ധ്രുവദീപ്തി // Politics // വീണ്ടുവിചാരം // കേരളമേ, നിന്റെ ദുരിതം നിന്നിൽ നിന്നുതന്നെ. / George Kuttikattu

  
    

ധ്രുവദീപ്തി // Politics // വീണ്ടുവിചാരം :

    കേരളമേ, നിന്റെ ദുരിതം നിന്നിൽ നിന്നുതന്നെ. സംശയത്തിന്റെ നിഴലുകൾ  

George Kuttikattu, Germany

"കേരളം ഭരിക്കുന്നത്‌, തെരഞ്ഞെടുപ്പു കമ്മീഷനോ, കോടതിയിലെ ജഡ്ജിയോ , അതോ സർക്കാരോ എന്ന പ്രബല സംശയം ശക്തമായി ഉയർന്നു വന്നിട്ടുണ്ട്. ഒരു ജനാധിപത്യരാജ്യത്തു തെരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട് ഭരിക്കാൻ നിയോഗിക്കപ്പെട്ട ഒരു സർക്കാരിനെ ഒരു കമ്മീഷൻ നിലയ്ക്ക് നിറുത്തുന്ന ദയനീയ അനുഭവം കാണുവാൻ കഴിയുന്നു. എവിടെ ജനാധിപത്യ വ്യവസ്ഥിതിയുണ്ടോ അവിടെ തീരുമാനങ്ങൾ ഉണ്ടാകുന്നില്ല. മറിച്ചു എവിടെ തീരുമാനങ്ങൾ ഉണ്ടാകുന്നുവോ അവിടെ ജനാധിപത്യ രീതിയില്ല. കേരളത്തിലെ രാഷ്ട്രീയ ശൈലിയും ഭരണ ശൈലിയും മനുഷ്യാവകാശങ്ങളോട് പ്രതികരിക്കുന്ന നീതിന്യായ വ്യവസ്ഥയുടെ ശൈലിയും അതിന്റെ പ്രായോഗിക പ്രവർത്തന സ്വഭാവവും ഏറെ ഇതിൽനിന്നൊന്നും അകലത്തിലല്ല. 

കേരളം പുളിച്ചു പതയുകയാണ്, പരിഹാരം കാണാനില്ലാത്ത അനന്തമായ സാമൂഹിക വെല്ലുവിളികൾ ആണ് ജനങ്ങൾ ദർശിക്കുന്നത്. സാമൂഹ്യജീവിത മണ്ഡലം നീറിപ്പുകഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. അതായത്, കേരളത്തിലിപ്പോൾ നിലവിലുള്ള ജനാധിപത്യ രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ എതിർപ്പുകൾ, അത് പ്രമുഖ രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികളായ കോണ്‍ഗ്രസാകട്ടെ, കമ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടികൾ ആകട്ടെ, മറ്റ് ചെറിയ പാർട്ടികളായ  കേരളാ കോണ്‍ഗ്രസുകളോ, മുസ്ലീം ലീഗ് പാർട്ടികളോ ആകട്ടെ, പൊതുവെ തളർന്നു പിന്നിലേയ്ക്ക് പോകുന്നു. പക്ഷെ കേരളീയരുടെ മനസ്സിൽ മാത്രം ശ്വാസം മുട്ടിക്കുന്ന എരിതീപോലെ നിരവധി യാഥാർത്ഥ്യങ്ങൾ   പുകയുന്നുണ്ട്. മലയാളിക്ക് സ്ഥിരത്വവും  ഉദാസീനതയും കൂട്ടിക്കുഴച്ചു മാത്രമേ അഥവാ ഒന്നിനെ തരം തിരിച്ചു മറ്റൊന്നായി കാണുവാനേ കഴിയൂ.

എന്താണ് പുകയുന്ന അസ്വസ്ഥത? ഇവിടെ ഒരു മാറ്റത്തിന്റെ അലകൾ അടിച്ചു തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട്. ആ അലകൾ മലയാളി മനസ്സിൽ തിളച്ചു പൊങ്ങുന്നുണ്ട്. ഒരു സമൂല പരിവർത്തനചിന്തയുടെ ഫലമാണ് ഈ ചിന്ത. ഇത് നല്ലതിനോ മോശം ഫലത്തിനൊ ഇടയാകുമെന്നു ഒരിക്കലും മുൻകൂട്ടി പ്രവചിക്കുവാൻ ആർക്കും കഴിയുകയില്ല. മലയാളിയുടെ അടിമനസ്സിലെ ഈ ആയുധം കേരളത്തിൽ  പോപ്പുലിസ്റ്റിക്ക് ചിന്താഗതിയിൽ നിന്നും ഉരുത്തിരിയുന്ന തത്വമാണ്. ഈയൊരു ആശയത്തിന് വളരെ വിശാലമായ അർത്ഥവും ബഹുമുഖ കാഴ്ചപ്പാടുകളും ഉള്ളതായി കാണാൻ കഴിയുന്നു. ഉദാഹരണമായി കേരളത്തിലെ രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികളുടെ മാറിമാറി വരുന്ന രാഷ്ട്രീയശൈലി, ആശയകൈമാറ്റശൈലി, (റെത്തോറിക്ക്) അധികാരത്തിനു വേണ്ടിയുള്ള കിടമത്സരം, അവസരോചിത ആദർശ സിദ്ധാന്തം, തുടങ്ങി നിരവധി കാര്യങ്ങളിൽ നിരീക്ഷിക്കേണ്ടതാണ്. ഇവരുടെയെല്ലാം പ്രധാന മീഡിയം, പത്ര- ദൃശ്യമാദ്ധ്യമങ്ങളേക്കാൾ ഏറെ ശക്തമായത്‌, ഇന്റർനെറ്റ് ആണ്. ഇതൊരു വിപ്ലവശൈലിതന്നെയാണല്ലോ.

ഏതൊരു വിപ്ലവാദർശത്തിനും അതിന്റെ ലക്ഷ്യവും ലക്ഷ്യപ്രാപ്തിയും ഉണ്ടാകുമ്പോൾ അതിൻറേതായ ഫലങ്ങളും നേരെ മറുവശവും ഇരകളും ഉണ്ടാകും. അതുപക്ഷെ ജനാധിപത്യത്തിന്റെ നവീകരണമോ, അഥവാ പുനരുദ്ധാരണമോ, അവയെല്ലാം ലക്ഷ്യം കൊണ്ട് സാധിക്കേണ്ടതുണ്ട്‌. അത് ഒരു രാജ്യത്തിന്റെ പ്രായോഗിക രാഷ്ട്രീയത്തിന് ആവശ്യവും, കേരളം അതിനായി കാത്തിരിക്കുന്നുമുണ്ട്. വൈവിദ്ധ്യം നിറഞ്ഞ രാഷ്ട്രീയത്തിൽ നിന്നുള്ള ഒരു മദ്ധ്യകേന്ദ്രീയ സ്ഥാനത്തെ രാഷ്ട്രീയ സംവിധാനത്തിൽ പ്പെടുന്ന ഒരു ബലിയാണ് ഈ പുനരുദ്ധാരണപ്രക്രിയ. അതിലെ ബലി വസ്തുവാണ് നവീകരണം. അതിനുവേണ്ടി ഒരുപാട് കണ്ണീർ പൊഴിക്കേണ്ട തുമില്ല.

ഇന്ത്യൻ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിൽ ഒരു നവീകരണ പ്രക്രിയയുടെ നിഴൽ പിടിച്ചു വരാൻ പോകുന്ന കൊടുങ്കാറ്റിനെ , ഉറങ്ങുന്ന കേരളത്തിനു മന്ദം മന്ദം വന്നു തലോടുന്ന ഇളംകാറ്റു പോലെയേ അനുഭവപ്പെടുകയുള്ളൂ. എന്നാൽ ശക്തമായി പൊടിപടലം നിറഞ്ഞ ആ പുത്തൻ കാറ്റ് നിലവിലുള്ള കേരള രാഷ്ട്രീയത്തെ ശ്വാസം മുട്ടിക്കുവാൻ വേണ്ടുവോളം മതിയാകും. ജന മനസ്സിന്റെ കേന്ദ്രീയ ശക്തിയിൽ നിന്ന് പുറപ്പെടുന്ന പൊടിപടലങ്ങൾ നിറഞ്ഞ പുത്തൻ കാറ്റ്.

കാലം മാറുമ്പോൾ കോലവും മാറുമെന്നു പറയുന്നത് ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഒരു പക്ഷെ അതൊരു നല്ലകാര്യവുമായിരിക്കാം, വളരെ കുറവു ആളുകൾ മാത്രമേ പത്രങ്ങൾ വായിക്കുന്നുള്ളൂ എന്ന കാര്യം ചിലരെങ്കിലും പറയുന്നു. അതായത് ചില നിശ്ചിത കാര്യങ്ങളിൽ ശരിയായിരിക്കാം. ഇവിടെ ജനങ്ങൾ നേരത്തെ കാര്യങ്ങൾ നിശ്ചയിക്കുന്നു; അടുത്ത കേരളസർക്കാർ ആരുടെ അധികാരത്തിൻ കീഴിൽ വരുമെന്നും വരണമെന്നും. ഒന്നുകിൽ ഒരു ഭരണ തുടർച്ച, അല്ലെങ്കിൽ, ഒരു ഭരണ മാറ്റം- അതായത്, വലതുപക്ഷ ഐക്യം അല്ലെങ്കിൽ ഇടതുപക്ഷ ഐക്യം. കേരളത്തിൽ ആര് ഭരിച്ചാലും എന്തു പ്രയോജനമാണ് വരാനുള്ളത്, ആരായാലും ഞങ്ങൾക്ക് എന്ത് എന്ന് ചിന്തിക്കുന്നവർ ഏറെയുണ്ട്. ഏതു ഭരണ കക്ഷിയും അവകാശപ്പെടുന്നത് ഏറെ, പ്രതിപക്ഷം തള്ളിക്കളയുന്നതോ    അതിലുമേറെ.

അപ്പോൾ കേരളം കാണിച്ചുതരുന്നത് എന്താണ്? ഇവിടെ എങ്ങനെ നമ്മുടെ ജനാധിപത്യ വ്യവസ്ഥിതിക്കു ആത്മഹത്യ ചെയ്യാൻ കഴിയുമെന്നാണ് കേരളം നമ്മുക്ക് കാണിച്ചുതരുന്നത്. ഇവിടെയാണ് മലയാളിയുടെ ദുരന്തവും എല്ലാ ദുരിതങ്ങളും ഇതൊന്നുമറിയാതെ ശയിക്കുന്നത്‌. ഉദാസീനതയും സ്ഥിരത്വവും വേർതിരിച്ചു കാണുവാനുള്ള കഴിവുകേട് മൂലം ഇവയെ തെറ്റായ രീതിയിൽ ഇവിടെ പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു. ഈ കഷ്ടസ്ഥിതിക്ക് ഒരു പേരുണ്ട്: " നമ്മിൽ നിന്ന്" ! ഈ നമ്മിൽനിന്ന് എന്ന ജനമനസ്സിന്റെ കേന്ദ്രീയ സ്ഥാനത്ത് ഒന്നും തന്നെ ചെയ്യാനില്ലയെന്ന നിസ്സഹായ അവസ്ഥ. നേരെമറിച്ച് ജനപ്രതിനിധികളുടെ അധികാരത്തിൽ ഒന്ന് കാണാവുന്നത്‌ ഒരു സംയുക്ത രാഷ്ട്രത്തിന്റെ ഒരു പുതിയ അരിസ്റ്റൊക്രാറ്റിക്ക് തത്വശക്തിയിലധിഷ്ടി തമായ രാഷ്ട്രമാതൃകയാണ്.  ഇവിടെ വേണ്ടത് പക്ഷെ, സംശുദ്ധ രാഷ്ട്രീയ സന്തുലിതാവസ്ഥയാണ്.

