ഇന്ത്യാമഹാരാജ്യത്തിന്റെയും നമ്മുടെ സമൂഹത്തിന്റെയും ഭരണഘടനയെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുമ്പോൾ//
-George Kuttikattu-
 |
| George Kuttikattu |
ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടന 1949 നവംബർ 26-ന് ഇന്ത്യൻ ഡൊമിനിയന്റെ ഭരണഘടനാ അസംബ്ലി അംഗീകരിച്ചു. 1950 ജനുവരി 26-ന് പ്രാബല്യത്തിൽ വന്നു. ഇന്ത്യ ഒരു റിപ്പബ്ലിക്കായി പ്രഖ്യാപിക്കപ്പെട്ടു. റിപ്പബ്ലിക് ദിനം ഇന്ത്യയിൽ ഒരു ദേശീയ അവധിയാണ്. രാജ്യം 1950 ജനുവരി 26-ന് ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടന നിലവിൽവന്ന തിയതി അടയാളപ്പെടുത്തുകയും ആഘോഷിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഇത് 1935- ലെ ഗവണ്മെന്റ് ഓഫ് ഇന്ത്യ ആക്ടിനെ ഇന്ത്യയുടെ ഭരണഘടനരേഖയായി മാറ്റി. രാഷ്ട്രം പുതുതായി രൂപീകൃതമായ ഒരു റിപ്പബ്ലിക്കായി. ബ്രിട്ടീഷ് ചക്ര വർത്തി ഇന്ത്യൻ ഡൊമിനിയന്റെ നാമമാത്ര തലവനായ ഒരു സ്വയംഭരണ കോമൺവെൽത്ത് മണ്ഡലത്തിൽനിന്ന് കോമൺവെൽത്ത് ഓഫ് നേഷൻസി ലെ സമ്പൂർണ്ണ പരമാധികാര റിപ്പബ്ലിക്കായി. ഇന്ത്യൻ യൂണിയന്റെ നാമമാത്ര തലവനായി ഇന്ത്യൻ പ്രസിഡന്റ് മാറുന്നതിനെയും ഈ ദിവസം അടയാളപ്പെ ടുത്തുന്നു. ജനുവരി 26 റിപ്പബ്ലിക് ദിനമായി തെരഞ്ഞെടുത്തു. കാരണം 1930 -ൽ ഈ ദിവസമാണ് ഇന്ത്യൻ സ്വാതന്ത്ര്യപ്രഖ്യാപനം (പൂർണ്ണസ്വരാജ്) ഇന്ത്യൻ നാഷണൽ കോൺഗ്രസ് പ്രഖ്യാപിച്ചത്. റിപ്പബ്ലിക് പാശ്ചാത്യ ശൈലിയിലുള്ള ഒരു ജനാധിപത്യ ഭരണഘടനയെന്ന നിലയിൽ, നീതി, സ്വാത ന്ത്ര്യം അധികാര വിഭജനം, ഫെഡറലിസം എന്നീ ആശയങ്ങളോട് പ്രതിജ്ഞാബദ്ധമാണ്, ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടന.
രാജ്യത്തിന്റെയും സമൂഹത്തിന്റെയും ഭരണഘടനയെക്കുറിച്ച്..
1949 നവംബർ 26-ലെ നമ്മുടെ അടിസ്ഥാനനിയമം ഇന്ത്യയിൽ ഇന്ന് ഇതുവരെ ഉണ്ടായിട്ടുള്ളതിൽ വച്ച് ഏറ്റവും മികച്ച ഭരണഘടനയാണ്. പക്ഷേ , മുമ്പൊരി ക്കലും ഒരു വ്യക്തിയുടെ അന്തസും അവന്റെ ഓരോ മൗലീകാവകാശങ്ങളും മെച്ചപ്പെട്ട രീതിയിൽ സംരക്ഷിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. മാത്രമല്ല, അന്ന് പാർലമെന്ററി ജനാധിപത്യം ഒരിക്കലും മെച്ചപ്പെട്ട ഉറപ്പ് നൽകിയിട്ടില്ല. മുമ്പൊരിക്കലും നാം ഇന്ത്യാക്കാർ ഗവൺമെന്റിന്റെയും എല്ലാ സംസ്ഥാന അവയവങ്ങളുടെയും ഭരണഘടനാപരമായ അനുസരണത്തിലും സംസ്ഥാനങ്ങളിലും, പൊതുസമൂ ഹത്തിലും, നിയമവാഴ്ചയിലും എല്ലാ അടിസ്ഥാനനിയമവാഗ്ദാനവും നൽകുന്ന രാഷ്ട്രത്തിന് കീഴിൽ നമുക്ക് അവയെല്ലാം മൊത്തത്തിൽ ഇന്നും അത്ര നല്ല നിലയിലല്ല ഉള്ളത് എന്ന് ഒരു അഭിപ്രായവും ഇതിനൊപ്പം ചേർത്തു ചിന്തിച്ചു പോകുന്നു. ഇന്ത്യൻ ജനതയുടെ ജീവിതമേഖലകളിൽ സ്ഥിരം കാണപ്പെടുന്ന ജീവിതക്രമങ്ങൾക്ക് സഹായകരമായി ഭരണഘടാനാവാഗ്ദാനങ്ങൾ നന്നായിട്ട് പാലിച്ചിട്ടില്ല എന്ന അഭിപ്രായം സമൂഹത്തിൽ ശക്തവുമാണ്.
