and married St Anthony. Crucified Jesus would not be of any value for a section
of people including religious since they thrive on and carried by fabricated
signs and hallucinatory wonders even that appear in T V Serials. Most
frightening is the strange fact and fate that priests and nuns are behind the
promotion of such superstitious cults for the sake of petty financial gains at
the expense of the great values of the Crucified Messiah. Religious people
seems to have lost their discerning power. Philosophical training during the
priestly formation seems to be futile. It is high time that the church takes
very serious steps to rein in on such idolatrous practices and bring original
worship consistent to the inherent character of Gods relation with human family”. (Story of the Cross
- Page 75).
Fr.Maniparampil wrote the above when
he was commenting on the experience of St Paul in Athens. Athenians believed in
a multitude of gods. They had altars built and dedicated even to unknown gods
who were not on their list. St.Paul was disturbed because “an idol represents a
value and different idols signify differing and competing values”. Paul was
deeply distressed to see that the city was full of idols. (Acts 17:16).
A SECOND
TREND IN THE CHURCH
In the past our pastoral ministry was
people oriented and people centred. Our aim was the integral development of the
people. And we spent whatever we had to achieve this aim. Today there is a
shift in our pastoral approach. Today we are institution oriented and institution
centred and our aim is collecting money. In the past our educational, medical
and social apostolates were to assist the church in her pastoral ministry. Today
they have become business centres and there is much competition in the market. When
we are haunted by greed for money we are never satisfied with what we collect. We
want more and more money no matter how we get it. Many Priests prefer to work
in institutions rather than in parishes. The most unfortunate truth is that many
bishops responsible for the building up of the Kingdom of God in a given
situation want their priests to work in the institutions of their dioceses because
money is attractive for them also. Mammon has replaced God in the Church.
Greed for money has demoralised the church.
Corruption is increasing in the church. Life style of priests has changed. They
go for more luxuary. Immorality and dishonesty among priests are widely known. They
even murder each other. Relatives of priests benefit more from their priesthood
than the church. So much so an Indian bishop lately had to appeal to his priests
in the following words – “I beg you fathers, do not snatch away the bread from
the mouth of our poor children and give it to your relations. They will be
never be able to digest it. Besides the cry of those children will reach the
heavens and fire will come down on all those who robe the poor.” The anguish of
this saintly bishop is evident from his words. Priests have lost their
credibility and respect. Even those priests who want to live an honest priestly
life are not trusted and they too have to put down their heads in shame because
of their fellow priests. People just tolerate the priests. Many are disillusioned
by what is happening in the church and leave the church. What the church needs
today is a radical conversion. Will Pope Francis succeed in bringing back the
church to its original purity.
A NEW CRAZE
A new Craze has come up in the church
of late, namely building of multicrore cathedrals and churches, as well as
palatial residences for bishops and priests. Sometimes strong structures which
could have served the faithful for another centuary are pulled down, sometimes
even by using dynamites and build new ones. The parish priest has to
do something to perpetuate his name after he will have gone from that parish. The
ordinary faithful are taxed mercilessly to carry out the idiocyncracy of the
priest. Anybody will agree that a modestly decent and functional structure is
needed for worship and for accomodating the clergy. But luxurious and
extravagant accomodations for them are a scandal while many of our faithful
live in utter poverty and most of them do not have even a toilet for their use.
They have to go to the open fields or forests to answer the nature’s call. Church
needs money. It is the wrong way of appropriation and misuse of money that are
resented. Already from the Apostolic times collections were made in various
churches to help the poor churches in their midst. But the apostles never
handled the church money. They knew that their role in the church was to preach
the gospel, to teach and to guide the faithful. So they entrusted the
management of the money and church property to honest lay people. Money of the
church belongs to the people because the wealth of the church does no come from
the priests but it is the contribution of the people through their sweat and
blood.
In our own times no other missionary
in India received so much donations as Mother Teresa. Anybody would help her.
Even the Marxists of West Bengal were ready to help her because people knew
that the money given to her would reach the needy. Her life was an open book
for the public and the people trusted her.
EXHORTATION
OF ST.PAUL REGARDING POSSESSIONS IN THE CHURCH
Dr.Jose Maniparampil highlights in
his book – “The story of the Cross” the exhortation of St.Paul to the leaders
of the church to be aware of the dangers of possessions “The truth of the Word
about God’s grace is tested in the real world by whether or not the handling of
our goods is also gracious rather than greedy. One of the reasons for the
irritation against christians in recent times is the huge missionary castles,
“the cows of Bashan” to use an Amosian phrase (Amos 4:1) and mansions that
frighten the sensibilities of people of other faith. It is no more “a vow of
poverty “that leads to the religious commitment but “love of property” There is
hardly any effort or struggle to be poor and struggle for the poor. It has
become very expensive to live a modest life. Today hardly any religious men or
women take “a vow of poverty” with the holy intension of eradicating the misery
of poverty. Church and its missions has become more of a financial project than
a spiritual edifice” (The story of the cross - Page 76).