രാജ്യത്തെ സാമ്പത്തിക ഭരണചക്രം മുഴുവൻ സ്വന്തം കൈപ്പിടിയിൽ ഒതുക്കി വച്ചിരിക്കുന്ന നമ്മിലെ കുലീനവർഗ്ഗത്തിന്റെ അധികാരശക്തി ജനാധിപത്യ ശൈലിയെയും അതിന്റെ നിയന്ത്രണത്തേയും പോലും പൂർണ്ണമായി ഇല്ലാതാക്കാൻ മാത്രം കഴിവുള്ള കടുത്ത വെല്ലുവിളിയാണ്. ജനാധിപത്യ സംവിധാനത്തിലെ പൊതുകാഴ്ചപ്പാടുകളെക്കുറിച്ച് ഇങ്ങനെ വ്യക്തമായി പറയാൻ കഴിയും. എവിടെ ജനാധിപത്യ വ്യവസ്ഥിതിയുണ്ടോ അവിടെ തീരുമാനങ്ങൾ ഉണ്ടാകുന്നില്ല. മറിച്ചു എവിടെ തീരുമാനങ്ങൾ ഉണ്ടാകുന്നുവോ അവിടെ ജനാധിപത്യ രീതിയില്ല. കേരളത്തിലെ രാഷ്ട്രീയ ശൈലിയും ഭരണ ശൈലിയും മനുഷ്യാവകാശങ്ങളോട് പ്രതികരിക്കുന്ന നീതിന്യായ വ്യവസ്ഥ യുടെ ശൈലിയും അതിന്റെ പ്രായോഗിക പ്രവർത്തന സ്വഭാവവും ഏറെ ഇതിൽനിന്നൊന്നും അകലത്തിലല്ല. ജനകീയ പ്രാദേശിക തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ ഒരു തെരഞ്ഞെടുപ്പുകമ്മീഷന്റെ അധികാര ദുർ വിനിയോഗം ചില ഉദാഹരണം മാത്രം.

ജനജീവിതം കടുത്ത പ്രതിസന്ധിയിലാക്കി ദുഷ്ക്കരമാക്കുന്ന ജനാധിപത്യ ശൈലിയിൽ വിശ്വസിക്കുന്ന രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികളുടെ പ്രവർത്തകരുടെ ന്യായവാദങ്ങൾക്ക് നേരെ പകരം മറ്റൊരു നേർ വഴിക്കുള്ള എതിർ ന്യായം കാണാൻ ഉണ്ടാകില്ല, ഏറെ പ്രയാസകരവുമാണ്. ഇത്തരം രാഷ്ട്രീയ പ്രവർത്തകർ നിർഭാഗ്യവശാൽ ആനുകാലിക കേരളരാഷ്ട്രീയത്തിൽ വേണ്ടുവോളമുണ്ട്. സാമൂഹികതിന്മകളോട് ആഭിമുഖ്യം കാട്ടുന്ന പാർട്ടി രാഷ്ട്രീയക്കാരുടെ സർവ്വാധിപത്യം ഇന്ത്യൻ ജനാധിപത്യ ഘടനയ്ക്ക് പോലും പരിധി കൽപ്പിക്കുന്ന തരത്തിൽ,  സമൂഹത്തിലും ഭരണ ക്രമത്തിലും പൂർണ്ണ നിയന്ത്രണവും അസ്ഥിരതയും ഉണ്ടാക്കുവാൻ ഇടയാക്കും. അതായത്, ഇവർ ക്ഷണിച്ചു വരുത്തുന്നത്, രാജ്യത്ത് പ്രകാശമില്ലാതെ ഇരുൾമൂടിയതും മ്ലാനവും ഇടുങ്ങിയതുമായ രാഷ്ട്രീയ ചക്രവാളത്തിന്റെ ദു:ഖം പേറുന്ന നിസ്സഹായത യുടെ  ദയനീയാവസ്ഥ !

കേരളത്തിലെ രാഷ്ട്രീയ അന്തരീക്ഷം വളരെയേറെ ഇടുങ്ങിയതാണ്, സമാധാന ത്തിന്റെയും സംത്രുപ്തിയുടെയും പ്രകാശം കടന്നു വരാത്ത ഭവനമാണ്. നരച്ച രാഷ്ട്രീയ ചക്രവാളം ഭിന്നന്യായവാദങ്ങൾക്ക് ഇടമില്ലാത്ത അക്രമജനാധിപത്യ ശൈലിയിൽ തിങ്ങിനിറഞ്ഞു ശ്വാസം മുട്ടി നിൽക്കുന്നു. കേരളത്തിൽ സാമാന്യ ജനങ്ങൾക്ക്‌ ഒരു ഭരണാധികാരകൈമാറ്റംകൊണ്ട് പ്രതീക്ഷയിൽ ഏറെ കുറഞ്ഞ ഫലങ്ങളാണ് ലഭിക്കുന്നതെങ്കിൽ, ഒന്നുകിൽ, ആ ഒരു ഭരണാധികാര മാറ്റത്തിനു വേണ്ടി പ്രതികരിക്കും. അതുമല്ലെങ്കിൽ പകരം ഒരു മെച്ചപ്പെട്ട സാമൂഹിക-രാഷ്ട്രീയ നീക്കങ്ങൾക്ക്‌ സഹായകമായ നിലപാട് സ്വീകരിക്കും. ഇവ രണ്ടും കേരള രാഷ്ട്രീയ വേദികളിൽ നിറയെ കണ്ടുവരുന്നതുമാണ്.

കേരളത്തിൽ കുറച്ചു കാലങ്ങളായി എന്തോ എങ്ങനെയോ കേരളസംസ്ഥാന രൂപീകരണത്തിനു ശേഷം ഭരണത്തിൽ കാര്യമായ പാളിച്ച ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടെന്ന് ഏവർക്കുമറിയാം, എന്തെല്ലാം കാര്യങ്ങൾ നന്നായി പോകുന്നുണ്ടെങ്കിലും. ഈ വിഷയം ലോകമെമ്പാടുമുള്ള മലയാളികൾക്ക് ദു:ഖകരമായ ഒരു യഥാർത്ഥ വിലയിരുത്തലാണ്. ഭരണതലത്തിൽ മാറിമാറി വരുന്നവർ എങ്ങനെയെങ്കിലും സംതൃപ്തരായ മലയാളികളുടെ വിശാലമനസ്സിനെ നല്ല വാക്കുകളാൽ വീണ്ടും അതിവിശാലമാക്കുവാൻ പ്രയത്നിക്കുന്നത് കാണാമല്ലോ.

കേരളത്തിൽ നിന്നും പാർലമെന്റിലെയ്ക്കും നിയമസഭയിലേയ്ക്കും തെര ഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന കുറെ ജനപ്രധിനിധികൾ ഉണ്ടല്ലോ. ഇവരൊന്നും ക്രിയാത്മകമായി നാടിന്റെ വികസന കാര്യങ്ങളിൽ കൂടുതലൊന്നും ശ്രദ്ധിച്ചി ട്ടില്ലായെന്ന അഭിപ്രായം കേൾക്കുന്നുണ്ട്. എങ്കിലും പത്ര- ദൃശ്യമാദ്ധ്യമങ്ങളിൽ ഇവരുടെ വീരഗാഥകൾ നിരന്തരം ഉണ്ടാകുന്നുണ്ട്. സേവനചരിത്രം വിളമ്പുന്ന ഫ്ലക്സ് ബോർഡുകൾ മാർഗ്ഗമദ്ധ്യേ ഉയർന്നുപൊങ്ങുന്നു. രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികൾ തമ്മിലുള്ള കലഹം, അക്രമ രാഷ്ട്രീയം, പാർട്ടികൾക്കുള്ളിൽ ഉണ്ടാകുന്ന ഗ്രൂപ്പുകളികൾ, അവിശാസം, ഇവയെല്ലാം വികസനകാര്യങ്ങളേക്കാൾ അവർക്ക് താൽപ്പ ര്യമുള്ള രാഷ്ട്രീയ പ്രവർത്തനവിഷയങ്ങളാണ്.

വികസനം എന്നാ വാക്ക് കേരള രാഷ്ട്രീയത്തിൽ നിന്നും സർക്കാരിന്റെ പ്രവർത്തനത്തിൽ നിന്നും ഏറെ വിട്ടു നിൽക്കുന്ന അനുഭവം കാണുവാനുണ്ട്. സർക്കാർ നിയന്ത്രണമില്ലാതെ കടമെടുക്കുന്നു, കേരളത്തിലെ കർഷകരുടെ നില ഏറ്റവും ഗതികേടിൽ എത്തിനിൽക്കുന്നു. സർക്കാർ  ജീവനക്കാരുടെ വേതനം ഇരട്ടിയാക്കിയാലും അല്പദിവസത്തിനു ശേഷം വീണ്ടും അവർക്ക് വേതനം വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു, അതേസമയം കാർഷികരംഗം പാടേ തകർന്നു. കർഷകൻ നികുതി ഭാരം കൊണ്ട് തറ പറ്റി. രാഷ്ട്രീയപാർട്ടികളുടെ വോട്ടുബാങ്കായ സർക്കാർ ജീവനക്കാർക്ക് പാലും തേനും പഴവും, കർഷകന് നികുതിഭാരം നൽകിയുള്ള പ്രഹരവും. ഇവിടെ പത്ര- ദൃശ്യമാദ്ധ്യമങ്ങൾ നിശബ്ദരാണ്. "അങ്ങാടി പിള്ളേർക്ക് ചോറും, നാട്ടു പിള്ളേർക്ക് അടിയും" എന്നാണല്ലോ ചൊല്ല്.