ഓഗസ്റ്റ് 15, 1947
1947- ആഗസ്റ്റ് 15 -ന് ബ്രിട്ടീഷ് പ്രധാനമന്ത്രി ക്ലെമെന്റ് ആർ ആറ്റ്ലി തന്റെ രാജ്യത്തിന്റെ കൊളോണിയൽ ഭരണത്തിൽ നിന്ന് ഇന്ത്യയുടെ സ്വാതന്ത്ര്യം പ്രഖ്യാപിച്ചു. കൊളോണിയൽ ആധിപത്യം അങ്ങനെ 200 വർഷത്തിനുശേഷം അവസാനിച്ചു. 20 )0 നൂറ്റാണ്ടിലെ സ്വാതന്ത്ര്യ സമരത്തിന്റെ ആത്മീയപിതാവ് മഹാത്മാ ഗാന്ധിയാണ്. അദ്ദേഹം അതേസമയം അഹിംസാത്മകമായ ചെറുത്തു നിൽപ്പിന്റെ പ്രതിരൂപമായി മാറി.
ഇന്ത്യയുടെ സ്വാതന്ത്ര്യം
1946-ൽ ബ്രിട്ടീഷ് സർക്കാർ ലൂയിസ് മൗണ്ട് ബാറ്റനെ ഇന്ത്യയിലേയ്ക്ക് ഇന്ത്യൻ സ്വാതന്ത്ര്യം കൊണ്ടുവരാനുള്ള അവസാന വൈസ്രോയിയായി അയച്ചു. അന്ന് ഇന്ത്യൻ ചർച്ചാ പങ്കാളികളെ സമ്മർദ്ദത്തിലാക്കാൻ, ബ്രിട്ടീഷ് അധികാരത്തി ന്റെ പിൻവലിക്കലിന്റെ തിയതി അദ്ദേഹം ഒരു വർഷത്തേയ്ക്ക്, അതായത് 1947 ഓഗസ്റ്റ് 15-ലേയ്ക്ക് മാറ്റി. ബ്രിട്ടീഷ് ഇന്ത്യയുടെ വിഭജനവും 1947-ൽ തന്നെ സംഭവിക്കുകയും ചെയ്തു. സ്വാതന്ത്ര്യത്തിലേക്കുള്ള വിവിധതരത്തിലുണ്ടായ ഭീകരതയുടെ പാതയിൽ 1947 ഓഗസ്റ്റിൽ, ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണത്തിന്റെ അന്ത്യം, ഇന്ത്യൻ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തെ ഇന്ത്യയുടേയും പാക്കിസ്ഥാന്റെയും പേരിൽ തനി സ്വതന്ത്ര രാഷ്ട്രങ്ങളായി വിഭജിക്കുന്നതിനു മുദ്ര വച്ചു. പുതിയ രാജ്യങ്ങൾക്കു നിശ്ചയിച്ച അതിർത്തിയുടെ ഇരുവശത്തുമുള്ള അനേകലക്ഷം ആളുകൾക്ക് ഇത് പുനരധിവാസം, കര-വ്യോമയാത്രാ വ്യവസ്ഥകളും അർത്ഥമാക്കി അന്ന് നിശ്ചയിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. അവയൊക്കെ എന്തായാലും, ഒരു കൊളോണിയൽ രാഷ്ട്രീയ വിഭാഗത്തോടുള്ള അതൃപ്തി, ഇന്ത്യയുടെ മൊത്തത്തിലുള്ള സമ്പദ് വ്യവസ്ഥയുടെ ഏകദേശം വികസനത്തോടുള്ള അലോരസം, ഇന്ന് രാജ്യത്തെ പൊതു സാമ്പത്തിക പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ വിജയിക്കാത്തതിനെക്കുറിച്ചുള്ള സംശയങ്ങൾ, ഇവയെല്ലാം ഇന്ന് നമ്മുടെ ആളുകൾക്കിടയിൽ വ്യാപകമായ വിശ്വാസമില്ലായ്മയാണ് കാണപ്പെടുന്നത്.