THE BRICK
BATS
It is expected that there shall be
severe criticism both positive and negative regarding what is written above. The
fact is that nobody in the world today wants to speak the truth. Nobody wants
to listen to the truth. Nobody dares to speak the truth because if anyone dares
to speak he should be prepared to be a martyr. Prophets of the Old Testament
times say that people want to hear only what is pleasing to their ears. Many
prophets were murdered for speaking the truth Read Isiah and Jeramiah. Prophets
spoke to the people, from the king to the last subject that they should give up
their evil practices, namely, Idolatry, adultery, immorality and other vices. They
said that Jerusalem with its temple would be destroyed and they would be taken
prisoners in exile if they did not stop their vices. History tells us what had
happened to their prophecies and to the prophets. Modern prophets can expect
the same fate.
This write up is meant to provoke
criticism both positive and negative. Unless we have a serious dialogue we
cannot bring about awareness among our people and come to the right decisions. At
any rate a radical change in the Catholic Church is the need of the day.
CHURCH AND
POPULAR DEVOTIONS
Popular devotions have their own
place in the life of our faith. Pope Paul VI calls popular devotions “the
religion of the common man”. Theology is beyond the competence of common man. He
needs something simpler and experiential to come to the knowledge of God and to
live the life of faith. Popular devotions can help us in this process. We
examine the lives of Mary and our favourite saints and see what great things
the Almighty has done for them. We learn from them how they walked on the heals
of Jesus, who was Jesus for them, what they believed, how they lived their
lives of faith, how they celebrated their faith in and through the sacraments
and especially the Eucharist, how they prayed. Because of their life in and
with Jesus they are today sharing in the glory of Jesus in heaven Mary and our
saints are our heroes and heroins. They are our models, from them we learn how
to follow Jesus. They are the friends of God and they are our friends too. Therefore
they can intercede for us and they can help us. According to St.Edith Stein, “A
saint is the tool of the Lord”. She writes “if any one comes to me I want to
lead them to Him”.
Whatever Mother Mary and the saints
are, they are because of Jesus, because of his death and resurrection. They are
human beings like us. They have no divine powers in them. Whatever we attribute
to the saints are done by Jesus. We pray to the saints. They intercede for us
and Jesus does the favour for us “By his wounds we have been healed” (1 Peter 2:24).
These facts we should learn and teach when we gather together to express our
devotion to our favourite saints.
The church gives correct teaching
regarding all aspects of our faith .It is the duty of the priests and the
bishops to see that the church teachings reach the people who form 99% of the
church. Popular devotions are the most appropriate forum to impart adult
catechesis to our people, to teach them the basic teachings of the church
regarding faith. Popular devotions should lead the faithful eventually to
christian worship offered on the Altar. Any devotion that does not lead people
to the Altar should not be permitted in the church. Inside the church the focus
should be on the Holy of the Holies, the sanctuary or the altar and the
tabernacle which are the symbols of God’s presence. As one enters the church
his eyes should fall on the altar. Statues should never be placed in the
sanctuary. The statues placed in the church should be given less prominence.
Mother Mary has a unique place in the
church. She is the mother of God and our mother too. Mary is the woman who
offered a body to Jesus which he offered on the cross for us. She cooperated
with Jesus in the act of our redemption. She is the first fruit of the death
and Resurrection of Christ. She is our powerful intercessor .Jesus will listen
to her on our behalf as he did during the marriage feast of Cana. Mary is not a
goddess. She does not have any divine power. Mary was the first one to realise
this. That is why she went and told her son Jesus to help the family of Cana
who were in trouble. She directed the people to Jesus and told them to do whatever
he told them. Jesus not Mary changed water into wine. Mary being our Mother is
sensitive to our needs and she being a powerful intercessor tells her Son to
come and help us.
USE OF ICONS
IN THE CHURCH
We catholics place images in our
churches. This is a very ancient practise. Christians of other denominations
accuse catholics of idolatry because of the statues and pictures we keep in the
churches. God in the ten commandments had forbidden the Israelites of two things.
1) That they should not make
the image of God and worship since God has no form or body
2) That they should not make
the image of any created thing, place it in the place of God and worship it.
This is idolatry. However God has not
forbidden the production of images of creatures for any other purpose. God
ordered Moses to make the image of a serpent and lift it up on a stick so that
those who were bitten by snake in the desert could look at the image of the snake
and save their lives (Numbers 21:4-9). God directed Solomon to make two carvings
of Cherubim, draw pictures of trees, animals and birds to decorate the
sanctuary (holy of holies) of the temple of Jerusalem (1 Kings 6:23-36). Those
who accuse the catholics of idolatry in their churches need to know that God
forbade only the making of a visible image of the invisible God and worshipping
the image of a created thing in the place of the Creator.