ഇന്നുവരെ ജനസമൂഹത്തിന്റെ കടുത്ത അതൃപ്തി പ്രായോഗികമായി എത്തേണ്ട സ്ഥാനത്തു എത്തിക്കുവാൻ ആർക്കും കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല. "ഉള്ളിൽ ബോധമുണ്ട്, മിണ്ടാൻ വയ്യാ"- ഇതാണ് പ്രതികരണശേഷി ഇല്ലാത്ത ജനങ്ങളുടെ സ്ഥിതി. രാഷ്ട്രീയ പകപോക്കലുകളുടെ തിരക്കഥ ഒരു വശത്ത്‌, മറുവശത്ത്‌, കർഷകരെ വിഢ്ഢികളും അസ്വസ്തരുമാക്കുന്ന റബർ കർഷകപ്രതിസന്ധി, ഇവയൊക്കെ മൂലം കേരളം ബോധരഹിതയായിരിക്കുകയാണ്. ഇതൊക്കെ യാണ് പച്ച യാഥാർത്ഥ്യം. ഇവയ്ക്കു മുമ്പിൽ പറക്കുന്ന ശക്തിയാണിതിപ്പോൾ ഇന്റർനെറ്റ് . പ്രതിഷേധത്തിന്റെ പ്രതീകമായി, ഉറവിടമായി അത് മാറുന്നു.

കേരളം ഭരിക്കുന്നത്‌, തെരഞ്ഞെടുപ്പു കമ്മീഷനോ, കോടതിയിലെ ജഡ്ജിയോ , അതോ സർക്കാരോ എന്ന പ്രബല സംശയം ശക്തമായി ഉയർന്നു വന്നിട്ടുണ്ട്. ഒരു ജനാധിപത്യരാജ്യത്തു തെരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട് ഭരിക്കാൻ നിയോഗിക്കപ്പെട്ട ഒരു സർക്കാരിനെ ഒരു കമ്മീഷൻ നിലയ്ക്ക് നിറുത്തുന്ന അനുഭവം കാണുവാൻ കഴിയുന്നു. ഭരണഘടനാ ഘടനയിൽപ്പെട്ടതാണെന്ന അവകാശം ഈ കമ്മീഷൻ തുറന്നു അവകാശപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നതും നമുക്കറിയാം. തെരഞ്ഞെടുപ്പു കളുടെ ന്യായം പറഞ്ഞു സർക്കാരിന്റെ വികസനപ്രവർത്തനങ്ങളെപ്പോലും  തടസ്സപ്പെടുത്തുന്ന കാര്യങ്ങളും നിരീക്ഷിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. 

അതുപോലെതന്നെയാണ് ജുഡീഷ്യറി സംവിധാനത്തിൽ ജനങ്ങളുടെ മൌലീക പ്രശ്നങ്ങളുടെ കാര്യത്തിലും സംഭവിക്കുന്നത്‌. ഇന്ത്യയിൽ നീതിപാലകരായ ജഡ്ജിയുടെയും വക്കീലന്മാരുടെയും കസേര അവകാശപ്പെട്ട നീതിയുടെയും ധാർമ്മികതയുടെയും വിശ്വാസ ഇരിപ്പിടമാണോ ? ഇവിടെ രാജാവും ഭരണാധികാരിയും ജഡ്ജിയും വക്കീലും ക്രമസമാധാനപാലകരും നിത്യം നീതികേട്‌ പ്രവർത്തിക്കുന്ന ഇക്കാലത്തെ രാഷ്ട്രീയക്കാരെപ്പോലെയാണ്, ഇവരെ നമുക്ക് വിശ്വസിക്കാനാവില്ല. തീർച്ചയായും ഇതൊരു പുതിയ പ്രതിഭാസമല്ല. രാഷ്ട്രീയ കമ്പോളത്തിലെ ചുക്കാൻ പിടിക്കുന്നവരുടെ അഭിപ്രായങ്ങൾ വച്ചു നോക്കിയാൽ നമുക്ക് മനസ്സിലാക്കാവുന്നതിതാണ്, ഗൂഡാലോചനകളും, ആർക്കുമാർക്കും ഒട്ടും സംശയിക്കപ്പെടാനിട യാക്കാത്ത അത്രമാത്രമേറെ കുതന്ത്രങ്ങളും, പുകയുന്ന യുദ്ധതന്ത്രങ്ങളും അടങ്ങുന്ന കലയുടെ ഉൾത്തട്ടിലെ ഇരുളിലിവർ പൂർണ്ണമായും ഇടുങ്ങിയിരിക്കുകയാണ്, പൌരനുള്ള നീതിന്യായവും മനുഷ്യാവ കാശങ്ങളും അവർ അവിടെ വില പേശുകയും അവയെ സ്വാർത്ഥതയ്ക്ക് വേണ്ടിയും ധനമോഹത്തിനായും നീതി ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു..കേസുകൾ നീട്ടുന്നത് നിയമപാലകരുടെ വരുമാനം മെച്ചപ്പെടുത്തലാണെന്ന് ജനം പറഞ്ഞു തുടങ്ങി. കേസ്സിൽ വാദി പ്രതിയാവുകയും ചിലപ്പോൾ വാദിയുടെ രക്ഷകനും പ്രതിയുടെ രക്ഷകനും ഒന്നിച്ചു ഇരുളിന്റെ മറവിൽ അലിയുന്നതും പുതിയ കാര്യമല്ല. നിയമവും നീതിധാർമ്മികതയും നിഷേധിക്കുന്നത് സാധാരണ ഒരു പൌരനോ അതോ നീതിദേവതയുടെ മുമ്പിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെടുന്ന നിയമപാലകരോ? 

കേരളത്തിൽ കോടതികളിൽ ലക്ഷക്കണക്കിന്‌ കേസ്സുകൾ-ക്രിമിനൽ കേസുകളും സിവിൽ കേസുകളും വിധിതീർപ്പു നടക്കാതെ കെട്ടിക്കിടക്കുന്നുവെന്നു കേരളത്തിലെ പല പ്രമുഖ ജഡ്ജിമാർവരെ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നു. എന്തുകൊണ്ട് ഇങ്ങനെയൊക്കെ സംഭവിക്കുന്നു? പൊതുജനം ഒരിക്കലും കോടതികാര്യങ്ങളെപ്പറ്റി അഭിപ്രായം പറയാൻ ധൈര്യപ്പെട്ടില്ല. അവരുടെ മൗലീകാവകാശങ്ങളെ മനസ്സിലാക്കാനുള്ള അജ്ഞതയാണ് കാരണമായി കാണുവാനുള്ളത്. അവർ അഭിപ്രായം പറഞ്ഞാൽ അവരുടെ നേരെ കോടതി അലക്ഷ്യം കുറ്റപ്പെടുത്തും. 

കേരളത്തിൽ പുതിയ ഒരു സാമൂഹിക രാഷ്ട്രീയ മാറ്റത്തിനുവേണ്ടിയുള്ള ഒരു പോപ്പുലിസ്റ്റിക്ക് സൈറണ്‍ മുഴങ്ങിതുടങ്ങിയിരിക്കുന്നതായി സമൂഹത്തിനു  നിരീക്ഷിക്കുവാൻ കഴിയുന്നുണ്ട്. അതിനു ശക്തി കൂടുമെന്നുള്ളതിനു സംശയമില്ല. പോപ്പുലിസ്റ്റിക്ക് മനോഭാവം ഒരു കടുത്ത സാമൂഹ്യ ഭീഷണിയല്ല. മറിച്ച് ആവശ്യമായി വേണ്ടി വരുന്ന ഒരു വിശാല നവീകരണ പ്രക്രിയയിലൂടെ പുതിയ മാറ്റത്തിനുള്ള ശക്തിപ്രഭാവം സ്വതന്ത്രമാവുകയാണ്. അത് ചില നിശ്ചിത തത്വശാസ്ത്രത്തിൽ മാത്രം ചരിക്കുന്ന രാഷ്ട്രീയത്തിന് അവയൊക്കെ എന്താണ്, എന്തിനെന്നുപോലും മനസ്സിലാക്കാൻ പ്രയാസമുണ്ട്.  

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------  --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 

Visit  

ധൃവദീപ്തി  ഓണ്‍ലൈൻ
Dhruwadeepti.blogspot.com

for up-to-dates and FW. link 

Send Article, comments and write ups to :

  DHRUWADEEPTI ONLINE LITERATURE. 

Published from Heidelberg, Germany, 

in accordance with the European charter on freedom of opinion and press. DISCLAIMER: Articles published in this online magazine are exclusively the views of the authors. Neither the editor nor the publisher are responsible or liable for the contents, objectives or opinions of the articles in any form."

E-mail: dhruwadeeptionline@gmail.com

Dhruwadeepti // Religion / Church in India Today : Houses of God without God / Fr. Sebastian Thottippatt

Dhruwadeepti // Religion / 

Church in India Today : 
Houses of God without God / 

Fr. Sebastian Thottippatt

Fr. Sebastian Thottippatt

Fr. Sebastian Thottippatt

In the recent past a colossal church was blessed and opened for worship in Edappally in the archdiocese of Ernakulam by the Major Archbishop Cardinal George Alenchery. Many a criticism has been raised in India about the propriety of investing 50 crores of rupees on a building that is meant for Christians to experience God in community. The extravagance and profligacy of those responsible for the construction of it did not escape the notice of the Cardinal and he did give vent to it during the valedictory function. In doing so he certainly was absolving his own personal share in maintaining silence while the church was in the planning stage and under construction over the years that it took to complete.  Anyone who is familiar with the gospel and the value system of Christ should sense the utter contradiction to the spirit of the gospel that the church at Edappally projects in loud and clear terms. The tragic fact is that the Church in Kerala is on a war path erecting multi-crore churches in every nook and corner to replace existing ones with the lame pretext of lack of space or aging of church buildings. We are forgetting the words of the Lord, “…true worshipers will worship the Father in spirit and truth; for that is the kind of worship the Father wants” (Jn.4:23)

St. George Forane Church, Edappally- Ernakulam.

Who is responsible for this turn of affairs in the Church in India today? It would be unjust to point a finger at Bishops and priests only because they would not be able to carry through a campaign of this magnitude if the laity did not co-operate and provide the financial backing. Well, the truth we cannot be blind to is the evident superficiality in the knowledge of Christ and his teachings among the Christians at large. As the Jews of old believed, many seem to think that financial prosperity is a sure sign of the blessing of God and that one must return thanks to Him by erecting churches that reflect the wealth of the community that worships there. This position is nothing but a convenient ignoring of the real meaning of the incarnation in Christ. “Although he was rich, he made himself poor to make you rich through his poverty.” (2 Cor.8:9). He was born among the poor, lived among the poor and preached the presence of the Kingdom of God in those who were poor in spirit. And he declared in unmistakable terms: “It will be hard for one who is rich to enter the Kingdom of God” (Mt.19:23). In the face of all this we have our rich Christian brethren who scheme to raise a tower of Babel to honour God when the average man struggles to meet the demands of modern living. In fact the family-size has been radically reduced because they are incapable of living up to the expectations of modern living with more members in the family. 

On the other hand, many do not hesitate in parting with their wealth to put up opulent churches because it bears testimony before the world that the community has wealth. But the same members of the community have no thought for the masses that go without sufficient food and nourishment in the country, who struggle to meet their hospital expenditure and children’s education. 60 per cent of rural India households remain deprived of several requirements in life. According to the socio-economic and caste census conducted in 2011, 75 per cent of rural households do not have a family member making more than Rs.5000 a month. It may be curious to know that with less than half the amount spent on Edappally church, Prime Minister Modi intends to build 30 million houses for the poor. Whether it will be materialized or not is to be seen. However, isn’t there something that negates the gospel of Christ on the part of everyone who is responsible for multi-crore churches in a developing country like India?