ഇംഗ്ലണ്ട് ഭരണത്തിൻ കീഴിൽനിന്നു ലഭിച്ച സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ ഐക്യപ്രക്രിയ യെക്കുറിച്ചുള്ള ഇന്ത്യാക്കാരുടെ മനസ്സിലാക്കാവുന്ന നിരാശയിൽനിന്നു അന്ന് ഉണ്ടായിട്ടുള്ള ആ വികാരത്തിന്റെ ചില തുടർച്ചപോലെ മുൻകാലങ്ങളിലും ഇന്ത്യയിലെ വിവിധ സംസ്ഥാനങ്ങളിൽ ആ നിരാശ അനുഭവപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. 1970 കളിലും എൺപതുകളിലും ഇന്ദിരാ ഗാന്ധിയുടെ ഭരണ കാലഘട്ടങ്ങളിൽ ഉണ്ടായിട്ടുള്ള ഭരണതീരുമാനങ്ങളും അടിയന്തിരാവസ്ഥയെക്കുറിച്ചുള്ള വൻ ചർച്ചകളും, മഹാശക്തിരാഷ്ട്രങ്ങളോടുള്ള വ്യാപക വൈകാരികഅനിഷ്ടവും ഇന്ത്യയിൽ വിവിധ രാഷ്ട്രീയ പരിവർത്തനങ്ങൾക്ക് നല്ല അവസരമൊരുക്കി. വിശേഷിച്ചും, കേരളത്തിൽ, അന്നത്തെ കമ്മ്യുണിസ്റ്റ് ഗവൺമെന്റിന് നേരേ എതിരെയും സാമൂഹികവും മതവിഭാഗങ്ങളും അതുപോലെ രാഷ്ട്രീയവു മായ അസ്വസ്ഥതകളും ജനങ്ങളിലെ ആതമവിശ്വാസത്തിന്റെ ആഴത്തിലുള്ള വൈകാരിക പ്രതിസന്ധിയുടെ വിത്തുകൾ പാകിയിരുന്നു. ഈ. എം. ശങ്കരൻ നമ്പൂതിരിപ്പാടിന്റെ കമ്മ്യുണിസ്റ്റ് സർക്കാരിനെതിരെ ഉണ്ടായ കമ്മ്യുണിസ്റ്റ് വിരുദ്ധ വിമോചനസമരം അതിനൊരു ഉദാഹരണമായി കാണാം. അങ്ങനെ ഇന്ത്യയിൽ, പൊതുവെ കേരളത്തിൽ, ഈ കാലഘട്ടത്തിൽ ജനങ്ങളിൽ എന്നും ഭയത്തിന്റെ ഒരു പകർച്ചവ്യാധികൾ സംസാരിച്ചു. ഇത് ശ്രീമതി ഇന്ദിരാ ഗാന്ധി യുടെ (24- 01-1964 മുതൽ 24-07-1977 വരെയും, 14-11-1980 മുതൽ 31-10-1984 വരെയും ) ശക്തമായ ഭരണത്തോടുള്ള ഭയമായിരുന്നു, ഒരു കൂട്ടം പരസ്യ എതിരാളികൾ ക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നത്. അതിനുള്ള പരസ്യപ്രതികരണമായിരുന്നു ഇന്ദിരാ ഗാന്ധി യെ എതിരാളികൾ വെടിവച്ചു കൊലപ്പെടുത്തിയത്.