In the early church there was the
custom of drawing images on church walls or of making icons and keeping them in
churches to use as visual aids for teaching catechism to people who could not
read and write. We also keep statues and pictures of saints to remember and
honour them as they are our heroes, heroines and models. As long as the use of
images remains within this limit and as long as we do not attribute any divine
powers to them, it is permissible. It is even helpful in increasing the faith
of our people.
THE CHURCH
WILL STAND FIRM FOREVER
There are aberrations in the church,
because the church is both divine and human. The secular media give full publicity to them and tarnish
her image. They predict the downfall of the church. They are expecting a civil
war in the Catholic Church after the last Synod. That is how the media
understood the openness of the participants of the Synod in their discussions which was encouraged by
Pope Francis himself (Read Deccan chronicle dated November 11,2014 page 11). These
are all wishful thinking Jesus has assured that the church built on the rock of
Peter will never fail. We christians are
a people or a product of the death and resurrection of Jesus. The message of Pascha
is HOPE. We are a hopeful people. We hope that there shall be a calm after the
storm, a joy after pain, a smile after tears and a resurrection after death. Jesus
promised to be always with his church even to the end of the world. As a gift
of the Pascha Jesus has given the church the Holy Spirit. The age of the church
is the age of the Holy Spirit. Holy Spirit is always active in the church and
the spirit will never allow the church
to fall.
There have been crises in the church
in the past too that threatened the existence of the church. Many thought in
the past that the church was finished and they got disappointed. The Lord sent
persons like St Francis of Assisi and Catherine of Sienna to protect the
church. The church on her part need to be vigilant and watchful. The church
cannot afford to be complacent but has
to deal with weaknesses existing in the church firmly. In the past prophet Elijah
complained to God that he alone remained faithful to the Lord. The rest of the Israelites
had forsaken the Lord’s covenant, that they destroyed the altars erected for
the Lord and killed the prophets of Israel. Elijha said that he was the only
one prophet left in Israel and they were seeking for his life too. God told Elijha
not to worry because he had preserved seven thousand people who had not bowed
their heads before the false god (Baal) and there were prophets among them (1 King
19:14-18) God knows how to look after his people without our assistance. When
we fail God He finds somebody else to continue His work. God saves man through
man. God’s salvific work will continue forever.
The church is hopeful because there
are still many honest and committed priests in the Church. Priests will always
be in the Church. Without priests the church cannot survive. The Church and the
Eucharist are interdependent, one cannot survive without the other. The church
needs the Eucharist and the Eucharist needs
the church. Who makes the Eucharist present in the Church? The priest. The priest is in the church to
recreate the word and the deed of Christ , the head. His role in the church is unique.
The church is hopeful because the Bible
has reached the hands of the laity. Bible was a forbidden fruit in the past. But
the Second Vatican Council has opened this treasure to the people of God .Thanks
to the charismatic movement, the people as a whole are taking a lot of interest
in the word of God. People have come to realise that the bible is their book,
that “the word of god is the light to
their feet”. They have realised that “the Word of God is active and living,
sharper than any two edged sword”. All have received the anointing of the
Spirit and the Word is being proclaimed by priests and laity alike by their
lives of witnessing.
The Spirit is active in the church. Under
the guidance of the Spirit new movements like the “Jesus youth and Small Christian
Communities(SCC)” are emerging in the church. These bring much hope to the
church. Jesus Youth Movement started
in India is spreading to other countries. We read in the acts of the apostles
(Chapter 8) that when the Judeo Christians were facing persecutions in Jerusalem
they fled to other countries and they took along their new found faith in Jesus
crucified and risen and shared their faith with others and formed new faith
communities. Likewise Jesus youth go to other countries for employment and they
take along with them their new found movement and make others members of the
group and spread the name and glory of Jesus. Jesus youth study and live the
values of the Bible, frequent sacraments, share their faith in groups, support
the faith of others and help the needy. They always remain united with the
mother church and seek guidance from elders.
SMALL
CHRISTIAN COMMUNITIES (SSC)
Originally started in Brazil and
later developed into the present from in Lumko, South Africa the SCC are a gift
from the Holy Spirit to the church. Believers of the neighborhood assemble in
small groups at the grass root level
once in a week or once in two weeks. The Christian families listen to the Word
of God, interpret the word according to their life situations, find
inspirations from the word for their lives and act accordingly. They find solutions
to their problems and plan their activities in the light of the Word of God.
SCC are not one of the many associations of the church. “SCC is a new way of
being the church” as the Asian Conference of Bandung, Indonesia, defines it. This
movement is spreading into the countries of Africa and Asia. SCC are strong
believing, praying, serving and witnessing communities. This movement is
helping families to be “Domestic Churches” and the neighbourhood to be fellowship
communities. People show concern for each other and assist in each ones needs
as the Christians of the first centaury “were of one heart and one mind” and were
sharing whatever they had with each other. This new church will have a non dominant
leadership. Each member of the church will feel responsible for the on going
growth of the church. Yes, the Catholic Church is a hopeful Church and she will
stand firm forever.
Abonnieren
Posts (Atom)