The newly constructing St.Antony's Church, Chengalam

What is it that may be driving people to give lavish donations to build extravagant churches? One possible reason may be the fallacy existing among many Christians that they honor God by erecting the most beautiful church for his worship. But we know Jesus never spoke of building any structures to worship God. He spoke of shutting the door and praying to the Father in secret and of gathering in two or three in his name to pray. He never envisaged mighty crowds at prayer conventions and retreat centers making a sensation in his name. He was certainly very emphatic in stating that if a person were to give so much as a cup of cold water to one of the least of his brethren, he would not lose his reward. But as for having a place to worship God together as a community, does it not suffice to have a spacious hall that can contain the community? It requires no gold embellishing and expensive furniture. 

Are we trying to emulate followers of other religions in this? We are oblivious to the truth that God is far more pleased when someone shares his possessions with the less privileged than when lavish gifts are offered to the church purely for displaying the wealth of the individuals that constitute that community. God is much more honored and glorified in our caring for others than in the donations we make to church constructions. The Church is made up of real living persons and when there is true and loving relationship among members of a community it represents the Body of Christ. It is this Body that has to be fed with loving attention and care and not the walls or the façade of the building that require the costliest ornamentation. But do our worshippers in churches care about those sitting right or left of them when they are in dead hurry to leave the church and head for their car? Perhaps we are unaware that the God we worship is already within ourselves and the community. But our worship may hardly go beyond participating in a ceremony or ritual instead of being the celebration of God in our midst.

The Constantine era continues to dominate the thinking of many in the Church despite the re-evaluation by the Second Vatican Council. It is still wealth, power and pomp which seem to many as the indicator of God’s presence and blessing. Bethlehem and Calvary seem to make no impact when it comes down to the practice of Christianity. Opposed to that, Pope Francis has been crying himself hoarse emphasizing the urgency to come forward to lift up the poor and marginalized section of society. He himself adopted simplicity as the characteristic of his papacy and has endeared himself for this to the masses all over the world. He insists through his encyclicals and talks that it is incumbent on everyone in society, regardless of caste or creed, to ensure that there is no waste of human consumer goods, particularly food, so that that the less privileged may have sufficient to live in dignity. 

Altar in St.George Forane Chuch, Edappally- Ernakulam.

By no means is it justifiable, then, to dole out huge amounts of money on places of worship when the living temple which is the human person lies in danger of being wrecked through callousness, neglect and indifference of those who possess resources. It is high time to place a ceiling on expenses that can be incurred on construction of churches, regardless of means available to the community. Strict vigilance should be held by those who have charge of parishes and dioceses that the law of Christ to love one another be not infringed for the sake of a pretentious love of God that is over eager to raise up gigantic churches with cupolas, domes or steeples that stand out against the skyline and proclaim the glory of the builders rather than the glory of God.  In some cases it is the clerical class whose ambitions collude with the laity in their craze to find favor with the priests and bishops. It is most unwise of us, then, to sacrifice the teachings of Christ to give expression to our unbridled ambition, pride and selfishness. Whom do we fool but ourselves when we betray our shallow knowledge of God in the priorities we set in our life style as Christians?

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------  --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 

 Visit 

ധൃവദീപ്തി  ഓണ്‍ലൈൻ
Dhruwadeepti.blogspot.com

for up-to-dates and FW. link 

Send Article, comments and write ups to : george.kuttikattu@t-online.de

  DHRUWADEEPTI ONLINE LITERATURE. 

Published from Heidelberg, Germany, 

in accordance with the European charter on freedom of opinion and press. DISCLAIMER: Articles published in this online magazine are exclusively the views of the authors. Neither the editor nor the publisher are responsible or liable for the contents, objectives or opinions of the articles in any form."

E-mail: dhruwadeeptionline@gmail.com

        george.kuttikattu@yahoo.co

ധ്രുവദീപ്തി // Saturday, 15. 08. 2015 Happy Independence Day

" ഏറ്റവും നിസ്സാരസൃഷ്ടിയെക്കൂടി തന്നെപ്പോലെ തന്നെ സ്നേഹിക്കാൻ കഴിയുന്ന ആളിനേ സാർവ്വലൗകികവും സർവ്വ വ്യാപിയുമായ സത്യാത്മാവിനെ ദർശിക്കാനാവു. സ്വാതന്ത്ര്യം നമ്മുടെ അവകാശമാണ്" / മഹാത്മാ ഗാന്ധി. 

സ്വാതന്ത്ര്യ ദിനാശംസകൾ!

ധ്രുവദീപ്തി // Religion / കാനോനിക പഠനങ്ങൾ : അത്മായ പങ്കാളിത്തം സഭയിൽ - തുടർച്ച / Rev. Dr. Thomas Kuzhinapurathu

കാനോനിക പഠനങ്ങൾ :

അത്മായ പങ്കാളിത്തം സഭയിൽ - തുടർച്ച /

Rev. Dr. Thomas Kuzhinapurathu

Fr. Dr.Thomas Kuzhinapurathu

  ഏ.ഡി 312-ൽ കോണ്‍സ്റ്റ്ന്റെയിൻ ചക്രവർത്തി കുരി ശു ധരിച്ചുകൊണ്ട് മിൽവിയൻ പാലത്തിനടുത്ത് യുദ്ധ ത്തിനിറങ്ങി. ആ യുദ്ധത്തിൽ അദ്ദേഹം മാക്സ്യൻസി നെതിരെ വൻ വിജയം നേടി റോമാ ചക്രവർത്തിയായി . ഈ നേട്ടത്തിന് പിന്നിൽ ക്രിസ്തുവിന്റെ ശക്തിയാണെ ന്ന് കോണ്‍സ്റ്റെന്റ്റൈൻ വിശ്വസിച്ചു. ഇത് സഭാചരിത്ര ത്തിൽ ഒരു നൂതന അദ്ധ്യായത്തിന് തുടക്കം കുറിച്ച ഒരു സംഭവമായി. 

ഏ. ഡി. 313- ൽ കോണ്‍സ്റ്റന്റൈൻ ചക്രവർത്തി നടത്തി യ "മിലാൻ വിളംബരം" വഴി ക്രൈസ്തവ സഭ റോമാ സാ മ്രാജ്യത്തിന്റെ ഔദ്യോഗിക മതമായി അംഗീകരിക്ക പ്പെട്ടു. തുടർന്ന് സഭാജീവിതം ഘടനാ പരമായി ശൈലി കൈക്കൊള്ളുകയായിരുന്നു. "മെത്രാന്മാർക്കും വൈദി കർക്കും പ്രഭുതുല്യമായ അധികാരാവകാശങ്ങൾ നൽ കപ്പെട്ടു".ഏ. ഡി.325 നു ശേഷം നടന്ന ഏഴുപൊതു സൂന ഹദോസ്സുകളിൽ രൂപപ്പെട്ട നിയമങ്ങളിൽ അല്മായർക്ക് സഭാ ജീവിതത്തിൽ പല വിലക്കുകളും കൽപ്പിക്കപ്പെട്ടു. അൾത്താരയിൽ പ്രവേശിക്കുവാൻ പാടി ല്ല. മേലദ്ധ്യക്ഷന്മാരുടെ തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ പങ്കാളിത്തമില്ല. സഭയിൽ ഔദ്യോ ഗികമായി പഠിപ്പിക്കാൻ പാടില്ല. ഇവയെല്ലാം ചില ഉദാഹരണങ്ങൾ മാത്രം. വി വാഹം കഴിച്ചു കുടുംബജീവിതം നയിക്കുന്നത് ലോകവ്യാപാരങ്ങളോടുള്ള അമിത തല്പരത യായി പരിഗണിക്കപ്പെട്ടു.

 

Roman Emporar Constantine

മദ്ധ്യനൂറ്റാണ്ടിൽ ഉണ്ടായ ബാർബേറിയൻ ആക്രമണം വഴി വിദ്യാഭ്യാസവും സാംസ്കാരിക സമ്പന്നതയും സാധാരണ ജനങ്ങൾക്ക്‌ അന്യമായിത്തീർന്നു. സാം സ്കാരിക വികസനം കൊവേന്തകളിലും വൈദിക പരിശീലനകളരികളിലും മാത്രമായി ഒതുങ്ങിയതോ ടെ, സഭാതീരുമാനങ്ങൾ കൈക്കൊ ള്ളുന്നതിൽ നിന്നും പൊതുചർച്ചകളിൽ നിന്നും അല്മായസമൂഹം ഒഴിക്കപ്പെട്ടു. പതിനാറാം നൂറ്റാ ണ്ടിൽ പ്രൊട്ടസ്റ്റന്റു നവീകരണപ്രസ്ഥാനം വൈദിക നേതൃത്വത്തിനെ തിരെ വിമർശനശരങ്ങൾ സഭാശു ശ്രൂഷയിൽ അല്മാ യർക്കുണ്ടായിരുന്ന പങ്കാളിത്തം തന്നെ നിഷേദ്ധ്യ മായി. എന്നാൽ 19-)0 നൂറ്റാണ്ടു മുതലുള്ള കാലയളവി ൽ ദൈവജനത്തെ ഒന്നാകെ വിലമതിക്കുന്ന ഒരു ദൈ വശാസ്ത്രം സഭയുടെ ചിന്താ മണ്ഡലത്തിൽ രൂപം പ്രാപിക്കുകയായിരുന്നു. അതോടൊപ്പം ഫ്രെഡറിക്ക് ഓസാനാം തുടങ്ങിയ അത്മായ പ്രവർത്തകർ സഭാ പ്രവർത്തനങ്ങൾ തങ്ങളുടെ ദൈവവിളിയായി കണ്ട് മുന്നോട്ടുവന്നത് പുതിയ ഉത്തേജനം പകർന്നു. 

 

രണ്ടാം വത്തിക്കാൻ കൗണ്‍സിൽ. 

ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ട് കത്തോലിക്കാ സഭയിൽ അത്മായ പ്രബുദ്ധതയുടെ കാലയളവിലായിരുന്നു. ഈ പ്രബുദ്ധത കത്തോലിക്കാ സഭ ഒദ്യോഗികമായി അംഗീകരിച്ചതിന്റെ ബഹിർസ്പുരണങ്ങൾ രണ്ടാം വത്തിക്കാൻ കൗണ്‍സി ലിന്റെ (1962-1965) പ്രമാണ രേഖകളിൽ ഉടനീളം നിഴലിക്കുന്നുണ്ട്. തിരുസഭ എന്ന പ്രമാണ രേഖയിലെ രണ്ടാം അദ്ധ്യായം, സഭയിൽ ഒരു പുതിയ അത്മായ ദർശനം രൂപപ്പെടുന്നതിന്റെ ആദ്യപടിയായിരുന്നു. ദൈവത്താൽ വിളിച്ചു കൂട്ടപ്പെട്ട ദൈവജനസമൂഹത്തിലെ അവിഭാജ്യ ഘടകമാണ് രാജകീയ രാജകീയ പുരോഹിതഗണമായ അത്മായരെന്നു ഇവിടെ അദ്ധ്യായത്തിൽ അത്മായ പ്രേഷിതത്വത്തിനു ചില പ്രായോഗിക നിർദ്ദേശങ്ങൾ മുന്നോട്ടു വയ്ക്കുന്നു. സഭ ആധുനിക ലോകത്തിൽ എന്ന ഡിക്രിയിലാകട്ടെ, ഭൗതീക വ്യവസ്ഥിതി സുവിശേഷ ചൈതന്യത്താൽ പരിപൂരിതമാക്കാൻ അല്മായർക്കുള്ള ദൗത്യത്തെ പ്രത്യേകം ആ വിധം പ്രതിപാദിച്ചിരിക്കുന്നു. 