ചില ഇടത് പക്ഷ ബുദ്ധിജീവികളെന്നു സ്വയം അഭിമാനിച്ചവരും അവരുടെ അനുയായികളും ഭയം പരസ്യമായി വിളിച്ചുപറഞ്ഞപ്പോൾ കോടതിയിൽ പോലും എന്നും അവർക്ക് രക്ഷയായിരുന്നുവെന്നു കാണാം. പിന്നെ പലരും മാർക്സിസത്തിന്റെ പുനർകണ്ടെത്തലിൽ, മാർക്സിനോടൊ, മാവോയോടോ, അതുമല്ലെങ്കിൽ ഫിഡൽ കാസ്ട്രോയെയോടോ ചേർന്ന് തങ്ങളുടെ ഭാവി രക്ഷ നേടാൻ ശ്രമിച്ചു. അവർ അങ്ങനെ സ്വന്തം ഒരു ശക്തി ശത്രുവിന്റെ പ്രതിച്ഛായ സൃഷ്ടിച്ചു. അല്ലെങ്കിൽ അവരുടെ സ്വന്തം സല്യൂട്ട് ഐഡിയോളജികൾ തന്നെ സൃഷ്ടിച്ചു. അതുമല്ലെങ്കിൽ ഇക്കൂട്ടർ കമ്മ്യുണിസ്റ്റ് സ്വേച്ഛാധിപത്യ രാഷ്ട്രങ്ങളു മായി ബന്ധം സ്ഥാപിച്ചു. പീപ്പിൾസ് റിപ്പബ്ലിക്ക് ഓഫ് ചൈനയിൽ നിന്ന് അന്ന് കേരളത്തിലെ മാർക്സിസ്റ്റ് കമ്മ്യുണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയുടെ നേതൃത്വം സഖാവ് ഇ. എം. ശങ്കരൻ നമ്പൂതിരിപ്പാട് വഴി ആ രാഷ്ട്രീയ തത്വശാസ്ത്രം നടപ്പാക്കി.
1956-നവംബർ 1-)൦ തിയതി കേരള സംസ്ഥാന രൂപീകരത്തിന് നാം സാക്ഷ്യം വഹിക്കേണ്ടി വന്നു. നമ്മുടെ ജീവിതാസമാധാനത്തിന്റെ നീതിയുക്തമായ ഉറപ്പായിട്ട് നമ്മൾ ഈ ദിവസം ആചരിക്കുന്നു. കേരളസംസ്ഥാന രൂപീകരണ ദിനമായി ആ ദിവസത്തെ അറിഞ്ഞു ജീവിക്കണം എന്ന് നാം ആഗ്രഹിക്കുന്നു ണ്ടോ? അന്ന് മുതൽ നാമൊക്കെ കേരളത്തിലെ രാഷ്ട്രീയപാർട്ടികളുടെയും, മറ്റു ചില മതവിഭാഗങ്ങളുടെയും, പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെയും സാമാന്യ തകർച്ചയിൽ പശ്ചാത്തപിക്കുന്നത് അത്ര വിദൂരമായിരുന്നില്ല.
വ്യത്യസ്ഥ ആചാരങ്ങളും വിശ്വാസങ്ങളും ജീവിതരീതികളുമുള്ള ജനങ്ങളുടെ ഒരുമിച്ചുള്ള ജീവിതം ഇപ്പോൾ സമാധാനപരമായിട്ടാണോ എന്ന് നമ്മൾ സ്വയം ചോദിക്കേണ്ടിവരുന്നു. കേരളത്തിൽ അപ്രകാരമുള്ള ജീവിതത്തെപ്പറ്റി ഇന്ന് ചിന്തിക്കുവാൻ ജനങ്ങൾക്ക് സാധിക്കുന്നുണ്ടോ? ഇതിനെല്ലാം കാരണക്കാർ ആയിട്ടുള്ളവർ ആര് ? കേരളത്തിലെ ഓരോരോ രാഷ്ട്രീയപാർട്ടികളും മത നേതൃത്വങ്ങളും അവരുടെ പുത്തൻ തലമുറ അനുഭാവികളും തന്നെയെന്ന് ചുരുക്കത്തിൽ പറയാം. ഇന്ത്യൻ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെയും ഇന്ത്യയുടെ വിഭജന ത്തിന്റെയും, പാകിസ്ഥാൻ സ്ഥാപിതമായ ദിനത്തിന്റെ, അതിനൊപ്പം ദശ ലക്ഷക്കണക്കിന് പൗരന്മാരുടെ ആഹ്ളാദത്തോടെയുള്ള അംഗീകാരം, 1946-മുതൽ വികസിപ്പിച്ചെടുത്ത അവ്യക്തവും നിഷ്ക്കളങ്കവുമായ മഹത്തായ പ്രത്യയശാസ്ത്രങ്ങളിൽ ഭൂരിഭാഗവും ഇന്ന് എവിടെ? ഭൂരിഭാഗവും തകർത്തു. മുസ്‌ലിം രാഷ്ട്രങ്ങളുടെ ദരിദ്രവും ദയനീയവുമായ ഇന്നത്തെ യാഥാർത്ഥ്യ ത്തിന്റെ വെളിപ്പെടുത്തൽ, ഇന്ത്യയും പാകിസ്ഥാനും തമ്മിലുള്ള ശീതയുദ്ധ ത്തിന്റെയും ആയുധമത്സരത്തിന്റെയും പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ പോലെ ബാക്കി കാര്യങ്ങൾ ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണല്ലോ.