ഇതുകൂടാതെ അത്മായ പ്രേഷിതത്വത്തെ സംബന്ധിച്ച ഡിക്രി ആറ് അദ്ധ്യായ ങ്ങളിലായി അത്മായ പ്രേഷിതത്വത്തിന്റെ സ്വഭാവവും വൈശിഷ്ട്യവും അടിസ്ഥാന തത്വങ്ങളും വിശദമാക്കുന്നു. മാമ്മോദീസായിലൂടെ ഓരോ ക്രൈസ്തവനും പ്രേഷിതവൃത്തിയിലേയ്ക്കുള്ള ദൈവവിളിയാണ് സ്വീകരിക്കു ന്നതെന്ന അവബോധം ഡിക്രി സംവേദനം ചെയ്യുന്നു. തങ്ങളുടെ വ്യത്യസ്ത ജീവിത പന്ഥാവുകളിൽ സുവിശേഷ സന്ദേശം പ്രചരിപ്പിക്കുന്നതു വഴി അല്മായർ യഥാർത്ഥ ക്രൈസ്തവ പ്രേഷിതരായി മാറുകയാണ്. കൃഷിയി ടങ്ങളും കാര്യാലയങ്ങളും വിദ്യാലയങ്ങളും സാമുദായിക സാംസ്കാരിക വ്യവസായ രംഗങ്ങളും ഒക്കെ അല്മായർക്കുള്ള പ്രഷിതരംഗങ്ങളായി പരിണമി ക്കുകയാണിവിടെ. സഭയുടെ ഘടനാപരതയ്ക്ക് കടന്നു ചെല്ലാനാവാത്ത ആദർശങ്ങളിൽ അധിഷ്ടിതമായ അല്മായ ജീവിതത്തിനു മുന്നിലുള്ള പ്രേഷിത മേഖലകളാണെന്നു കൗണ്‍സിൽ പഠിപ്പിക്കുന്നു. 

കൊംഗാറിന്റെ അല്മായ ദർശനം. 

കത്തോലിക്കാസഭയുടെ ചിന്താമണ്ഡലത്തിൽ വ്യക്തമായ ഒരു അല്മായ ദൈവ ശാസ്ത്രത്തിനു രൂപം നല്കിയത് ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിലെ വിശ്രുത ദൈവശാ സ്ത്രജ്ഞനായിരുന്ന കർദ്ദിനാൾ ഇവ്സ് കൊംഗാറിന്റെ കൃതികളായിരുന്നു. 1904 ഏപ്രിൽ 8.ന് സെഡാനിൽ ജനിച്ച കൊംഗാറിന് ഒന്നാം ലോകമഹാ യുദ്ധത്തിന്റെ കെടുതികളുടെ ഓർമ്മ പേറുന്ന ബാല്യകാല ചരിത്രമാണ് ഉണ്ടായിരുന്നത്. 1930-ൽ ഡൊമിനിക്കൻ സന്യാസസഭയിലെ അംഗമായി പൌരോഹിത്യം സ്വീകരിച്ച അദ്ദേഹം തന്റെ രചനാ ജീവിതം ആരംഭിച്ചത് 1935-ലാണ്. അന്ന് തുടങ്ങിയ ചിന്താസപര്യ 1995-ൽ ആ ജീവിതത്തിന്റെ അന്ത്യനിമിഷം വരെ തുടരുക തന്നെ ചെയ്തു.

കൊംഗാറിന്റെ അല്മായ ദൈവശാസ്ത്രം ഉരുത്തിരിയുന്നത് അദ്ദേഹത്തിൻറെ പ്രഖ്യാത കൃതിയായ "ലേ പീപ്പിൾ ഇൻ  ദി ചർച്ചി"ൽ (1957) ആണ്. ഈ ഗ്രന്ഥ ത്തിൽ കൊംഗാർ അല്മായ ദൈവശാസ്ത്രത്തെ ഇങ്ങനെയാണ് നിർവചിക്കുന്ന ത്: "ശരിയായതും മതിയായതുമായ അല്മായ ദൈവശാസ്ത്രമൊന്നേയുള്ളൂ. അത് സമ്പൂർണ്ണ സഭാശാസ്ത്രം (Total Ecclesiology) തന്നെയാണ്". സഭാദർശനത്തി ന്റെ സമ്പൂർണ്ണതയ്ക്ക് അല്മായ ദൈവശാസ്ത്രം അനിവാര്യമാണെന്ന് ബിഷപ് കൊംഗാർ ഈ പ്രസ്താവനയിലൂടെ സമർത്ഥിക്കുന്നു. അൾത്താരയ്ക്കു മുന്നിൽ മുട്ടുകുത്തുവാനും പിരിവു നൽകുന്നതിന് പേഴ്സ് തുറക്കുവാനും മാത്രമുള്ളവര ല്ല സഭയിലെ അല്മായരെന്നു സ്ഥാപിക്കുകയായിരുന്നു കൊംഗാർ. ബഹുമുഖ മായ സഭാപ്രവർത്തനങ്ങളിൽ സജ്ജീവമായി പങ്കുചേർന്നുകൊണ്ട് അല്മാ യർ തങ്ങളുടെ ദൈവജനാസ്ഥിത്വത്തെ സാർത്ഥകമാക്കണമെന്ന ആഹ്വാനവും "ലേ പീപ്പിൾ ഇൻ ദി ചർച്ചി"ൽ മുഴങ്ങുന്നുണ്ട്.

എല്ലാ പ്രപഞ്ചശക്തികളെയും സുവിശേഷവത്കരിക്കാനുള്ള ദൌത്യമാണ് സഭയ്ക്കുള്ളത്. ഈ ദൌത്യം ഏറെ കാര്യക്ഷമമായി നിർവ്വഹിക്കാവുന്നത് അല്മായർക്കാണെന്ന് കൊംഗാർ വാദിച്ചു. അവർ ഒരുപോലെ ലോകത്തോടും സഭയോടും ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നവരാണ്.

വിശുദ്ധ കുർബാനയുടെ സമർപ്പണം തന്നെ സഭയിലെ വൈദിക- അല്മായ പങ്കാളിത്തത്തിന്റെ ഉത്തമ നിദർശനം ആണെന്ന് കൊംഗാർ കണ്ടെത്തി. വൈദികൻ അർപ്പിക്കുന്ന പ്രാർത്ഥനയ്ക്ക് ദൈവജനം ആമ്മേൻ പറയുമ്പോഴും അദ്ദേഹം ആശീർവദിക്കുന്ന തിരുശരീരരക്തങ്ങൾ അവർ സ്വീകരിക്കുമ്പോ ഴും സഭയിലെ ദൈവജന ഐക്യതയുടെ താളാത്മകമായ പ്രതിധ്വനികളാണ് അവിടെ സംഭവിക്കുന്നത്‌- കർദ്ദിനാൾ കൊംഗാർ ചൂണ്ടിക്കാട്ടി.

പൗരസ്ത്യ സഭകളുടെ കാനോന സംഹിത.

1990-ൽ പ്രാബല്യത്തിൽവന്ന പൌരസ്ത്യസഭകളുടെ  കാനോനസംഹിതയിൽ സഭയിൽ അല്മായർക്കുള്ള ദൌത്യം ശരിയാംവിധം വിശദമാക്കുന്നുണ്ട്. ഈ സംഹിതയിലെ പതിനൊന്നാം ശീർഷകം അല്മായർ ക്കായി മാത്രം നീക്കി വയ്ക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ളതാണ്. ഇവടെ അല്മായർ നിർവചിക്കപ്പെടുന്നതിങ്ങനെ:" ദൈവ പദ്ധതിക്കനുസരണമായി ഭൌതീകകാര്യങ്ങ ൾ ഏറ്റെടുക്കുവാനും ക്രമീകരിക്കുവാനും ഉള്ള ദൈവ വിളിയാണ് പ്രാഥമികമായും അല്മായരുടെത് " .അവർ ദൈവരാജ്യാന്വേഷണാർത്ഥം, യഥാർത്ഥ ക്രിസ്തു സാക്ഷികളായി തങ്ങളുടെ സ്വകാര്യ, കുടുംബ, രാഷ്ട്രീയ, സാമൂഹിക വേദികളിൽ ജീവിക്കുകയും വേണം. വിശ്വാസ- സ്നേഹ- പ്രത്യാശാ പുണ്യത്രയങ്ങളിൽ തിളങ്ങിനിന്നുകൊണ്ട് ക്രിസ്തുവിനെ മറ്റുള്ളവർക്ക് മുന്നിൽ പ്രകാശിതമാക്കുവാനും അവർക്ക് സാധിക്കണം. ലോകത്തിന്റെ വിശുദ്ധീക രണത്തിനുള്ള പുളിമാവുപോലെ നിലനിന്നുകൊണ്ട് സമൂഹത്തിൽ നീതി പൂർവ്വമായ നിയമങ്ങൾ സംസ്ഥാപിക്കുവാൻ അവർക്ക് കടമയുണ്ട്.(CCEO. 401).

  അത്മായ പ്രാതിനിധ്യം 

ഇപ്രകാരം ഭൌതീക മണ്ഡലത്തിന്റെ വിശുദ്ധീകരണത്തിനായി പ്രത്യേക ദൈവവിളി ലഭിച്ചിട്ടുള്ള അല്മായർക്ക് സഭാശുശ്രൂഷികളുടെ വിവിധ മണ്ഡല ങ്ങളിലും അർഹമായ പ്രാതിനിധ്യം കാനോന സംഹിത കല്പിക്കുന്നുണ്ട്. ഓരോ വ്യക്തിസഭയുടെയും ശുശ്രൂഷ ശരിയാംവിധം നിർവ്വഹിക്കുന്നുണ്ട്. അതിനു വേണ്ടി സഭാതലവനെയും മെത്രാൻ സംഘത്തെയും സഹായിക്കുന്ന തിനായി രൂപവത്കരിക്കുന്ന പ്രതിനിധിസഭയിൽ അൽമായരുടെ പ്രാതിനിധ്യം ഈ നിയമസംഹിത പ്രത്യേകമാംവിധം നിഷ്കർഷിക്കുന്നുണ്ട് (CCEO 140, 143)

ഭദ്രാസനതലത്തിൽ മെത്രാനെ സഹായിക്കുന്ന ഉപദേശകസമിതിയിലും അത്മായ പ്രാതിനിധ്യം ഉണ്ടായിരിക്കണം. ഈ പ്രതിനിധികളെ അജപാലന സമിതിയിൽ (പാസ്റ്ററൽ കൌണ്‍സിൽ) നിന്നുമാണ് തെരഞ്ഞെടുക്കേണ്ടത് (CCEO 235, 238). ഇവ കൂടാതെ ഓരോ ഭദ്രാസനത്തിലെയും അജപാലന പ്രവർത്തനം എകോപിപ്പിക്കുന്നതിലെയ്ക്ക് ഭദ്രാസന തലത്തിലും വൈദിക ജില്ലാ- ഇടവക തലങ്ങളിലും  അജപാലന സമിതികൾ (Pastoral Council) അല്മായർക്ക് അർഹമായ പ്രാതിനിധ്യം നൽകിക്കൊണ്ട് രൂപം നൽകണമെന്ന അനുശാസനവും ഈ നിയമ സംഹിതയിൽ കണ്ടെത്താനാകും (CCEO 272,295). സമിതികളുടെ ഘടനയും പ്രവർത്തനശൈലിയും സംബന്ധിച്ച വ്യക്തമായ മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശങ്ങൾ നിയമ സംഹിത നൽകുന്നുണ്ട്.