അക്കാലത്തെ ബൗദ്ധിക പ്രചോദകരും നേതാക്കളും ഭൂരിഭാഗവും മാത്രമല്ല, ആരും ഇപ്പോൾ ജീവിച്ചിരിപ്പില്ല. അവരുടെ കാലത്തുള്ള കൗമാരക്കാരായ പെൺമക്കളും ആൺമക്കളും ചിലരെങ്കിലും ഇന്ന് ഉണ്ടായിരിക്കാം. കൂടാതെ പ്രൊഫഷണലായി അവരിൽ ചിലർ ഉയരുകയും അവർ അദ്ധ്യാപകരോ, ജഡ്ജിമാരോ, പ്രൊഫസർമാരോ, സംസ്ഥാന-കേന്ദ്ര മന്ത്രിമാരോ ഒക്കെ അവർ ആയിത്തീരുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ടാകും. എന്നിരുന്നാലും ഒരു ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്ന അസ്വസ്ഥത നിലനിന്നു, അതിപ്പോഴും തുടരുന്നു. കേരളത്തിലും, പൊതുവെ ഇന്ത്യ ഒട്ടാകെയും വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെയും, തൊഴിലവസരത്തിന്റെയും കുറവ് പരിഹരിക്കാൻ ഇന്ത്യയിലെ രാഷ്ട്രീയ ഭരണനേതൃത്വങ്ങൾക്ക് ഇന്നും കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല. വിഭജിക്കപ്പെട്ട ഇന്ത്യയുടെ ചുരുങ്ങിയ ആ കാലം കഴിഞ്ഞിട്ടും, ഇന്ത്യയും പാകിസ്ഥാനും എന്ന രണ്ടു രാജ്യങ്ങൾ ഒരുമിച്ചു വളരുന്ന, ത്യാഗം സഹിക്കാതെ തന്നെ രാഷ്ട്രങ്ങളുടെ ഉയർച്ച സാധ്യമാക്കാൻ കഴിയുമെന്ന് കരുതുന്ന മിഥ്യാബോധം പ്രകടമാകുന്നുണ്ട്. 1990 മുതൽ ഇന്ത്യയിലും പാക്കി സ്ഥാനിലും വേണ്ടത്ര വിവേകമുള്ള നേതൃത്വങ്ങളും ക്ഷമയും പ്രായോഗിക കാര്യങ്ങൾ തിരിച്ചറിയാനുള്ള കഴിവും, വിട്ടുവീഴ്ച ചെയ്യാനുള്ള സന്നദ്ധതയും വിജയകരമായി ആർജ്ജിക്കുവാനുള്ള അതിനെ വേണ്ടത്ര പ്രേരിപ്പിക്കാനും മതിയായ വ്യക്തിഗത വിവേകമുള്ള അധികാരമുള്ളവർ ഉണ്ടായില്ല എന്നത് ഒരു യാഥാർത്ഥ്യമാണ്.
ഇന്ത്യ ഒരു ഫെഡറൽ രാഷ്ട്രമാണ്. എന്നിരുന്നാലും, ഇന്ത്യൻ യൂണിയൻ എന്ന ശക്തമായ അധികാരമുള്ള ഫെഡറലിസ്റ്റ് തത്വത്തെ ഇന്ത്യൻ രാഷ്ട്രീയവും ഭരണഘടനയും എതിർക്കുന്നുണ്ടെന്ന് പറയാം. നിലവിലുള്ള രാജ്യങ്ങളിൽ നിന്ന് പുതിയ അംഗരാജ്യങ്ങളെ വേര്പെടുത്തുകയോ നിലവിലുള്ള ഇന്ത്യൻ സംസ്ഥാനങ്ങളെ ഒന്നായിട്ട് ലയിപ്പിക്കുകയോ അതിർത്തിതിരുത്തലുകൾ നടത്തുകയോ ചെയ്‌തുകൊണ്ട്‌ ഇന്ത്യൻ പാർലമെന്റിന് രാജ്യത്തിന്റെ ഓരോ പ്രാദേശിക സംഘടനാരൂപം നിര്ണയിക്കാനാകും. ഓരോ സംസ്ഥാനങ്ങളുടെ എക്സിക്യു്ട്ടീവ്, ലെജിസ്ലെറ്റിവ്, ജുഡീഷ്യറി എന്നീ ശാഖകളുടെ ചുമതലകളും അവകാശങ്ങളും നിർവ്വചിച്ചുകൊണ്ടു ഭരണഘടനയുടെ ആറാംഭാഗം ഓരോ സംസ്ഥാനത്തിനും ഒരു അടിസ്ഥാന രാഷ്ട്രീയ ക്രമം നൽകുന്നു. ഇന്ത്യയിലെ സംസ്ഥാനങ്ങളുടെ രാഷ്ട്രീയഘടന യൂണിയന്റെ ഘടനയ്ക്ക് സമാനമാണ്.