ഈ സമിതികൾ ഉപദേശ സമിതികൾ മാത്രമാണെങ്കിലും ഭൂരിപക്ഷാടിസ്ഥാന  ത്തിൽ ഇവിടെ ഉരുത്തിരിയുന്ന നിർദ്ദേശങ്ങൾക്ക് അർഹമായ അംഗീകാരം നൽകേണ്ടതാണെന്ന് 934- നമ്പർ കാനൻ നിയമമനുസരിച്ച് നിയമ വിദഗ്ദ്ധർ ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നു. (See Mamman Chakkalapadickal, The Laity and their Co-operation in Church Governance according to the provisions of CCEO and the Tradition of the Malankara Catholic Church). ഈ കണ്ടെത്തൽ സഭാശുശ്രൂഷയിൽ അത്മായർക്ക് ഉണ്ടായിരിക്കേണ്ട പ്രാതി നിധ്യത്തെ വെളിവാക്കുന്ന ഒന്നാണ്. ചര്ച്ച ചെയ്യുന്ന വിഷയങ്ങൾ സമിതിയം ഗങ്ങളെ അവയുടെ വിവിധ വശങ്ങൾ വിശദമാക്കി മുൻകൂട്ടി അറിയിക്കേ ണ്ടതാണ്. സമിതിയോഗങ്ങളിൽ എല്ലാ അംഗങ്ങൾക്കും അഭിപ്രായസ്വാതന്ത്ര്യം ഉണ്ടായിരിക്കണമെന്നും കാനോന സംഹിത പ്രത്യേകം നിർദ്ദേശിക്കുന്നു.

സഭയുടെ നീതിനിർവ്വഹണ മേഖലയിലും യോഗ്യരായ അത്മായർക്ക് ഔദ്യോ ഗിക സ്ഥാനങ്ങൾ വഹിക്കാവുന്നതാണെന്ന നിർദ്ദേശവും കാനോനിക സംഹി തയിലുണ്ട്. മെത്രാൻ സ്ഥാനത്തേയ്ക്ക് നിയോഗിക്കപ്പെടുന്നതിനായി വൈദിക രെ നാമനിർദ്ദേശം ചെയ്യുന്നതിന് മുമ്പായി അത്മായ പ്രമുഖരുടെയും അഭിപ്രാ യങ്ങൾ രഹസ്യമായും വ്യക്തിപരമായും ആരായുന്നതിനു അതതു ഭദ്രാസന ങ്ങളിലെ മെത്രാന്മാർക്കു സാധിക്കുമെന്നും പൗരസ്ത്യ കാനൻ നിയമം ചൂണ്ടി ക്കാട്ടുന്നു (CCEO 182 § 1).

സഭയിലെ സാക്ഷാത്കാരം.

സഭയിലെ അത്മായ പങ്കാളിത്തം വെറും ആദർശങ്ങളായി പ്രമാണ രേഖകളു ടെയും നിയമാവലികളുടെയും അക്ഷരക്കൂട്ടങ്ങളിൽ മാത്രം ഒതുങ്ങി നിന്നാൽ മതിയാവില്ല. ഇവയുടെ സാക്ഷാത്കാരം സഭയിൽ സംഭവിക്കുകതന്നെ വേണം . മലങ്കര സുറിയാനി കത്തോലിക്കാസഭയിൽ അടുത്തയിടെ ഉണ്ടായ ചില ഭരണപരമായ പുരോഗമനങ്ങൾ സഭയിലെ അത്മായ പ്രവർത്തനങ്ങളെ വളർ ത്തുന്നതായിരുന്നു. മലങ്കര കത്തോലിക്കാ സഭയിലെ അത്മായ സരണിയെ ശക്തമാക്കി സഭാ പ്രവർത്തനത്തിന്റെ മുഖ്യധാരയിലേയ്ക്ക് കൊണ്ടുവരിക എന്ന ലക്ഷ്യ ത്തോടെ രൂപം കൊടുത്ത മലങ്കര കത്തോലിക്കാ അസ്സോസിയേ ഷൻ സുശക്ത മായ ഒരു അത്മായ സംഘടനയായി വളർന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ആതുര സേവന രംഗത്തും മറ്റു പൊതുരംഗങ്ങളിലും സഭയുടെ വക്താക്കളായി ഈ സംഘടനാ പ്രവർത്തകർ മുന്നിട്ടിറങ്ങിയിട്ടുണ്ട്.

ഇടവകകളുടെയും ഭദ്രാസനങ്ങളുടെയും ശുശ്രൂഷയിൽ അത്മായ പങ്കാളിത്തം ഉറപ്പുവരുത്തുന്ന വകുപ്പുകൾ "ഇടവക പൊതുഭരണ നിബന്ധന"കളിലും -1996 - 'അജപാലന സമിതി'യുടെ ഭരണ ഘടനയിലും ഉൾപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട് എന്നുള്ള ത് പ്രത്യേകം പ്രസ്താവ്യമാണ്. ഈ പ്രചോദനങ്ങളാൽ പ്രേരിതരായി സുശക്തമാ യ ഒരു അത്മായനിര സഭയിൽ വളർന്നുവന്നു എന്ന വസ്തുത അനിഷേദ്ധ്യ മാണ്. ഈ അത്മായശക്തിയെ പ്രബുദ്ധമാക്കുകയെന്ന ലക്ഷ്യത്തോടെ, മലങ്കര മേജർ സെമിനാരിയുടെ ആഭിമുഖ്യത്തിൽ നടപ്പിലാക്കിവരുന്ന തീയോളജി കോഴ്സ് സഭാശുസ്രൂഷയിൽ ഒരു മികച്ച കാൽവയ്പ് തന്നെയെന്നു പറയാം. വ്യാപകമായ സാമൂഹിക ചുറ്റുപാടുകളിൽ സഭയുടെ വക്താക്കളായി പ്രബുദ്ധരായ അത്മായ ഗണം മുന്നിട്ടു ഇറങ്ങേണ്ടത് ഭാരതത്തിന്റെ ഇന്നത്തെ ചുറ്റുപാടുകളിൽ അനി വാര്യമാണെന്നതും ആർക്കും വിസ്മരിക്കാനാവില്ല.

പ്രബുദ്ധരായ അത്മായർ സ്വാർത്ഥ ലക്ഷ്യങ്ങൾക്കതീതമായി സഭാ പ്രവർത്തന ങ്ങൾക്കായി ഇറങ്ങുമ്പോൾ അത് സഭയുടെ വളർച്ചയോടൊപ്പം ഒരു നവ സമൂ ഹത്തിന്റെ നിർമ്മിതിയ്ക്കും നിദാനമായി ഭവിക്കുന്നു. //-

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------  --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 

 Visit 

ധൃവദീപ്തി  ഓണ്‍ലൈൻ

  https://dhruwadeepti.blogspot.com

for up-to-dates and FW. link 

Send Article, comments and write ups to : george.kuttikattu@t-online.de

  DHRUWADEEPTI ONLINE LITERATURE. 

Published from Heidelberg, Germany, 

in accordance with the European charter on freedom of opinion and press. DISCLAIMER: Articles published in this online magazine are exclusively the views of the authors. Neither the editor nor the publisher are responsible or liable for the contents, objectives or opinions of the articles in any form."

E-mail: dhruwadeeptionline@gmail.com

            george.kuttikattu@yahoo.co

ധ്രുവദീപ്തി // Autobiography: Journey of a Missionary Priest / Evangelization in Jabalpur Diocese- /Continuation..By Fr. George Pallivathukal.

"My journey has been quite challenging. Challenges were from both outside and inside. The last part of my journey was quite turbulant. However I have never lost my courage. The challenges helped me to become stronger in my faith and in my priestly commitment" (Fr. G. P.)

Evangelization in Jabalpur Diocese-

A Short History- Part II / Fr. George Pallivathukal

Fr. Paymans Starts from Dhanora.

With this background knowledge Fr. Paymans went to Mandala town, rented a house on the bank of river Narmada in the midst of high caste Hindus. He was under strict observation by the Hindus. He befriended the children of the area. He gave them sweets and money. The Hindus sensed the dangeron account of his presence there and pelted stones at his rented house and made it impossible for him to live there.

Disappointed, he left the place and went to a place called Ramnagar. There was a place of the Gond kings in that place which was not inhabited those days. He spent ten days there, praying and fasting and asking the holy spirit for enlightenment. After ten days of reflection he went back to Dhanora. Sisters had not yet left the place. They guided him to go beyond Mandala to Bichhia where the tribels lived.

Fr. Paymans used to be in Nainpur-Dhanora on Sundays to offer Sunday mass for the poor people and the sisters. On monday morning he, along with his catechist Camil, would gather the mass box, beddings, provisions and kitchen utensils for two people, tie them all onto two bicycles and set off for Bichhia a distance of about 100 km from Nainpur. On Saturdays he would be back to Naipur again.

Bichhia was a small town and the Public works Department (PWD) had a rest house in that place. With the permission of the Public Works Department Officers Fr. Paymans used to stay in the rest house and being a regular visitor he became friendly with the officers and the influential people of the place. The Public Works Department used to conduct programme for the villagers around Bichhia. The labourers would come for their wages on fridays which was the market day of the place. The then collector of Mandala who was an English man had trust in Fr. Paymans and entrusted the payment of the labourers to him. This gave him ample oppertunities to build up raport with the common man.

Forest road in Bichhia - Madhya Pradesh

Fr. Paymans used to visit the villages of Bichhia. Soon he came to contact with the land lord of Gurli, a village about three km away from Bichhia and with his help the priest managed to buy a piece of land in the year 1936, Fr. Paymans established a mission station in Sijhora. He handed over the charge of Nainpur- Dhanora to another priest and settled down in Sijhora.

Sijhora Mission

Fr. Paymans built a hut for him to stay and another one for his catechist in the newly - acqured land. The priest toured the neighbouring villages,collected children for the school and many villagers followed his faith. Fr. Paymans and his successors had to face a lot of opposition from the Goverment officials and the local landlords who wanted to keep the villagers under supression. They knew that education of the villagers would go against their vested interests. He had to face opposition also from the Aryasamaj, surprise from an Englich protestant pastor, Varier Elwin and his followers. Varier Elwin was a scholar and an authority in tribel anthropology.

Kurela Mission.

While being in Sijhora Fr. paymans anxiously looked ahead for further expansion of his mission. In 1938 he bought a piece of land in kurela village about 10 km from Sijhora. He handed over the Sijhora mission to another priest and settled down in Kurela. He appointed more catechist to go to villages ahead of him. Catechist were mostly from Chota Nagpur. After constructing a house for himself he built houses for Catechists, a primary school for boys and girls of the villages arround Kurela. Fr. Paymans built a convent and dispensary. Sisters were looking after the dispensary. The church was small because there were no local catholics in the place at that time.

In Kurela Village

Sisters and the Catechists used to go out visiting villages. They used to spend several days in villages. They went on foot as far as 25 km. away from the mission centre, Kurela. Fr. Paymans says that he was happy when he saw the combined effort of the priest, the Catechists and the Sisters started showing some result. First village to respond was Nandaram, a village about 20 km. away from Kurela, mostly inhabited by a caste called Panks. Soon the Nighbouring Gond villages Kodakhundra, Saliguri and Manegaon also started showing interest in the missionaries. The local missionaries, men and women, worked with great zeal. While school looked after the education of hundreds of children the dispensary took care of the health of people. In the beginning the teachers and the sisters had to go around families to persuade parents to send their children to the school. The missionaries had to provide everything free for the education of these children namely books, stationary, cloths and food. The parents thought that they were doing great favour to the missionaries by sending thethat place their children to the school on the persuation of the latter.

Junwani Mission.

Fr. Paymans was not a person to get attached to one place. He had a vision. His motto was expansion. While being in Kurela he went further north searching for new pastures. He spotted a village, Junwani and he liked the place. He started visiting that place often and became friendly with a number of people there. With the help of the head of the village Dhirath Mukadam, Fr. Paymans managed to buy a plot of land in Junwani in 1940. Dhirath is an important person in the history of Junwani mission. His contribution to the establishment and growth of the church in Junwani was recognized by the church, and the Pope, on the recommendation of the Bishop of Jabalpur, honored him with a "Bene Merenti" medal. Fr. Paymans handed over the care of Kurela mission to his successor and schifted to Junwani. Junwani is about 40 km away from Kurela. This was the place from where I was destined to begin my active missionary journey.

Fr. Paymans remained in Junwani until his retirement in the year 1980. His mission field was within a radius of 50 km. He walked thousands of  Kilometers. He traveld on horse back. He contacted hundreds of villages preparing the ground for evanglization. When God's time came thousands of people accepted christianity and were baptized. By the year 1965 the Junwani mission became so large that a division of the mission territory became inevitable. Sakwah was bifurcated from Junwani and made into an independent mission station. Then came Ghoreghat, Madanpur, Ghughri, Haartola, Bhagdu,Amarpur and the latest Sundarpur is in the making. Fr. Paymans was a great evangelizer and a modal and inspiration for his successors.

The other tribel missions.

Beiga Treibel Women

While Fr. Paymans moved from Dhanora towards Bichhia and further up to Junwani, two other pioneers, Father Franciscus Van Hertum and Lucas van Helvert, both Dutch Norbertine, were busy in other parts of Mandala district. Fr.Van Hertum went to Dindori and established two mission stations in Dunhania and Dullopur. Fr. Van Hertum worked amoung the Baiga tribe, the most primitive tribe of Mandala district. Fr. Lucas Van Helvert went towards Nagpur road, worked amoung the Gonds and established two mission stations, Balpur and Deori. These two stations are not far from Nainpur- Dhanora. The tribel church of Jabalpur diocese came into existence due to the initiative of these three pioneering missionaries, Fr. Otto Paymans, Fr. Franciscus Van Hertum and Fr.Lucas Van Helvert and we remember them with gratitude. /-  

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------  --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 

 Visit 

ധൃവദീപ്തി  ഓണ്‍ലൈൻ

 Dhruwadeepti.blogspot.com

for up-to-dates and FW. link 

Send Article, comments and write ups to : george.kuttikattu@t-online.de

  DHRUWADEEPTI ONLINE LITERATURE. 

Published from Heidelberg, Germany, 

in accordance with the European charter on freedom of opinion and press. DISCLAIMER: Articles published in this online magazine are exclusively the views of the authors. Neither the editor nor the publisher are responsible or liable for the contents, objectives or opinions of the articles in any form."

E-mail: dhruwadeeptionline@gmail.com

            george.kuttikattu@yahoo.com

 

ധ്രുവദീപ്തി // Religion / Community and People / Chavara A Saintly Person / Prof: Dr. Fr. Thomas Kadankavil CMI

Dr. Thomas Kadankavil CMI

" Dr. Prof. Thomas Kadankavil CMI is a prolific writer both in English and Malayalam on philosophical, theological and spiritual subjects. There are several serious publications to his credit. Both his doctoral theses in philosophy subjected at Gregorian University Rome (1972) and Fordham University New York (1974) are published. He has been a member of the staff of Dharmaram College / Vidya Kshetram (DVK) throught his life-long teaching career and he became the first President of DVK from 1986 -1989 and thereafter rector of Dharmaram College during 1993- 96."

 

 

Chavara A Saintly Person

A Shot Biographical Sketch of Chavara

Here is a man named Kuriakose Elias Chavara

A perl truly Indian and oriental 

A model to follow Jesus of Nazareth

He shows us how to love and serve others

In family life, religious life and priestly life.

 On February 8, 1986 His Holyness Pope John Paul II declared Kuriakose Elias Chavara blessed. On the occasion pope introduced Chavara in these words: "Kuriakose Elias Chavara is one who was born in Kerala, who lived in the land for 65 years and laboured ardously for the renovation of the Christian life and growth of the church. His deep love of Christ filled him with apostolic zeal, which has helped him in a special way to preserve and strengthen the unity of the church. In the apostolic activities he generously cooperated with all, especially with priests and his confreres in religion. Today the church looking back remembers him with love and gratitude."
 

Saint Kuriakose Elias Chavara

Fr. Chavara was born on February 10, 1805 of parents Kuriakose Chavara and Mariam in the village of Kainakary in Kuttanadu. In the same year on September 8, 1805 he was dedicated to the Blessed Virgin Mary at the Marian shrine at Vechoor, which he recollected with nostalgic sentiments in the early cantos of Athmanuthapam- Compunction of the soul. At the age of five he began his studies in the village school, called Kalari under a master, where he continued his studies until he was ten year old. In view of his seminary studies he spent about two years in the parish rectory under the care of the zealous and loving parish priest. In 1818 at the age of 13 he joined the seminary at Pallipuram under the tutelage of malpan Thomas Palackal.

Fr.Valerian, the Malayalam biographer of St. Chavara, traces the genealogy of Chavara family as follows : The Pakalomattam family migrated from Palayur to Kuravilangad. From there one branch established as the Mukkad family at Kainakary which gave rise to Meenappally of which the immediate descendant is the Chavara family. Antoney Thottamattam,son of Fr.Thomas Palackal's sister, married Mariam, Fr.Chavara's elder brother's daughter as heir- apperent of the family tradition. They had five sons and one daughter. Of the five sons Joseph, the eldest became a member in the CMI Congregation and the youngest son Kuncheria a diocesan priest. The present relatives of Fr. Chavara are the descendants from the three sons of his brother's daughter.

During the early years of his studies Chavara lost his parents and his lone brother, elder to him and so he had to return home to preserve his father's family tradition. He, however, made arrangements with his elder sister married to Valleli family at Chekkidikattil and her husband to look after his brother's wife and daughter and divided his parantal property between them.

 

Home of Saint Kuriakose Elias Chavara at Kainakary.

Although the family problem was somewhat solved crisis to his vocation did not cease. Since Fr. Palackal took his relative young Chavara to seminary without obtaining the permission letter (desakuri) of the parish council(yogam) and the vicar, when he came from Kainakary to Chennamkary church after his first minor order (Asthappadupattam) for home visit (Veedukayattam) and to give a banquet to his parishioners, the Vicar, as desired by the parish council (yogam) closed the church and left the place. At this critical moment the Holy Cross Church, Alapuzha received him and in spite of this humiliation the cleric Kuriakose spent the night with the Vicar at Chennamkary. This Church, however, showed all the courtesy when he came for his first mass and home visit and the parish restored the benefices, his due from the parish, at the order of Vicar Apostolic peter de Alecantra.

He was ordained priest on November 29, 1829 at the age of 24 by Vicar Apostolic of Varapuzha Msgr. Maurelius Stabilini at St.Andrew's Church at Arthungal. It is recorded in the cronical that the main personal intention of Chavara in the first mass was the realization of the establishment of a religious institution for priests at the earliest. His priestly ministry of forty years (24. 11. 1829- 3. 1. 1871) was really a spiritual saga foreshadowed in the forty years wandering of the Israelites whom Yehweh transformed into a great nation. The legacy St.Chavara left behind is an in dominable spiritual power embellishing the church, the bride of Christ.

The vision and mission of Fr. Chavara is today embodied in the religious communities he also was instrumental to plant, water, manure and nurture through his forty years of dedicated priestly and religious life. On May 11, 1831 the foundation stone for the proposed religious house was laid by Fr.Thomas Porukara at the order of the Vicar Apostolic. More members began to join the religious institute at Mannanam. However they did not have any written rule or regulations. In 1840 on the feast of Holy Cross the members then present resolved to start community life, sharing their assets in common and meeting all their expenses from the community. On January 16, 1841 Malpan Thomas Palackal, and on January 8, 1846 Malpan Thomas Porukara died leaving the whole responsibility of organizing the religious community to Malpan Kuriakose Elias.

Village of Kainakary

On December 8, 1855, on the first anniversary of the proclamation of the dogma of Immaculate conception of Blessed Mother Fr.Kuriakose made the profession of religious vows before Fr. Marceline Berardi OCD, the deligate of the Vicar Apostolic, adopting the new name Kuriakose Elias Chavara of Holy family. Then his ten companions made their religious wows before Fr. Kuriakose who was constituted as the Superior of the religious community. The new religious community was known at that time as Servants of Mary Immaculate (SMI). It was Fr. Kuriakose who introduced the name Mary Immaculate,in the title of the Congregation. Later from 1858 by the influence of the Carmelite Missionaries the community began to be known as Servants Of Mary Immaculate of Carmel.

Since the life and activities of Fr.Kuriakose Elias Chavara goes along with the beginning, grouth and activities of the CMI Congregation it has to be seen in the context of the history of the Congregation. However we shall at this juncture briefly enumerate the areas of his apostolate, and touch up on only on his spiritual vision and literary contributions and the his memorable personal traits.