അടിയന്തിരാവസ്ഥയിൽ, ഫെഡറലിസത്തെ ഏതാണ്ട് പൂർണ്ണമായും മറികട ക്കാൻ യൂണിയന് കഴിയുമെന്ന്മ നസ്സിലാക്കിയിട്ടുണ്ടല്ലോ. എന്നാൽ ഇന്ത്യാ-പാകിസ്ഥാൻ വേർപിരിയലിലൂടെ രാഷ്ട്രീയമായും സാമ്പത്തികമായും ഒട്ടു തളർന്ന ഇന്ത്യൻ യുവ രാഷ്ട്രത്തിന്, സ്വാതന്ത്ര്യത്തോടെ, അന്ന് ഹിന്ദുക്കളും മുസ്ലീമുകളും തമ്മിലുള്ള അക്രമാസക്തമായ ഏറ്റുമുട്ടലുകളുണ്ടായി. ദേശീയ ഐക്യം നിലനിറുത്തുവാൻ ശക്തമായ ഒരു കേന്ദ്രരാഷ്ട്രം സൃഷിടിക്കേണ്ടതി ന്റെ ആവശ്യകതയിൽ നിന്നാണ് ഈ "ഫെഡറലിസം" സൃഷ്ടിക്കാൻ ഇടയായ യാഥാർത്ഥ്യം. വളരെ ശക്തമായ ഒരു ഫെഡറലിസ്റ്റ് ഘടകം വിഘടനവാദ പ്രവണതകളെ ഒട്ടാകെ കൂടുതൽ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയും അതുവഴിയായി ഇന്ത്യയെ രണ്ടു സ്വതന്ത്ര വ്യക്തിഗത രാഷ്ട്രങ്ങളായി വിഭജിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യാമെന്ന് ഭരണഘടനയുടെ കരട് നിർമ്മാതാക്കൾ അന്ന് ഭയപ്പെട്ടിരുന്നു എന്ന് ചരിത്രം കുറിക്കുന്നുണ്ട്.
1992 മുതൽ ഇന്ത്യയിലെ മുനിസിപ്പൽ സ്വയംഭരണം ഭരണഘടനാപരമായി മാത്രമേ നിയന്ത്രിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ളു. മഹാത്മാഗാന്ധി പ്രത്യേകമായി അവതരിപ്പി ച്ച പ്രതിനിധി സംഘങ്ങൾ എന്നറിയപ്പെടുന്ന പഞ്ചായത്തുകൾ ഗ്രാമതലത്തി ലും മാത്രമല്ല, ജില്ലാതലത്തിലും ഉണ്ട്. എല്ലാ പഞ്ചായത്തുകളുടെ ഘടനയും പ്രവർത്തനവും ഭരണഘടനയുടെ ആർട്ടിക്കിൾ 243 മുതൽ 243- O - വരെയുള്ള വകുപ്പുകളിലും മുനിസിപ്പൽ സ്വയംഭരണ സ്ഥാപനങ്ങളുടെ ആർട്ടിക്കിൾ 243 - P - മുതൽ 243-Z- G വരെയുള്ള ഉള്ളവയിലും ഉൾപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്.
ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടന വിവിധ പാശ്ചാത്യ രാജ്യങ്ങളിലെ ലിബറൽ ഭരണഘടന യുടെ സവിശേഷതകളും ബ്രിട്ടീഷ് കൊളോണിയൽ ഭരണഘടനയുടെ അടിസ്ഥാന സവിശേഷതകളും സംയോജിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നുണ്ട്. മുൻ ആംഗ്ലോ- ഇന്ത്യൻ വൈസ്രോയിയുടെ കേന്ദ്രസ്ഥാനം വരെ ഇത് ഒരു പ്രസിഡൻഷ്യൽ ഭരണഘടനയുടെ സവിശേഷതകൾ വഹിക്കുന്നുണ്ട്. എന്നിരുന്നാലും അവയെ പ്രായോഗികമായി പ്രസിഡന്റ് പ്രധാനമായും പ്രതിനിധി ചുമതലകൾ പോലെ ഏറ്റെടുക്കുകയും, യഥാർത്ഥ എക്സിക്യു്ട്ടീവ് അധികാരം ബ്രിട്ടീഷ് മാതൃക പിന്തുടരുകയും ചെയ്യുകയാണ്, അത് പ്രധാനമന്ത്രിക്കാണ് ഉള്ളത്. ഭരണഘടന ആർട്ടിക്കിൾ 74 പ്രകാരം രാഷ്ട്രപതിയുടെ അധികാരങ്ങൾ പരിമിതമാണ്. അതനുസരിച്ചു പ്രധാനമന്ത്രിയുടെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള മന്ത്രിസഭയുടെ ഉപദേശം അനുസരിച്ച്‌ മാത്രമേ അദ്ദേഹത്തിന് പ്രവർത്തിക്കാൻ കഴിയു. രണ്ടു തരാം പാർലമെന്റ് സംവിധാനം, ലോക്‌സഭ, രാജ്യസഭ എന്നിങ്ങനെയാണല്ലോ. ഉഭയകക്ഷി പാർലമെന്റിന്റെയും നിയമനിർമ്മാണപ്രക്രിയയുടെയും അതി ശക്തമായ പങ്ക് ബ്രിട്ടീഷ് വെസ്റ്റ്മിൻസ്റ്റർ സംവിധാനത്തിന്റെ മാതൃകയിലാണ്. ഇന്ത്യൻ പാർലമെന്റിൽ രാജ്യസഭ,ലോക സഭ (ജനങ്ങളുടെ സഭ, അത് ലോവർ ഹൌസിനു തുല്യമാണ്), എന്നിവ ഉൾപ്പെടുന്നു.
ഇന്ത്യൻ പൗരത്വം
ഇന്ത്യൻ പൗരത്വം എന്നത് ഒരു വ്യക്തിക്ക് ഇന്ത്യൻ സംസ്ഥാനങ്ങളുടെ യൂണി യനുമായി ബന്ധപ്പെട്ട അവകാശങ്ങളും കടമകളും ഉള്ള ബന്ധത്തെ വ്യക്തത നൽകി നിർണ്ണയിക്കുന്നു. ഇന്ത്യാമഹാരാജ്യം ഒരു ബഹുസ്വര രാജ്യമാണല്ലോ. അതിനാൽ പൗരത്വവിഷയങ്ങളിൽ ഒരു പ്രത്യേക സാമൂഹിക ഗ്രൂപ്പിലെ അംഗത്വം അപ്രസക്തമാണ്. ബ്രിട്ടീഷ് പാരമ്പര്യത്തിൽനിന്നു സ്വീകരിച്ച ജന്മസ്ഥല തത്വം 1993 മുതൽ ഉപേക്ഷിക്കപ്പെട്ടു. വംശാവലി തത്വത്തിലേക്ക് ഉള്ള അനുദിനം വർദ്ധിച്ചുവരുന്ന പ്രവണതകൾക്ക് അതനുകൂലമാണിപ്പോൾ. വളരെ മോശവും ദരിദ്രവും പൊതുവെ അഴിമതി നിറഞ്ഞതുമായ സിവിൽ അഡ്മിനിസ്ട്രേഷൻ കാരണം, പ്രത്യേകിച്ച് ഉയർന്ന തോതിലുള്ള കുടിയേറ്റ ഗ്രാമപ്രദേശങ്ങളിൽ, അതിർത്തിപ്രദേശങ്ങളിൽ, വ്യക്തികൾക്ക് അവരുടെ പൗരത്വം തെളിയിക്കാൻ പ്രയാസമാണ്. 