* He collaborated with Fr.Thomas Palackal and Fr. Thomas Porukara in the establishment of the first indigenous religious house form men at Mannanam in 1831.* Established the first Syro Malabar common seminary at Mannanam in 1833 which continued up to 1894 and then amalgamated to the Puthenpally seminary. * Introduced the devotional practice of way of the cross at Mannanam-1833. * Served as Malpan and examiner of seminariens and was authorized to give patents to the newly ordained to hear confessions and to preach in the churches-1844. * Started a press and opened a publishing house amoung the Ctholic St.Thomas Christians -1845. * Founded the first school (Sanskrit) amoung the Christians at Mannanam-1846. * stated a Catechumanate amoung the Catholic St.Thomas Christians at Mannanam-1853.

He became the first Vicar general in the Syrian Church after the time of archdeacon -1861. * Took the leadership in saving the Syro-malabar Church from the schism of Bishop Roccos 1861.* He became the author of the first Malayalam narrative poem - Anasthesiayude Rakthasakshyam-1962. * Popularized the May- month devotion of Blessed Virgin Mary with the help of Bishop Bernadine OCD-1864. * Implimented the idea of ' School for a Church' In the Syrian Churches when he was Vicar general in 1864. He took pain to unify and codify Syriac Divine Office, Liturgical Rubrics, and Calendar in the Malabar Church-1862- 1869. * In collaboration with the Italian missionary Fr. Leopold Beccaro OCD, the first indigenous Congregation for women was started -1866.* Started 40 hour adoration first in the monastery chapels in the Syrian Church-1866.

Started the first boarding house and school for girls at Koonammavu -1868. * Prepared the text A Good Father for Christian Families,may be the first of its kind in the whole of the church -1868. Founded a Lay organization with the name the Confraternity of St. Joseph for a happy death -1869. Founded a charity house upavishala of St.Joseph for the sick, old and destitute in our society-1869. * He became a renowned and dependable historian of the Catholic St.Thomas Christians from 1805 to 1871 through his Chronicles. * For the recognition of his services to the welfare of the community, the Government of India released a postal stamp in honour of Blessed Chavara in 1982./-

A few memorable Events.

We shall also make an attempt to collect a few more memorable events which shed more light on the personality of Fr. Kuriakose Elias Chavara. The house of Chavara, which is believed to have built in 1790,is now preserved in its original form as a shrine in the pilgrim-centre at kainakary. When he was the Vicar general he laid the foundation stone on 1864 for the reconstruction of the church at Vechoor in which he was dedicated to Mother Divine on sept 8,1805. Chavara was instrumental in propagating the devotion of Rosary in Kerala. He trained women religious and members of the boarding house at Koonanmavu to make rosaries for the propagation of Marian divotion in 1868. Gradually the village of Koonanmavu took it up as a cottage industry. Now this village is one of the leading ones in making Rosary on a commercial basis.

Fr. Thomas Palackal

First School and boaring house (Educumdath) for the girls was started by Fr. Chavara and Fr. Leopold Beccaro at Koonanmavu in 1868. St. Euphrasia was a student in this school for eight years before she entered the convent at Koonanmavu. At that time there was only one teacher village schools(Ashan Kalari) in Kerala. Chavara had his "Kalari" studies from 1810- 1815. It was a challenging step that Chavara had taken   to start a Sanskrit school at Mannanam in 1846. Through learning Sanskript was restricted to upper class Hindus, he opened his school to all without any distiction of caste,creed or religion. He received the permission to start the press at Mannanam from the king of Travancore through the British Resident Mr. M. Kallan in 1846 at the recommendation of the Vicar Apostolic of Varapuzha. The original wooden press which Chavara designed in 1846 is preserved at Mannanam as the "Grandma" of printing presses. Fr.Chavara and members from monastery welcomed the junior King of Travancore, near Ettumanoor and showed their obeisance to the royal family.

Chavara used the press for spreding the Christain faith. The first book he published from in the press was "Njana Piyusham", the fundamentals of Christian faith, translated from Tamil. "Nasrani Deepika" ,the first daily of Malayalam came out from the press at Mannanam on April 15,1887. It stood as the voice of the Catholic Church in Kerala. In order to check the illegal entry of bishop Thomas Roccos into the Kerala Church, Vicar Apostolic of Varapuzha, Archbishop Bernadine Baccinelli appointed Chavara as the Vicar General of Syro-Malabar Church on june 8,1861.Chavara received a message from Pope Pius IX as a response to his quarry on september 5, 1861 that Bishop Roccos is an intruder reached Malabar without his authorization.

Chavara advised his relatives and parishioners to start a charitable organization, a Confraternity of St. Joseph for Happy Death, for helping the sick, destitute, aged and dying. He started a home of  charity (upavisala) for the deprived and deprived and destitue in 1869 at Kainakary. To help the poor he exhorted the families since 1865 to keep aside a handfull from the rice (Oru Pidi Ari) taken for daily cooking to help the poor.

Chavara gave an instruction manual in 1868 as his spiritual testament for families and named it "Nallayappante Chavarul". This Manual contains 40 pieces of advice which even today is very relevant to lead a meaningfull and satisfying family life. He started the first Catechumanate in the Syro-Malabar Church at Mannanam in 1853. The early CMI monasteries also took up this mission and the number of those who received faith from the former depresed classes is more than 48700 during the last 100 years.

Though Fr. Chavara is not developing here any theological science, these writings reveal the soul of a man who really loved Holy Family, the Mother Church and her authorities and his own Syro-Malabar tradition. He kept always alive a desire to have a life of communion amoung the Rites in the Catholic Church and with all other separated churches from the St.Thomas Christian tradition. As his deeds reveal his personality, his writings also reveal very well how saintly he is.

Chavara used to remain long hours in prayer before the Eucharistic Lord. In his prayers he used to address Christ Jesus as "ente nalla appa" -my good father, an appellation very unusual in Christian prayes, although there are a number of other names given to Christ Jesus in the Gospels. The justification for such appellation could be found in the fact that Christ is the bridegroom of the Church, his bride and we being the children of this Mother Church, Christ becomes our father too, although Jesus taught to call his father as Our Father.

The last earthly journey of Fr. Chavara was to settle a disputed issue in the parish of Anakkallu (the present Bharananganam where St.Alphonsa, whom he miraculously cured thrice, is buried). Realizing his nearness to eternal farewell, Fr. Chavara kept a note in his room for visitors requesting them to talk only about spiritual matters. The following is an extract from his last words from his death bed: "Every man, who ever he is, has to die on day. Now it is my time. As I had always the protection of the Holy Family, I have never lost the baptismal grace" and then he entrusted the Congregation and all the members to the protection of the Holy Family.

At Mannanam there was a mango -tree planted and taken care of by Fr. Chavara and so known all over Kerala as "Priormavu" (the mango -tree of the Prior). In a letter he wrote : " This Mango-tree (1870) and its seedlings leave a loving patrimonial memory for us". Fr. Chavara sending the mango - seedlings to monastries, told to the members: Name these seedlings Dukran (Orma = memory) and plant them". May the memory St.Chavara left behind through a simple mango tree help us to remember and cherish the sweetness of this saitly man and his wonderfull God-inspired works.

Writings of Chavara.

It is estimated that about 101 writings (including all catagories) of Chavara have come to us. Of these 75 are in Malayalam, about twenty -four in Syriac (mostly related to divine worship) one or two in Latin and one in Tamil but in Malayalam characters. Some of the letters sent to Rome ware accompanied by translation in Latin or Italian. The writings of Chavara may be divided into four categories :
1) Chronics of historical works
2) Spiritual writings
3) Letters
4) Writings related to administration
To this may be added a fifth category, namely the nine Liturgical texts to which reference is made in connection with the discussion on his contribution in Liturgical reform. The authenticity of Chavara's writings published in the Complete works series (CWC) has been scientifically established. Of the 101 writings 89 are original in the hand of Chavara, 54 of them even bearing his signature. Three of his writings, namely "Thukasa" (Order of the Mass), the liturgical calander and Divine Officewere printed during his life time. Besides these, two or three circulars also were printed at Mannanam.

In his own estimate there were other worthwhile books to be printed and made available to the public for their well being and so he did not care to get his books printed in the press he established with much diligence and hard work. Fortunatly today we possess, as indicated above, alarge quantity of unpublished manuscripts which are a mine shedding light on various aspects of the history of the Kerala Church, CMI (TOCD) Congrgation and the enriching personality of St. Chavara himself. We shall have a short survey of the treusure he has bequeathed us.

1. Chronicles and Historical Writings:

Canonisation of Kuriakose Elias Chavara

 Under the title 'Mannanam Nalagamangal', we possess two manuscripts 'Mannanam chronicals' Vol.1& Vol.II kept in the library of Mannanam Monastery. Book 1- consists the matter originally written in six separate not books, later bound together. The continuous numbering of pages in this document was the work of the custodian when the fascicles were bound together. These books contain "Darsanaveedu panivaka Varthamanam "- the record of the matters pertaining to the work for Monastry- ending up with the profession of Br. Jacob Kaniyanthara on Feb.2, 1865. Book II narrates the events that happend from 1855 to 1864 at Mannanam and from 1864- to 1870 at Koonammavu. The Events described are more of the Kerala Church of time than merely of the CMI Congregation. CWC, Vol. 1, 1990 contains five Chronicles. The first two deals with the foundation of the Monastery at Mannanam. The third is the history of Roccos Schism. The fourth and fifth contain the history of the foundation of Monastery at Ambazhakkad and the Convent at Koonammavu respectively.

II  Spiritual and literary Writings:

The complete Works divides these writings into two categories literary (Poetic) writings (Vol.II) and spiritual writings(Vol.III). In the first of these are published: Compunction of Heart (Atmanuthapam), Dirge (Pana, song to be sung in the house of the dead), and Martyrdom of Anastasia ; in the second a number of Meditations and prayers are collected. Though the first three have a special literary flavour, they are also very spiritual in content.

III letters-
It is known that Chavara wrote letters at defferent occations to various persons or groups. Of these, about 67 in originals or copies have come to us. These are published in 'Complete Works of Chavara' Vol.IV. Three letters written to the nuns at Koonammavu are found in the chronicals of their convent, and the chronicle says that he wrote to them many letters and notes, of which only three are recorded.

IV. Writings related to administration: 
About 16 writings have been identified in this category. A few of these are written on palm leaves, others on paper. Since these letters deal with matters of importance for the particular time we shall not go into them for the survey of their contents./-
         --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 

 Visit 

ധൃവദീപ്തി  ഓണ്‍ലൈൻ

 Dhruwadeepti.blogspot.com

for up-to-dates and FW. link 

Send Article, comments and write ups to : george.kuttikattu@t-online.de

  DHRUWADEEPTI ONLINE LITERATURE. 

Published from Heidelberg, Germany, 

in accordance with the European charter on freedom of opinion and press. DISCLAIMER: Articles published in this online magazine are exclusively the views of the authors. Neither the editor nor the publisher are responsible or liable for the contents, objectives or opinions of the articles in any form."

E-mail: dhruwadeeptionline@gmail.com

            george.kuttikattu@yahoo.com