2010-ൽ എല്ലാ പൗരന്മാരുടെയും ഒരു രജിസ്റ്ററിന്റെ സൃഷ്ടി, വിദേശരാജ്യങ്ങളിൽ തൊഴിൽതേടിപ്പോയ ഇന്ത്യൻ പൗരന്മാരുടെ നേർക്കുമുള്ള സർക്കാരിന്റെ കൊടുംക്രൂര നിയമസൃഷ്ടി, അങ്ങേയറ്റം ദൂരവ്യാപകമായ ഓരോ സംസ്ഥാന നിരീക്ഷണ സംവിധാനങ്ങൾ സൃഷ്ടിക്കുന്നതിനൊപ്പം തുടരുകയാണ്. ഇന്ത്യയിൽ രൂപം പ്രാപിച്ച അനേകം രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികളുടെ അഭൂതപൂർവ്വമായ കടന്നുകയറ്റങ്ങൾ അടുത്തനാളു കളിലായിട്ട് പലരെയും അക്രമാസക്തമായ പൊട്ടിത്തെറികളിലേയ്ക്ക് നയിക്കുവാൻ അത് വഴികാട്ടിയിട്ടുണ്ട്‌. കാരണം, അസൂയയുള്ള വർഗ്ഗീയ വാദികൾക്കും മറ്റു മതമൗലികവാദികൾക്കും, ഒന്ന് ,അതുപോലെ നിയോ-മാർക്സിസ്റ്റ് അല്ലെങ്കിൽ കമ്മ്യുണിസ്റ്റ് പ്രത്യയശാസ്ത്രം, അതൊന്നും പ്രശ്നമല്ല, എന്ന ചിന്താവിഷയങ്ങളിലേയ്ക്ക് പോകുക, മാത്രവുമല്ല, വലതു പക്ഷത്തെ തീവ്വ്രവാദികൾ-അവർ ജനാധിപത്യ വിരുദ്ധരും ഭരണഘടനാവിരുദ്ധരുമാണ്. പ്രത്യക്ഷതയിൽ പുതിയ ആശയങ്ങൾ അവർക്കില്ല. പക്ഷെ, അവർ ഇതിനകം അവരിൽ ശത്രുചിത്രങ്ങൾ സൂക്ഷിക്കുന്നു. അങ്ങനെ നോക്കിയാൽ ഇന്നത്തെ ഇന്ത്യ വീണ്ടും ഒരു മനഃശാസ്ത്രപരമായ പകർച്ചവ്യാധിഭീഷണിയിലാണ് കുടുങ്ങിയിരിക്കുന്നത്. ഭരണപക്ഷം അവരുടെ സ്വന്തം ഭാവിനക്ഷത്രത്തെ അന്വേഷിക്കുന്നു, പ്രതിപക്ഷം തമ്മിലടിച്ചു പിരിയുന്ന ദയനീയാവസ്ഥയും. എന്നിരുന്നാലും, മുൻകാലത്ത് ഇന്ത്യയിൽ "കാരങ്ങൾക്കെതിരായ അക്രമം" എന്ന മുദ്രാവാക്യം മുഴക്കിയിരുന്നു. ഇന്ന് അത് ദൃശ്യമാകുന്നു. ഇന്ന് ചില യുവജനങ്ങൾക്ക് "ആളുകൾക്കെതിരായ അക്രമ" ശരിയും ഉചിതവുമാണ്. അതിന്റെ വിദൂരഫലങ്ങൾ അവർക്ക് വിഷയമല്ല. ഈ വിധം വലതുപക്ഷ തീവ്വ്രവാദികൾ അവർക്കൊപ്പം ചേർന്ന് പലരുടെയും മറഞ്ഞിരിക്കാത്ത കരഘോഷം പോലും കണ്ടെത്തുന്നുണ്ട്. അവർക്ക് ഇപ്പോഴും, ഇന്ത്യൻ റിപ്പബ്ലിക്ക് ദിനനാളിലും ഇതെല്ലാം ഒരു അഖിലേന്ത്യാവിഷയമാണ്, അത് ഒരു തരത്തിലും മാത്രവും അവയൊന്നും ഒതുങ്ങുന്നുമില്ല എന്ന പാഠമാണ് നമ്മെ മനസ്സിലാക്കുന്നത്.// റിപ്പബ്ലിക്ക് ദിനാശംസകൾ-
*******************************************
e-mail-/ dhruwadeeptionline@gmail.com
Browse and share: https://dhruwadeepti.blogspot.com
ഈ ബ്ളോഗില്‍ പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്ന അഭിപ്രായങ്ങളുടെ
ഉത്തരവാദിത്തം അതെഴുതുന്ന വ്യക്തികള്‍ക്കു മാത്രമായിരിക്കും.
സഭ്യമല്ലാത്ത ഭാഷയും അപകീര്‍ത്തിപ്പെടുത്തുന്ന പദപ്രയോഗങ്ങളും
ഒഴിവാക്കുക-
